Τους τελευταίους μήνες, οι συνθήκες αλλά και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη χώρα μας είναι από οδυνηρά έως εξοργιστικά -και δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει κάτι τίποτα λιγότερο. Λίγο οι φωτιές, λίγο οι πλημμύρες, λίγο οι άνθρωποι που δεν μπορούσαν κι αυτοί να κρατηθούν μερικές ώρες να τους μαζέψει το μοναδικό ασθενοφόρο της περιοχής και απεβίωσαν, λίγο ο κλήρος του θανάτου του ελληνικού σιδηροδρόμου που έπεσε την 1η του Μάρτη, λίγο η δολοφονία του Αντώνη μπροστά στα μάτια τόσου κόσμου, μαζέψαμε στα γρήγορα 1000+1 λόγους να νιώθεις ασήμαντος, αβοήθητος και ανυπεράσπιστος στην Ελλάδα σήμερα.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που παρά την οδύνη τους και τα ατελείωτα εμπόδια και τις τρικλοποδιές που τους βάζει αυτή η χώρα, συνεχίζουν να δρουν σαν φάροι ελπίδας που φωτίζουν τον δρόμο μας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Μάνος Παρασκάκης.
Για όποιον δε γνωρίζει, ο Μάνος είναι πατέρας της 4χρονης Μελίνας που έχασε τη ζωή της απρόσμενα στις 29 Δεκεμβρίου 2015, όταν εισήχθη στο Βενιζέλειο νοσοκομείο Ηρακλείου για μια επέμβαση ρουτίνας, γνωστή λαϊκά ως «κρεατάκια». Ο προεγχειρητικός έλεγχος του παιδιού δεν παρουσίασε κανένα πρόβλημα και οι γιατροί προχώρησαν στην επέμβαση. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας το παιδί παρουσίασε βρογχόσπασμο, ο οποίος δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν αντιμετωπίστηκε με λάθος φαρμακευτική αγωγή, με λανθασμένη δόση στη φαρμακευτική αγωγή ή με καθυστέρηση 20 λεπτών -ή όλα τα παραπάνω. Κατηγορούμενη για τον θάνατο της Μελίνας είναι κυρίως η αναισθησιολόγος που ανέλαβε την επέμβαση, η οποία και αθωώθηκε κατά τον πρώτο δικαστικό κύκλο. Ωστόσο οι γονείς της μικρής, δεν το έβαλαν κάτω και μετά από έφεσή τους, η υπόθεση άνοιξε ξανά και νέος κύκλος δικαστηρίων ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2023, ο οποίος βρίσκεται εν εξελίξει.
Ο Μάνος, αλλά και ολόκληρη η οικογένεια, έχει κρατήσει αξιοπρεπέστατη στάση και έχει αναδείξει τρομερή δύναμη και μεγαλείο ψυχής στον τεράστιο αγώνα που δίνει για τη δικαίωση της κόρης του, την τιμωρία των υπαιτίων αλλά και τη μελλοντική πρόληψη παρόμοιων περιστατικών σε παιδιά. Ο ίδιος, λοιπόν, βρέθηκε στην κηδεία του Αντώνη Καργιώτη και με αφορμή τον θάνατό του μίλησε στους δημοσιογράφους και τα λόγια του ήταν ανατριχιαστικά. Ανέφερε πως παρά τα 8, σχεδόν, χρόνια που έχουν περάσει και παρά τις μεγάλες καθυστερήσεις και αναβολές της δίκης, δε θέλει ο κόσμος να ξεχάσει την υπόθεση της κόρης του αλλά και τον πόνο, την απώλεια, τον θυμό και την ανάγκη για δικαιοσύνη που τη συνοδεύει. Ακόμα, μας ενθαρρύνει να μη λησμονήσουμε ούτε τον Αντώνη και την οικογένειά του στα επόμενα 8 χρόνια που μπορεί να χρειαστούν για να καταδικαστούν οι ένοχοι και να μην επιτρέψουμε να παραγραφούν λόγω παλαιότητας εγκληματικά γεγονότα, όπως αυτό στα Τέμπη ή στο Μάτι. Τέλος, προτρέπει όλους μας να συμπαρασταθούμε στις οικογένειες των θυμάτων έμπρακτα, ώστε η φωνή και ισχύς τους να μη φθείρεται ανά τα χρόνια, όσο η πολιτεία παίρνει τον χρόνο της για να αποδώσει ευθύνες και ποινές. Λέει μάλιστα χαρακτηριστικά «Ο κόσμος να μην ξεχάσει».
Τα λόγια του σπαρακτικά και συνάμα σπουδαία μαθήματα ζωής, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Ολόκληρο το βίντεο από την αρχή μέχρι το τέλος προκαλεί ρίγη συγκίνησης, από το περιεχόμενο και την ποιότητα του λόγου του, τον πόνο στα μάτια και στην τρεμάμενη φωνή του, την υποστήριξη και τη ζεστή αγκαλιά του φίλου του. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι το κίνητρό μας να σηκωθούμε από τη βολή μας και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο, αν δεν αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, αν δεν αντιπροσωπεύουν αυτοί οι άνθρωποι το αίσθημα της ελπίδας, τότε ποιοι;
Το βίντεο ακολουθεί παρακάτω.
Συντάκτης: Μαρία Κουτσουρά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
