Στα άδυτα της παρεξηγημένης metal μουσικής

Τσιγάρο στριφτό, ουίσκι ή μπίρα- βαρέλι και η ηλεκτρική κιθάρα να δίνει πόνο με παρέα φωνές μοναδικές και ιδιαίτερες που αρκεί μόνο μία φορά να ακούσεις για να σου μείνουν στο μυαλό. Metal, η μουσική που ακούνε διαχρονικά άνθρωποι όλων των ηλικιών κι εθνών. Μία βόλτα σε μία μέταλ συναυλία θα σε κάνει να το διαπιστώσεις, καθώς θα συναντήσεις όλες τις κατηγορίες ανθρώπων να απολαμβάνουν τις εκκεντρικές και μοναδικές μελωδίες.

Εδώ που τα λέμε μία φορά μεταλλάς, για πάντα μεταλλάς. Θα το ακούσεις και το έντεχνο σου και το χαουζάκι σου, δεν αντιλέγω, μα θα επιστρέφεις πάντα στο λιμάνι σου που σε τυλίγει με τη γλυκιά μελωδία της ηλεκτρικής κιθάρας και του μπάσου. Ένα θέμα βρες μου, ένα μόνο, που δεν μπορείς να το βρεις στα τραγούδια της μέταλ σκηνής. Πολιτική; Κοινωνικά; Καψούρα; Κάργα καψούρα, καθ’ ότι οι μεταλλάδες είναι και ερωτύλοι, αν αποφασίσουν να γράψουν ερωτικό τραγούδι θα φροντίσουν να γράψουν το καλύτερο. Άκου μερικές μπαλάντες από judas priest ή steelheart και θα μπεις στο νόημα αμέσως.

Ακούγοντας την λέξη μέταλ έρχονται στο μυαλό μας άγριες καταστάσεις, δερμάτινα, αρβύλες, μαυρίλα, τατουάζ, μηχανές και τα μυαλά στα κάγκελα. Ωστόσο στην ατμόσφαιρα αυτής της μουσικής σκηνής υπάρχει ένα είδος εκκεντρικού ρομαντισμού για τη ζωή που τα απαιτεί όλα αλλιώς ή τίποτα. Με λίγα λόγια ζωή ή θάνατο.

Υπάρχουν πολλές υποκατηγορίες για το είδος αυτό. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με τη ροκ μουσική, οπού η μεταλ είναι και η εξέλιξή της, λίγο πιο έντονες φωνές, πιο άγριες κιθάρες, πιο πολύ μπάσο και γρήγορα σόλο. Σειρά έχει η heavy metal με επιρροές από μπλουζ και ψυχεδελικό ροκ με αποτέλεσμα ένα βαρύ ήχο εστιασμένο στην κιθάρα, το μπάσο και τα ντραμς. Οι παραλλαγές πολλές, glam metal, thrash metal, death metal, folk metal, alternative metal, black metal και για τους λίγο πιο εκκεντρικούς epic και gothic metal. Υπάρχουν πολλά είδη και σίγουρα έχω παραλείψει αρκετά, το είδος αυτό προσαρμόζεται σε κάθε γούστο και άκουσμα.

Ως είδος έχει τη φήμη του ακραίου και δεν είναι λίγες οι φορές που έχει κατηγορηθεί, κυρίως από ανθρώπους που δεν είναι γνώστες του αντικείμενου και κρίνουν χωρίς να έχουν ακούσει ή ασχοληθεί, για την ποιότητα και το ήθος που προάγει. Υπάρχει μία θεωρία πως η μέταλ ασχολείται με τον αποκρυφισμό και τις παγανιστικές πρακτικές. Δε λέω, πολλοί καλλιτέχνες της σκηνής αυτής χρησιμοποιούν παράξενα σύμβολα , εκκεντρικούς στίχους και εφέ στη θεματολογία τους μα όλα αυτά είναι καθαρά για εμπορικούς σκοπούς. Προφανώς καμία μελωδία και κανένας στίχος δεν αποσκοπεί στο να προσηλυτίσει και να οδηγήσει κάποιον να κάνει κακό στον εαυτό του ή στους γύρω του. Η μουσική είναι μουσική και εμείς επιλέγουμε τι ακούμε και τι παίρνουμε στα σοβαρά. Άλλωστε αν είσαι γνώστης ξέρεις τι θα ακούσεις και πότε.

Φεύγοντας από την κακή φήμη της μουσικής αυτής που ευτυχώς με τον καιρό έχει καταντήσει απλώς μια γραφική άποψη, δεν μπορώ να μην αναφέρω μερικούς μόνο από τους θρύλους της metal σκηνής και λέω μερικούς, γιατί είναι τόσοι που όλο το άρθρο δε θα τους χωρούσε. Σίγουρα πολλούς από τους παρακάτω τους γνωρίζετε είτε ακούτε μέταλ είτε όχι: motorhead, judas priest, iron maiden, metallica, wasp, steelheart, deff leppard, guns and roses, nightwish, slipknot, disturbed, accept, saxon και πάρα πολλοί άλλοι που οι παλαιότεροι γνωρίζουν και οι νεότεροι θα μάθουν σίγουρα.

Πολλές οι επιτυχίες και πολλοί οι θρύλοι. Πολλά τα παραμύθια, μία όμως η πραγματικότητα. Είναι και αυτό είναι είδος μουσικής, το ακούς, γουστάρεις και μετά συνεχίζεις στους ρυθμούς της πραγματικότητάς σου, όπως ακριβώς συμβαίνει και με ένα λαϊκό τραγούδι· όπως ακριβώς συμβαίνει με τη μουσική που μιλάει στην καρδιά και φέρνει την πολυπόθητη κάθαρση μέσω της εκτόνωσης. Είναι για να μας φτιάχνει και όχι να μας χαλάει γι’ αυτό και υπάρχουν τόσα είδη, για να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε το τι και πότε μας ταιριάζει. Και σίγουρα όλοι χρειαζόμαστε λίγη τρέλα από αυτά τα ανέμελα και αφηρημένα παιδιά, τους μεταλλάδες.