Η φράση «δεν είμαι εγώ νευρικός, οι άλλοι είναι ηλίθιοι», είναι μια φράση που ταιριάζει γάντι στην καθημερινότητά μας αυτόν τον καιρό. Ο καθένας είναι στον κόσμο του, χωρίς να τον ενδιαφέρει ο διπλανός του, ο άλλος που βρίσκεται πίσω, εκείνος που κάθεται λίγο πιο πέρα. Ο καθένας αυθαίρετος και ανεξάρτητος. Σίγουρα, δε γίνεται όλοι οι άλλοι να είναι βλάκες. Κάτι κάνουμε και εμείς λάθος. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο βιβλίο του «Εγχειρίδιο βλακείας», «οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: στους έξυπνους και στους βλάκες». Κανείς μας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Για να πάρουμε τα πράγματα όμως, από την αρχή, θα μπορούσαμε να πούμε πως οι βλάκες δεν είναι όλοι του ίδιου επιπέδου. Σαφώς και θα συμφωνήσετε σ’ αυτό. Μερικές φορές ακούμε κάποιον να μιλάει και σκεφτόμαστε «αχ μωρέ, βλάκας είναι, αλλά είναι και λίγο γλυκός». Αυτός ο βλάκας είναι υποφερτός. Άλλες πάλι φορές, παρατηρούμε κάποιον και ξέρουμε χωρίς να του μιλήσουμε πως είναι ο πιο αντιπαθητικός βλάκας στο χώρο. Δεν έχουν όλοι την ίδια αντιμετώπιση.
Χωρίζονται λοιπόν, σε τρεις κατηγορίες: στους βλάκες που ξέρουν πως είναι βλάκες και αποδέχονται τη φύση τους χωρίς να ενοχλούν κανέναν και είναι εντάξει με τον εαυτό τους, στους βλάκες που δεν έχουν ιδέα πως είναι βλάκες και προσπαθούν διαρκώς να φτάσουν σε κάποιο ανώτερο επίπεδο και διαρκώς απογοητεύονται, αλλά είναι συμπαθητικοί άνθρωποι ίσως λόγω της άγνοιάς τους και τέλος, στους βλάκες που γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως είναι βλάκες, αγαπούν τον εαυτό τους έτσι και χρησιμοποιώντας τη βλακεία τους, προσπαθούν ν’ αποδείξουν το αντίθετο -βλέπε πολιτικούς.
Η πρώτη κατηγορία, είναι καλοδεχούμενη. Ο καθένας ό,τι μπορεί, φίλε μου. Μέχρι εκεί που φτάνει το μυαλό του καθενός. Δε χρειάζεται να παιδεύεται ο ίδιος και να παιδεύει και τους άλλους, αν δεν μπορεί να φτάσει στο 80% και ίσα ίσα που πλησιάζει το 30%. Δεν έγινε και τίποτα. Μεταξύ μας, μερικές φορές περνάνε καλύτερα αυτοί οι άνθρωποι. Η ζωή τους είναι απλή. Ξεκάθαρη. Τι καταλάβαμε και εμείς που δε σταματάμε λεπτό να σκεφτόμαστε και να αναλύουμε σαν μανιακοί κάθε σπιθαμή του κόσμου; Μπορεί η γνώση να είναι δύναμη, αλλά μαζί με τη δύναμη έρχονται και πολλά προβλήματα! Είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι.
Η δεύτερη κατηγορία, είναι λίγο πιο περίπλοκη. Αυτοί οι βλάκες είναι οι λεγόμενοι «αγαθούληδες». Είναι εκείνοι που έχουν θέσει πολύ υψηλά τον πήχη της ζωής τους χωρίς να αναρωτηθούν αν έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν ως εκεί. Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους και διαρκώς απογοητεύονται από όλα. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι ικανοί να αποδεχθούν τη φύση τους. Είναι πολύ μεγάλο το εγώ τους για να δεχθεί πως το μυαλό τους δεν αντιλαμβάνεται και πολλά πολλά. Γίνονται συχνά ο περίγελος των υπολοίπων γιατί αφήνουν τον εαυτό τους εκτεθειμένο πιστεύοντας πως μπορούν να αγγίξουν το άπειρο. Προστάτευσε, άνθρωπέ μου, τον εαυτό σου! Αγάπησέ τον για αυτό που είναι! Μη ζεις με αυταπάτες. Παρ’ όλα αυτά είναι εξίσου συμπαθητικοί με τους πρώτους, αν και συχνά γίνονται ανυπόφοροι.
Τελειώνοντας, η τρίτη κατηγορία είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους εκείνους που νομίζουν πως δεν τους έχουμε καταλάβει. Σε όλους εκείνους που πουλάνε το 5% που έχουν, για 500%. Εξαιρετική κατηγορία απροσάρμοστων. Μοναδικοί στο είδος τους! Υψηλή αυτοπεποίθηση, βλέμμα γεμάτο σιγουριά, συνήθως πολλά λεφτά και ακριβά αυτοκίνητα. Προσκολλούνται σε ομάδες με κοινό σκοπό, όπως πολιτικές ή θρησκευτικές, και όχι μόνο είναι ενεργά μέλη, αλλά ηγούνται της ομάδας θριαμβευτικά.
Είναι πονηροί, αλλά όχι έξυπνοι. Η πονηριά δεν έχει καμία σχέση με την εξυπνάδα. Πονηρός ήταν και ο Τομ που προσπαθούσε να πιάσει τον Τζέρι. Αλλά αν ήταν έξυπνος, θα ήξερε μετά την εκατοστή αποτυχία, πως δεν πρόκειται να τον πιάσει ποτέ. Είναι λοιπόν, εκείνοι οι άνθρωποι που θα σε γεμίσουν ψέματα και αερολογίες για το τίποτα. Που θα υπόσχονται ασύστολα τον ουρανό με τ’ άστρα, αλλά ούτε ως την κορφή του δέντρου δε φτάνουν. Είναι εκείνοι που τα ξέρουν όλα! Έχουν άποψη για όλα και όταν κάποιος ζητήσει επιχειρήματα αρκούνται στο μιμητισμό. Να τους αποφεύγετε αυτούς τους ανθρώπους. Να τους φοβάστε, βασικά.
«Το μέγεθος και οι αυλακώσεις του εγκεφάλου που χώρισαν τους ανθρώπους από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, χωρίζουν και τους ίδιους (με την επίδραση και του περιβάλλοντος όπου αναπτύσσονται), ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, φύλου, πλούτου, σπουδών, ιδεολογίας, σε δύο βασικές κατηγορίες: στους έξυπνους και στους βλάκες. Αν και η μεταξύ τους διάκριση δεν είναι δύσκολη, όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη δεύτερη, δεν το ξέρουν». Ο κ. Χαριτόπουλος το έγραψε ξεκάθαρα. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μέχρι εκεί που μπορεί. Όπως βολεύεται, χωρίς βέβαια να ενοχλεί τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Επιμέλεια Κειμένου Πένης Σίμου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πένη Σίμου
