Θα μας δεις παντού -στο μετρό να τρέχουμε σαν τρελοί να προλάβουμε, στα λεωφορεία ή τα ταξί να καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα κοιτώντας κάθε μισό λεπτό το ρολόι μας, φυσώντας και ξεφυσώντας. Εμείς είμαστε αυτοί που θα σκάσουμε μύτη λαχανιασμένοι στο μαγαζί σου πέντε λεπτά πριν κλείσεις και με ύφος κουταβιού θα σε ρωτήσουμε αν προλάβαμε. Θα ψάξουμε για το δώρο σου τελευταία στιγμή, θα μαγειρέψουμε αφού πεινάσουμε, θα σου πούμε χρόνια πολλά μα δε θα είμαστε οι πρώτοι, θα ξεκινήσουμε από το σπίτι για το ραντεβού μας 10 λεπτά πριν την καθορισμένη ώρα και στο τσακ θα προλάβουμε το «Καλή χρονιά» ή το «Χριστός Ανέστη». Αν κανονίσεις ταξίδι μαζί μας ή σινεμά τα εισιτήρια σίγουρα θα τα κρατήσεις εσύ, γιατί θα φοβάσαι πως θα αργήσουμε και θα χάσεις την πτήση ή την ταινία μα πάντα θα είμαστε εκεί την ώρα της επιβίβασης ή στα προσεχώς.
Είμαστε παντού, είμαστε πολλοί, είμαστε αφηρημένοι, αδέξιοι και μας αγαπάς, γιατί πάνω από όλα είμαστε χαριτωμένοι και αξιολάτρευτοι. Όσοι έχετε ανθρώπους σαν εμάς στη ζωή σας δε μας κακιώνετε και σπάνια θυμώνετε, γιατί ξέρετε πως δεν είμαστε κακοί και γνωρίζετε καλά πως δεν το κάνουμε επίτηδες. Δεν είναι από τεμπελιά, από βαρεμάρα ή αμέλεια. Απλώς στο DNA μας δεν υπάρχει η λειτουργία σωστής διαχείρισης χρόνου.
Η λέξη procrastination περιγράφει επακριβώς τον ατσούμπαλο τρόπο ζωής μας και την ψυχοσύνθεσή μας. Ξέρω δεν είναι λίγες οι φορές που εκνευρίζεσαι με την αναβλητικότητά μας, ούτε είναι λίγες οι φορές που μας προλαβαίνεις κάνοντας πράγματα που έχουμε αναλάβει να κάνουμε εμείς. Αυτό όμως είναι κάτι που μας πληγώνει, γιατί όντως θα το κάναμε απλώς πιο μετά. Εντάξει είμαστε λίγο αναβλητικοί. Και; Τι πειράζει; Ίσως να μην είμαστε συγχρονισμένοι με το δικό σου ρολόι όμως έστω και την τελευταία στιγμή προφταίνουμε και κάνουμε αυτά που πρέπει. Έχουμε βλέπεις την τύχη με το μέρος μας και ένα είδος μαγικής δύναμης να τα καταφέρνουμε όλα, έστω και στο παραπέντε.
Ούτως ή άλλως ο σοφός λαός λέει «κάλιο αργά παρά ποτέ».
Οι άνθρωποι διαφέρουμε και ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά και μοναδικά και εφόσον δεν βλάπτει τους άλλους ή τον εαυτό του τίποτα δεν είναι κατακριτέο. Είστε οι μεν που λειτουργείτε οργανωμένα και πειθαρχημένα βάσει προγράμματος και είστε πάντα ατσαλάκωτοι και είμαστε κι εμείς, οι δε, που ζούμε χύμα στο κύμα, χαοτικά, ανοργάνωτα κι όμως πάντα βρίσκουμε την άκρη μας.
Δεν έχει όμως και αυτό τη γοητεία του;
Ίσως λειτουργούμε σωστότερα υπό καθεστώς πίεσης μα πάντα πετυχαίνουμε και άμα λάχει λειτουργούμε και βάσει προγράμματος. Δεν είναι ότι δεν μπορούμε, η αλήθεια είναι ότι δε μας αρέσει. Γιατί για εμάς -από μικρά παιδιά ακόμη- η πίεση είναι η καλύτερη κινητήριος δύναμη. Ανεβάζει την αδρεναλίνη και τους παλμούς και την βρίσκουμε τρελά. Δώσε μας πίεση, απρόοπτα, άγχος και πρεσάρισμα και ευθύς αμέσως θα έχεις μπροστά σου τον πιο παραγωγικό, πολυμήχανο και ψύχραιμο άνθρωπο. Το άγχος δε μας παραλύει, κάθε άλλο μας τονώνει και μας κάνει να είμαστε πιο ενεργητικοί και παραγωγικοί. Όταν μας έχεις χαλαρούς υπολειτουργούμε και καθησυχαζόμαστε θεωρώντας πως έχουμε όλο το χρόνο και τον καιρό μπροστά μας να αναλάβουμε δράση.
Ζούμε το τώρα για το τώρα και το ευχαριστιόμαστε. Όσο για το μετά; Θα μας απασχολήσει μετά. Τόσο απλά.
Συντάκτης: Νατάσα Π.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
