Τίποτα καλύτερο από τις ξεκάθαρες καταστάσεις, τα συναισθήματα που μπορείς να προσδιορίσεις και τα σταράτα λόγια. Τα πολύπλοκα και τα μπερδεμένα ίσως έχουν τη γλύκα τους ορισμένες φορές μα μακροπρόθεσμα το μόνο που μας προσφέρουν είναι ζάλη και πονοκέφαλο. Σκέψου πόσο πιο απλά και όμορφα θα ήταν όλα στη ζωή μας -και κυρίως στις σχέσεις μας- αν λέγαμε ξεκάθαρα τι νιώθουμε, πώς αισθανόμαστε κάθε στιγμή. Χωρίς γρίφους, μισόλογα και βολικές σιωπές.
Μπορεί σε κάποια φάση της ζωής σου να εμφανιζόσουν στην καθημερινότητα κάποιου προσώπου όποτε επιθυμούσες, αποχωρώντας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μπορεί σε μια άλλη να ήσουν μπερδεμένος και να μην ξεκαθάρισες τις προθέσεις σου, γιατί δεν τις ήξερες ούτε εσύ ο ίδιος. Μπορεί ακόμα κάποτε να προτίμησες να φύγεις χωρίς λόγια, αφήνοντας πίσω σου ένα πέπλο μυστηρίου και τις εξηγήσεις για αργότερα. Φυσικά ίσως και να ήσουν ο αποδέκτης των παραπάνω καταστάσεων.
Όλα μέρος της ζωής είναι και δεν υπάρχει κάποιος που να μη φέρθηκε με τρόπο που δεν ικανοποίησε κάποιον άλλο. Τα συναισθήματα δυστυχώς δε λειτουργούν με διακόπτη για να είναι πάντα αμοιβαία. Σε αυτή την περίπτωση ή θα ήμασταν όλοι πανευτυχείς ή θα πλήτταμε. Οι λόγοι που ένας άνθρωπος μπορεί να εξαφανιστεί έτσι απλά από τη ζωή σου είναι πολλοί και διαφορετικοί. Βέβαια όταν εξαφανίζεται κάποιος, δεν ξέρω κατά πόσο μοιάζει καλύτερη η κατάσταση αν ξέρεις τους λόγους. Η πράξη δεν αλλάζει, βιώνεις με τον ίδιο τρόπο την απώλεια, αλλά αν υπάρχει μια εξήγηση τουλάχιστον δεν παιδεύεις το μυαλό σου με ερωτηματικά.
Οι άνθρωποι σμίγουν και πολλές φορές χάνονται. Αυτός είναι ο κύκλος των σχέσεων -καλώς ή κακώς. Παρ’ όλα αυτά πολλοί φεύγουν, δίνουν ένα τέλος, χωρίς να αιτιολογήσουν τη στάση τους. Έτσι το πρόσωπο που περίμενε ν’ ακούσει κάτι ξεκάθαρο, χαλιέται περισσότερο ψάχνοντας να βρει απαντήσεις για το τι μπορεί να πήγε στραβά. Ρίχνει ευθύνες στο άτομο που έφυγε, στον ίδιο του τον εαυτό, στον Ερμή που ίσως να ήταν ανάδρομος, το κοιτάει από δω, το κοιτάει από εκεί και προσπαθεί να πάρει τις απαντήσεις που θέλει, μα η αλήθεια δε βρίσκεται πουθενά και τίποτα δεν τον καλύπτει.
Ο καιρός περνά -οι μέρες, οι μήνες , ίσως και τα χρόνια. Τα συναίσθημα γίνονται λιγότερο έντονα και η ζωή προχωρά. Όπως κι εσύ μαζί της. Όλα μοιάζουν να έχουν μείνει στο παρελθόν και να μην έχουν καμιά σημασία πια. Και εκεί που όλα βαίνουν καλώς, ξαφνικά έρχεται η εξήγηση που κάποτε έψαχνες σαν τρελός, έρχονται όλες εκείνες οι απαντήσεις που αναζητούσες μέσα σε γρίφους και κομματάκια παζλ. Έτσι μαγικά το άτομο που έφυγε σαν φάντασμα επιστρέφει από το πουθενά έτοιμο να δώσει απαντήσεις σε όσα σε άφηναν τόσο καιρό χωρίς ύπνο το βράδια.
Δικαιολογίες και λόγια, πειστικά ή και όχι, αληθινά ή ψεύτικα. Πόση σημασία στ’ αλήθεια έχουν τώρα; Μετά από τόσο καιρό; Εσύ προχώρησες τη ζωή σου και το παρελθόν σού χτυπά την πόρτα από το πουθενά. Θ’ ανοίξεις; Ας μη γελιόμαστε, οι εξηγήσεις και οι δικαιολογίες όταν αργούν τόσο χάνουν την αξία τους και καλύτερα να μην έρθουν ποτέ.
Ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στον τρόπο που φεύγει. Όταν λοιπόν έφυγε δε σε σεβάστηκε και δε σου έδωσε τις εξηγήσεις που σου χρωστούσε. Τώρα που επέστρεψε για άλλη μία φορά δείχνει ότι δε σέβεται το ότι εσύ προχώρησες και προσπαθεί να ταράξει γι’ άλλη μια φορά τα νερά απαιτώντας συγχώρεση ή ακόμα και επανασύνδεση.
Τα λόγια και η αλήθεια δεν είναι ακριβά, δεν κοστίζουν τίποτα και επομένως δεν μπορούν να σε κάνουν να βγεις εκτός προϋπολογισμού. Να προσφέρεις και να απαιτείς την αλήθεια, ακόμα κι αν μερικές φορές πληγώνει. Το οφείλεις στον εαυτό σου μα και στους ανθρώπους που μοιράζεσαι λίγες ή πολλές στιγμές. Μην τάζεις πράγματα που δεν μπορείς να τηρήσεις και μην αφήνεις τον φόβο να σφραγίζει το στόμα σου. Μην ξεχνάς πως όλοι οι άνθρωποι έχουν αισθήματα γι’ αυτό ξεκίνα με κάτι πολύ απλό: με το να μην κάνεις αυτά που δε θα ήθελες να σου κάνουν.
Συντάκτης: Νατάσα Π.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
