Καθώς κανείς σκοτώνει το χρόνο του διαβάζοντας ανούσια άρθρα στο διαδίκτυο, μπορεί να διαβάσει για τις πιο περίεργες συμπεριφορές ανθρώπων, για διάφορα ήθη και έθιμα ανά τον κόσμο, για τις διαφορές στις νομοθεσίες. Η πιο αστεία από όλες, ίσως, είναι εκείνη που στην Άιοβα των ΗΠΑ, τα ζευγάρια απαγορεύεται να φιλιούνται στο δρόμο για πάνω από πέντε λεπτά συνεχόμενα! Οι παραβάτες τιμωρούνται με σύλληψη. Και σκεφτόμαστε εμείς οι απλοί άνθρωποι της Ελλάδας, πώς είναι δυνατόν το φιλί να θεωρείται έγκλημα; Πώς είναι δυνατόν μια πράξη τόσο όμορφη, μια πράξη που δείχνει τη βαθύτητα της αγάπης ή του έρωτα, να διώκεται ποινικά;
Τα λουριά της δημόσιας αιδούς πλέον έχουν χαλαρώσει αρκετά. Όχι με άσχημο τρόπο πάντα. Οι άνθρωποι μπορούν, στα πλαίσια της ατομικής ελευθερίας, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Αρκεί βέβαια πάντα να μην καταπατείται η ελευθερία του άλλου ανθρώπου. Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν να κλάψει δημοσίως, να γελάσει, να αγκαλιαστεί, να φιληθεί. Και όταν λέω «φιληθεί», δεν εννοώ να βρίσκεται λίγο πριν τη σεξουαλική πράξη! Εννοώ ένα φιλί που κρατά περισσότερο από πέντε λεπτά, ένα φιλί που συνοδεύεται από μια αγκαλιά, ένα φιλί που προσδιορίζεται από το πάθος, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ίσα ίσα, πόσες φορές είδαμε ανθρώπους να φιλιούνται σε πλατείες και πάρκα, σε ΚΤΕΛ και σταθμούς και νιώσαμε αυτή την οικειότητα μεταξύ τους; Νιώσαμε αυτό το πάθος τους;
Πάντα δυστυχώς, θα υπάρχουν και εκείνοi που ενοχλούνται με την ευτυχία των άλλων. Θα υπάρχουν εκείνοι που «προσβάλλονται» βλέποντας κάποιους άλλους να φιλιούνται. Εκείνοι που θα τολμήσουν να πλησιάσουν και να φωνάξουν «Βρείτε κανένα ξενοδοχείο!». Που θα γεμίσουν το πρόσωπό τους απέχθεια και θα στρίψουν το κεφάλι από την άλλη βρίζοντας καθώς περνούν δίπλα από εκείνους που παθιάζονται. Εντάξει, τι να κάνουμε; Ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα. Το ίδιο και εκείνοι που θέλουν να φιληθούν.
Ήρθε η ώρα, εκείνοι με τα σκυθρωπά βλέμματα και τη μισανθρωπία αγκαλιά να δουν τον κόσμο λίγο διαφορετικά. Όχι αισιόδοξα. Αυτό είναι διαφορετικό κομμάτι. Να αποκτήσουν μια άλλη προσέγγιση του θέματος, μια προσέγγιση περισσότερο ανθρώπινη. Γιατί να δέχεται κανείς να βλέπει κόσμο να κοιμάται στα παγκάκια και τα πεζοδρόμια, τη φτώχια και το ρατσισμό να κλείνουν πόρτες και να αφαιρούν ζωές και να μη δέχεται τον έρωτα στην πιο απλή του μορφή, τη μορφή του φιλιού;
Πέρασε ο καιρός που η βία έκανε περίπατο στο δρόμο καμαρωτή και ο έρωτας έτρεχε να κρυφτεί σε σκοτεινά σοκάκια και απομονωμένα σπίτια. Ένα φιλί μπορεί να σε ζεστάνει, κι ας σου φαίνεται παράξενο. Ακόμη ανάμεσά μας, υπάρχουν κάποιοι που αισθάνονται. Και αισθάνονται όμορφα με τον άνθρωπό τους. Γιατί να κατακριθούν γι’ αυτό;
Γι’ αυτό απόψε, όταν βγείτε μια βόλτα με το ταίρι σας, όταν πάτε κρυφά να συναντήσετε τον άνθρωπο που κάνει τα μάτια σας να λάμπουν, όταν γυρίσετε σπίτι από τις δουλειές σας και βγείτε για μια μπίρα, αγκαλιάστε και φιλήστε όσο περισσότερο μπορείτε εκείνον που σας κρατά το χέρι. Φιλήστε τον στη μέση του δρόμου, στο τραπέζι του μαγαζιού που κάθεστε, στο σούπερ μάρκετ, στο μετρό, στη σχολή. Αφήστε τον κόσμο γύρω σας να δανειστεί λίγη από την ευτυχία που κρατάτε στα χέρια σας. Δώστε στο γκρίζο τους καμβά, μια στάλα κόκκινο. Και μη δώσετε λογαριασμό σε κανέναν γι’ αυτό. Μην ακούστε τα σχόλια τους, μην υποκύψετε στο ψεύτικο «φαίνεσθαι» που ζητάνε. Να γελάτε και να φιλιέστε όσο περισσότερο μπορείτε!
Επιμέλεια Κειμένου Πένης Σίμου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πένη Σίμου
