Σήμερα ανακοινώθηκε πως ο αστυνομικός, Γιώργος Λυγγερίδης έφυγε από τη ζωή. Ο 31χρονος, τραυματίστηκε από φwτοβολiδα σε επεισόδια που σημειώθηκαν στο Ρέντη στις 7 Δεκεμβρίου σε αγώνα βόλεϊ μεταξύ Παναθηναϊκού- Ολυμπιακού. Ένα σύνολο οπαδών επιτέθhκε στις αστυνομικές δυνάμεις έξω από το γήπεδο, με αποτέλεσμα μια φωτοβολίδα να βρεθεί στο πόδι του αστυνομικού.
Λέγεται πως ο αστυνομικός χτυπήθhκε και δεύτερη φορά, αλλά η αλήθεια είναι πως οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία. Δεν έχει σημασία αν χτυπήθηκε μία φορά ή δέκα, το θέμα είναι πως χτυπήθηκε και χαροπάλευε για τη ζωή του εδώ και 20 ημέρες. Δεν έχει σημασία, το όνομα κι η ταυτότητα αυτού που έριξε τη συγκεκριμένη φwτοβολiδα, αλλά ότι 100+ άτομα επιτέθhκαν οργανωμένα στις αρχές, στο κέντρο της Αθήνας και δημιούργησαν σκηνικά που έμοιαζαν περισσότερο με εμπόλeμh ζώνη, παρά με ευρωπαϊκή πρωτεύουσα το 2023. Σημασία έχει πως στην επίθeση αυτή συμμετείχαν ανήλικοι και νεαροί ενήλικοι άνδρες που είχαν σκοπό να κάνουν κακό, μεγάλο κακό.
Και ξέρουμε καλά πως θα υπάρξουν κάποιοι αδαείς που θα πούνε πως μια είμαστε μία με την αστυνομία και μία με τα θύματά της. Θέλουμε να πούμε λοιπόν σε αυτούς, πως είμαστε και θα είμαστε πάντα με τα θύματα της βias. Της βias της αδικαιολόγητης, που πηγάζει από θυμό, καταπιεσμένα συναισθήματα κι αμάθεια. Τη βia που πηγάζει από γονείς αδιάφορους κι απαίδευτους που φέρνουν στον κόσμο παιδιά και τα αφήνουν να μεγαλώσουν μόνα τους, παίρνοντας μηδενική ευθύνη για τις πράξεις τους.
Λυπάμαι, μα αρνούμαι να δεχτώ πως ο νεαρός αυτός που πέταξε τη φwτοβολiδα, ήταν το καλύτερο παιδί και δεν είχε δώσει δικαιώματα. Αρνούμαι να δεχτώ πως τα 100 αυτά άτομα δεν είχαν δείξει σημάδια προηγουμένως πως κάτι δεν πάει καλά. Είναι φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και του Άρη; Έβριζαν θεούς, δαίμονες, μάνες και πατεράδες και πλ@κώνονταν στο ξύλ@ με άλλους στο σχολείο ή στη γειτονιά επειδή κάποιος τους κορόϊδεψε που έχασε η ομάδα που υποστηρίζουν; Τότε λυπάμαι, αγαπητοί μου γονείς, αλλά τα παιδιά σας είχαν πάρει ήδη πολύ λάθος δρόμο. Λυπάμαι αγαπητοί μου γονείς, αλλά αυτά δεν είναι παιδικά παιχνίδια και τερτίπια και «παιδιά είναι και παίζουν». Η βia δεν είναι παιχνίδι, δυστυχώς. Λυπάμαι, που μαθαίνετε από εμένα πρώτη φορά αυτά τα νέα!
Κι εκείνος ο αστυνομικός που πuροβόλησε τον 16χρονο Ρομά, κι εκείνος δεν πιστεύω πως ήταν το καλύτερο παιδί. Ούτε εκείνος που πuροβόλησε τον Άλεξ στα Εξάρχεια. Δε γίνεται ένα «καλύτερο παιδί» να διψάει για εξουσία, βia κι επιβολή είτε είναι αστυνομικός, μαθητής ή φίλαθλος. Ήταν απλώς άνθρωποι που μεγάλωσαν από τους λάθους ανθρώπους και με τον λάθος τρόπο. Που διδάχτηκαν πως η βia κι η αρρενωπότητα είναι σημάδια αντρισμού. Που διδάχτηκαν πως η ζωή των άλλων δεν έχει καμία αξία μπροστά στη δική τους και πως μπορούν με την ιδέα αυτή να δικαιολογήσουν κάθε πράξη τους.
Η αύξηση της βias δεν είναι σημείο των καιρών. Είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων καιρών που κανείς δεν έδωσε σημασία στην ανθρώπινη ψυχή, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την παιδεία. Είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων γενιών που μεγάλωσαν τα παιδιά τους με την πίκρα που τους έδωσαν οι δικοί τους γονείς κι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Είναι αποτέλεσμα της παραμέλησης της προσωπικής ψυχικής υγείας και της διατήρησης της ψυχικής υγείας των παιδιών μας, που ουρλιάζουν και ωρύονται για λίγη από την προσοχή μας και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να τους δούμε. Δεν ήταν η κακιά η στιγμή, δεν είναι παιδιά και παίζουν, δεν είναι τα καλύτερα παιδιά, αλλά τα πιο δυστυχισμένα κι αυτήν τη δυστυχία τους την πληρώνουμε όλοι οι άλλοι!
Συντάκτης: Μαρία Κουτσουρά
