Τζιν και μακριά μαλλιά τέλος σε γυναίκες ετών 40+, μάς λέει η Καρολίνα Χερέρα

Μια δήλωση τουλάχιστον ατυχή, έκανε σε συνέντευξή της στο Daily Mail η γνωστή σε όλους μας σχεδιάστρια μόδας Carolina Ηerrera. Τα λεγόμενά της, μεταξύ άλλων, περιελάμβαναν απόψεις όπως “οι γυναίκες άνω των 40 θα πρέπει να έχουν κοντά μαλλιά, διαφορετικά φαίνεται ότι δεν είναι κλασάτες” ή “το να φοράει μια γυναίκα τζιν παντελόνι μετά τα 30 της, δε φαίνεται σωστό” και “οι μίνι φούστες είναι για νεαρά κορίτσια”. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε τέτοιου είδους “συμβουλές” αν και προερχόμενες από ένα είδωλο του χώρου της μόδας, δεν παύουν να περιέχουν μια δόση μισογυνισμού, body shaming καθώς και age shaming για όλες τις γυναίκες εκεί έξω.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Μισογυνισμός με λίγα λόγια, για όσους δε γνωρίζουν, είναι το μίσος ή/και η απαξίωση προς τις γυναίκες. Στο σημείο αυτό, θα μου πείτε, μα ποια από αυτές τις φράσεις δείχνουν μίσος ή απαξίωση; Και η απάντηση είναι όλες. Αρχικά το γεγονός αναφοράς σε γυναίκες κλασάτες ή σε κάτι που δε φαίνεται σωστό, σηματοδοτεί την ύπαρξη κατηγοριών ανάμεσα στις γυναίκες που τους προσδίδουν την ανάλογη αξία, ανάλογα με τις στυλιστικές επιλογές τους και προσδιορίζει αυτόματα και την ηθική τους, καθώς αν δεν ακολουθούν τις εν λόγω συμβουλές κάνουν κάτι λάθος. Ποιος μπορεί να κρίνει τους ανθρώπους με τέτοια κριτήρια; Και ποιος έχει το δικαίωμα να καθορίσει κάποιον κλασάτο ή μη, λάθος ή σωστό ανάλογα με μια επιλογή ρούχου και μάλιστα τόσο μα τόσο καθημερινού κι ουδέτερου, όσο ένα τζιν;

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω όμως, οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις είναι και δείγματα body κι age shaming. Body shaming αποτελούν πράξεις ή εκφράσεις χλευασμού της εξωτερικής εμφάνισης ενός ατόμου κι age shaming ή αλλιώς ageism, είναι ο διαχωρισμός κι η διάκριση των ανθρώπων με βάση την ηλικία τους. Με τα λεγόμενα της κυρίας Herrera, είναι αδιαμφισβήτητη η ηλικιακή διαφοροποίηση των γυναικών και καθώς το σώμα αλλάζει όσο μεγαλώνουμε, αλλάζει κι η όψη του, γεγονός που από ότι φαίνεται θα πρέπει να είναι και καθοριστικό για τα ρούχα που επιλέγουμε να φοράμε.

Ο κάθε άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και δικαίωμα να φοράει ή να μη φοράει συγκεκριμένα ρούχα, να κόβει και να ράβει τα μαλλιά του όπως θέλει. Τα ρούχα και το μήκος των μαλλιών δεν έχουν ηλικία κι ο καθένας από εμάς προσαρμόζει την εμφάνισή του σύμφωνα με αυτά που πιστεύει πως του ταιριάζουν, πως τον αντιπροσωπεύουν και τον κάνουν να νιώθει όμορφα με το σώμα του. Επίσης, η αναμενόμενη κι αποδεκτή ένδυση μιας γυναίκας μεγαλύτερης σε ηλικία, είναι πλέον ξεπερασμένη κι η αναμόχλευση τέτοιων στερεοτυπικών προτύπων θα έπρεπε να αποφεύγεται και δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να προσφέρει, κυρίως σε μια κοινωνία η οποία προσπαθεί ν’ αποτινάξει τέτοια δείγματα διακρίσεων.

Το πιο στενάχωρο από όλα είναι, πως αυτές οι απόψεις προέρχονται από μια γυναίκα. Από μια γυναίκα καταξιωμένη, με μεγάλη εμπειρία αλλά κι επιρροή στο χώρο της μόδας και όχι μόνο. Βλέποντας τις γυναίκες όλου του κόσμου να παλεύουν για να σταματήσουν τις διακρίσεις για το φύλο, το σώμα, την ηλικία τους και επίσης βλέποντας ανθρώπους στον χώρο της μόδας να κάνουν προσπάθειες να εξαλείψουν αυτές τις προκαταλήψεις, είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό ν’ ακούς αυτούς που κάποτε θαύμαζες πολύ, να μιλάνε έτσι για τις γυναίκες, για σένα.

Όσο κι αν θαυμάζουμε την Carolina Ηerrera κι εκτιμούμε την πορεία και την καταξίωσή της, η προβολή τέτοιων απόψεων είναι ενδεικτική για να καταλάβουμε ότι κανένας δεν αποτελεί αυθεντία από όποιον χώρο κι αν προέρχεται κι όλες οι πληροφορίες που λαμβάνουμε θα πρέπει να φιλτράρονται κι όχι να καταπίνονται αμάσητες και να ακολουθούνται με τυφλή αφοσίωση στο εκάστοτε πρόσωπο. Κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει ή να μας υποδείξει πώς να ντυνόμαστε, να χτενιζόμαστε και πώς να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας. Και σε καμία περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να μας χαρακτηρίζει κλασάτους, ηθικούς, σωστούς ή μη, ανάλογα με το μήκος των μαλλιών μας, την υφή του παντελονιού μας και το μήκος της φούστας μας.

Πηγή φωτογραφίας