Γνωστό έγινε χθες ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο Ρέθυμνο της Κρήτης, με πρωταγωνιστή έναν ιερέα ο οποίος σε κοινή θέα στη μέση του δρόμου άρχισε να φωνάζει, να βρίζει, να σπρώχνει και να χαστουκίζει τη σύζυγό του. Το συμβάν διαδραματίστηκε μετά από εκδήλωση του χωριού κι επρόκειτο, σύμφωνα με μαρτυρίες, για σκηνή ζηλοτυπίας. Ο ιερέας φαίνεται πως βρισκόταν σε κατάσταση μέθης και μάλιστα επιχείρησε να επιτεθεί και στους παρευρισκόμενους που προσπάθησαν να τον σταματήσουν.
Μιας και παρατηρείται μια υποτίμηση του φεμινισμού από ανθρώπους που ωρύονται ότι είναι ξεπερασμένος και χρήζει αναβάθμισης στην κοινωνία του 2023, μπορούν να μας εξηγήσουν λοιπόν γιατί στην ίδια κοινωνία είμαστε μάρτυρες περιστατικών που μας γυρίζουν πίσω πολλές δεκαετίες και μάλιστα συμβαίνουν έτσι απροκάλυπτα; Προβληματίζει κανέναν πώς νιώθει ή τι μπορεί να περνά αυτή η γυναίκα όσα χρόνια ζει με αυτόν τον άνθρωπο; Προβληματίζουν καθόλου τα ψυχικά τραύματα που μπορεί να έχουν δημιουργηθεί στα 4 παιδιά τους ή ότι αυτά τα παιδιά μπορεί να ασπάζονται τις απόψεις του; ‘Η όλα αυτά μας φαίνονται φυσιολογικά, αναμενόμενα κι αποδεκτά για μια μέση ελληνική οικογένεια το 2023;
Επίσης, το ότι αυτός ο άνθρωπος ανήκει στον κλήρο, στους ανθρώπους που πρέπει να διδάσκουν, να τηρούν το λόγο του Θεού και να αποτελούν παράδειγμα για τους άλλους, προκαλεί κάποια αποστροφή και σ’ εσάς, ή το νιώθω μόνο εγώ; Αναρωτιέμαι, αν πραγματικά ο τύπος αυτός έχει κατανοήσει μίση πρόταση από τα βιβλία της ορθοδοξίας που υποτίθεται έχει μελετήσει και μελετά. Θα υπάρξουν κάποιες συνέπειες για τη συμπεριφορά του από τις αρχές κι από την ίδια την εκκλησία; Θα συνεχίσει ανενόχλητος να δίνει συγχωροχάρτια, ευχές, να παντρεύει, να βαφτίζει τα παιδιά μας, σαν να μην έγινε τίποτα; Μήπως θα συνεχίσει να εξομολογεί και τους πιστούς και να τους δίνει συμβουλές για το πώς να ζήσουν μια ζωή ευλαβική σαν τη δική του;
Προς το παρόν πάντως καμία καταγγελία δεν έχει γίνει εις βάρος του κι αυτό λέει πολλά. Η τοπική κοινωνία γιατί μένει άπραγη; Είναι γιατί συμφωνεί κι επαινεί τις πράξεις του; Είναι γιατί το αποδίδει σε μεμονωμένο ατυχές συμβάν; Είναι μήπως γιατί τρέφει μεγάλο σεβασμό προς το πρόσωπο του γιαλαντζί ιερέα; Είναι για να μην μπλέξουν; Ή μήπως είναι γιατί γνωρίζουν τον κύριο κι από την καλή και από την ανάποδη και είναι συνηθισμένοι σε παρόμοιες αντιδράσεις του; Όποιος κι αν είναι ο λόγος, η σιωπή μπροστά σε τέτοια συμβάντα είναι συνενοχή και κουκούλωμα, ό,τι κι αν λέτε στον εαυτό σας για να νιώσετε καλύτερα πριν κοιμηθείτε το βράδυ.
Δυστυχώς το φαινόμενο ενδοοικογενειακής βίας σχεδόν συνεπάγεται τη σιωπή από τα θύματα σε ποσοστό από 55 έως 95%. Ο κοινωνικός περίγυρος σε μισές από τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει και λίγοι από αυτούς τους ανθρώπους λαμβάνουν δράση για να βοηθήσουν τα θύματα. Αν και συγκεκριμένες μελέτες για την Ελλάδα δεν έχουν γίνει πάνω στο θέμα, σύμφωνα με έρευνες που διεξήχθησαν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η πιο κοινή αιτία μη συμμετοχής των οικείων του θύματος είναι η άγνοια για το πώς μπορούν να βοηθήσουν και πού μπορούν να απευθυνθούν.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει η εκπρόσωπος τύπου της ΕΛ.ΑΣ το Μάϊο του 2023, ανέφερε πως πάνω 3100 γυναίκες είχαν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας το πρώτο τετράμηνο του 2023. Κάτι τέτοιο, σημαίνει πάνω από 20 κλήσεις καθημερινά από γυναίκες που αναζητούσαν βοήθεια. Αυτό επιβεβαιώνεται κι από ρεπορτάζ του newsbeat, στο οποίο αναφέρεται ότι 20 γυναίκες κάθε ημέρα από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 2022 τηλεφώνησαν στη Γραμμή SOS 15900 και ζήτησαν βοήθεια ενώ 200 βρήκαν καταφύγιο στους 19 ξενώνες φιλοξενίας που έχουν δημιουργηθεί. Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες στην Ευρώπη, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί δραματικά μετά την πανδημία, αλλά, δυστυχώς, επίσημη μελέτη για την Ελλάδα δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Για όποιον δε γνωρίζει, η ενδοοικογενειακή βία είναι έγκλημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και τιμωρείται από τις διατάξεις του Ν. 3500/2006, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα της ΕΛ.ΑΣ. Ας ενημερώσει λοιπόν κάποιος την εκκλησία γι’ αυτό κι ας της πει ότι κάτι τέτοια περιστατικά αλλά και η σιωπή της εκκλησίας προς αυτά και η απουσία πράξεων επιβολής ποινών, είναι γεγονότα που προσβάλλουν το χριστιανισμό και τον κλήρο. Τέλος, ας σπάσει επιτέλους αυτή η συνωμοσία σιωπής γύρω από την ενδοοικογενειακή βία, ας σταματήσουμε να στρέφουμε το βλέμμα και τα κεφάλια μας προς άλλη κατεύθυνση κι ας κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα, χωρίς φόβο. Τυχαία δεν είμαστε εμείς στη θέση αυτής της γυναίκας κι αύριο η βία μπορεί να χτυπήσει τη δική μας πόρτα και να εισβάλλει με το έτσι θέλω.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου