Η υπερβολική αυστηρότητα υπερβολικά ξενερώνει

Όμορφο πράγμα να΄ναι ο άλλος απλός και λιτός, μα τι να το κάνεις όμως όταν τα βάζει όλα σε κουτάκια και θέτει τους κανόνες του θέλοντας να τηρούνται χωρίς παρεκκλίσεις κι αμφισβητήσεις; Έρχεσαι και απορείς από πού μπορεί να αντλεί τόση αυστηρότητα και γιατί;

Ίσως να είναι ακόμα ένας βαθιά πληγωμένος άνθρωπος από τη ζωή και τις λάθος επιλογές του παρελθόντος και όντας πιο ανασφαλής και αδύναμος τώρα να κάνει την άμυνά του επίθεση και να σηκώνει το τοίχος της τάχα υπεραυστηρότητας προκειμένου να μην καταφέρει κάποιος να τον πληγώσει ξανά. Ίσως τώρα να έχει ανεβάσει τον πήχη ψηλά και να δηλώνει επιλεκτικός, μα αν τον κοιτάξεις καλύτερα και πιο προσεκτικά θα δεις πως εξακολουθεί να κάνει τις χειρότερες επιλογές και να πέφτει ξανά στα ίδια λάθη.

Βέβαια τις δικές του αστοχίες τις επηρεάζουν οι εξωτερικοί παράγοντες και τα τυχαία περιστατικά, όλων των υπόλοιπων είναι καθαρά θέμα προσωπικότητας. Δηλώνει συνεχώς το πόσο αυστηρός είναι κι επισημαίνει ξανά και ξανά αυτά που δεν ανέχεται μα κι αυτά που δε συγχωρεί. Έτσι νομίζει πως θα φοβίσει τους γύρω του και θα τους εμποδίσει να του τη φέρουν, μα στην ουσία προσπαθεί να προλάβει το κακό πριν γίνει με λάθος τρόπο.

Συνήθως όμως, όλη αυτή η πίεση και η διαρκής άμυνα έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Κανένας άλλωστε δε θέλει μια αυστηρή φιγούρα μέσα στη ζωή του να τον συμμορφώνει και να τον βάζει σε τάξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι έλκονται από ανθρώπους χαμογελαστούς, ανέμελους και χαλαρούς που ξέρουν να γελούν και ν’ αγκαλιάζουν με την καρδιά τους και που επιτρέπουν στον εαυτό τους μα και στους γύρω τους να κάνουν λάθη. Ούτως ή άλλως και τα λάθη χρειάζονται, αυτά θα έχουμε να θυμόμαστε και να γελάμε όταν το μαλλί μας θα είναι γκρίζο πια.

Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι αυστηροί μόνο με τον εαυτό τους και προσπαθούν να βελτιώνονται αποφεύγοντας να πέφτουν ξανά στα ίδια λάθη κι εστιάζουν στα θετικά. Οι μικροί εστιάζουν μόνο στα αρνητικά γιατί ξεχνούν πως το τέλειο δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει ποτέ.

Όταν ένας άνθρωπος είναι όντως αυστηρός δεν το διατυμπανίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί, αντιθέτως το εκπέμπει, λέει λίγα λόγια και καλά και φροντίζει να ιεραρχήσει σωστά τις σχέσεις και τις προτεραιότητές του.
Ορισμένοι όμως μπερδεύουν την αυστηρότητα με την ανασφάλεια, γίνονται επικριτικοί και βαφτίζουν κάθε πράξη ή κουβέντα σου λάθος, σε χειραγωγούν και σου φυτεύουν ανασφάλειες που πρωτύτερα δεν είχες, σε κάνουν να νιώθεις ανεπαρκής γιατί ό, τι και να κάνεις που μοιάζει να μην είναι αρκετό για αυτούς. Χάνεις την αυτοεκτίμησή σου κι έτσι σε φέρνουν πιο κοντά σε αυτό που φοβόντουσαν, να σε πνίξουν από την πίεση που σου ασκούν και να σε χάσουν. Και ξαφνικά ο θύτης γίνεται θύμα και μάλιστα πληγωμένο θύμα.

Κακά τα ψέματα ο υπεραυστηρός άνθρωπος είναι και τσιγκούνης, όχι με τα λεφτά αλλά κυρίως με τα συναισθήματά του. Κι αυτό γιατί; Γιατί θεωρεί το κάθε τι απειλή. Ακόμα και μια στιγμή χαλάρωσης στα μάτια τους μοιάζει αδυναμία. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι κανόνες φτιάχνονται για να σπάνε και οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για τους τηρούν. Αν ήταν θα ήμασταν ακόμα στην Εδέμ με τον Αδάμ, την Εύα και τον απαγορευμένο καρπό.

Με τη συμπόνια, την υπομονή και την συνεργασία καταφέρνεις πιο πολλά από ό, τι με τους κανόνες. Η αγάπη μας πρέπει να είναι άνευ όρων, δεν ωφελεί να είμαστε δεσποτικοί κι αυστηροί με τους ανθρώπους μας και τα λάθη τους. Πρέπει να τους αγκαλιάζουμε με τις ατέλειες και τις αδυναμίες τους όπως είναι και να μάθουμε να συγχωρούμε και τους εαυτούς μας και τους γύρω μας. Αφήστε την αυστηρότητα και τους κανόνες στην άκρη γιατί η ζωή είναι μικρή και χωρίς μικρές δόσεις χάους χάνει τη γλύκα της.