Όσοι είμαστε κάτοικοι της Θεσσαλονίκης αλλά και όσοι την έχουν επισκεφθεί και είχαν την τιμή να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες του ΟΑΣΘ, γνωρίζουν πολύ καλά τα προβλήματα και τις ελλείψεις που υπάρχουν, αλλά και την αδιαφορία των δήμων και της πολιτείας για αυτά.
Τους τελευταίους μήνες, τα ατυχήματα αλλά και τα περιστατικά όπου λεωφορεία, τα οποία εκτελούσαν αστικές συγκοινωνίες στην πόλη, τυλίχθηκαν στις φλόγες γίνονται όλο και πιο έντονα, με το πιο πρόσφατο να έχει λάβει χώρα μόλις πριν λίγες ημέρες, στις 23/07, στη γραμμή 32 ενώ βρισκόταν εν κινήσει στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Εύοσμο. Το περιστατικό συνέβη στις 9:30 το πρωί και η φωτιά ήταν αποτέλεσμα βραχυκυκλώματος στις καλωδιώσεις του πίσω μέρους του οχήματος. Το λεωφορείο ακινητοποιήθηκε και οι 7 επιβάτες μαζί με τον οδηγό το εκκένωσαν άμεσα, ενώ η πυροσβεστική υπηρεσία κατάφερε να σβήσει τη φωτιά πριν αυτή μεταφερθεί στο μπροστινό τμήμα. Ευτυχώς, δεν έχει υπάρξει κάποιος τραυματίας απ’ αυτό ή τα προηγούμενα περιστατικά, αλλά η είδηση πως ένα λεωφορείο στην πόλη έπιασε φωτιά αποτελεί πλέον καθημερινότητα.
Με μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ μπορεί να βρει κανείς τις εξής ειδήσεις: 21/06/2023, η μηχανή λεωφορείου στη Θεσσαλονίκη έπιασε φωτιά ενώ το όχημα βρισκόταν εν κινήσει μεταξύ των οδών Γιαννιτσών και Μοναστηρίου. 14/04/2023 λεωφορείο στη Θεσσαλονίκη κάηκε ολοσχερώς μετά από φωτιά που εκδηλώθηκε στη μηχανή του. 26/02/2023 φωτιά σε λεωφορείο της ΚΤΕΛ της γραμμής 42, ενώ αυτό βρισκόταν σε στάση οδεύοντας προς τα κοιμητήρια Ευόσμου. 21/02/2023 αστικό λεωφορείο της ΚΤΕΛ στη Θεσσαλονίκη κυκλοφορούσε χωρίς τον έναν τροχό του.
Ποιος μπορεί λοιπόν να μας εγγυηθεί ότι είναι ασφαλές να χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς στη Θεσσαλονίκη;
Όπως είναι γνωστό, η εταιρεία ΚΤΕΛ έχει αναλάβει, σχετικά πρόσφατα, το συγκοινωνιακό έργο 39 δρομολογίων αντικαθιστώντας τα προηγούμενα οχήματα με δικά της. Φαίνεται λοιπόν πως πολλά από τα λεωφορεία που τυλίχθηκαν στις φλόγες ανήκουν στην ΚΤΕΛ, και αυτό εκτός από ανησυχητικό είναι και τρομερά ανεύθυνο και προκλητικό από την εν λόγω εταιρεία, καθώς δείχνει την παντελή έλλειψη σεβασμού προς το έργο που επιτελεί, προς τον πολίτη και την ασφάλειά του.
Βέβαια, οι Θεσσαλονικείς είμαστε συνηθισμένοι σ’ αυτό, καθώς εδώ και δεκαετίες μετακινούμαστε με το μονοπώλιο του ΟΑΣΘ και της αναίσχυντης πολιτικής του, η οποία έχει μοναδικό στόχο το κέρδος. Προφανώς, εταιρείες όπως ΟΑΣΘ και ΚΤΕΛ δε θα δρούσαν με τέτοιο τρόπο αν δεν είχαν το ελεύθερο από τους ανωτέρους τους ή πιο σωστά αν ο Οργανισμός Συγκοινωνιακού Έργου Θεσσαλονίκης (ΟΣΕΘ) δεν αδιαφορούσε πλήρως για τους πολίτες.
Αν και κατά καιρούς ο ΟΣΕΘ κάνει νύξη για συχνούς ελέγχους και αυστηρούς κανόνες, τίποτα απ’ αυτά δε διακρίνεται σε όλο το φάσμα της μετακίνησης στην πόλη. Αρχικά, ας μιλήσουμε για την ποιότητα των λεωφορείων, των οποίων η παλαιότητα είναι ορατή από χιλιόμετρα, μιας και μιλάμε για οχήματα 10, 20 ή και παραπάνω ετών κυκλοφορίας. Για να καλυφθούν τα ασυμμάζευτα, παρατηρούμε ανά καιρούς να κολλάνε αφίσες ή να ανανεώνουν τα λεωφορεία εξωτερικά για να φαίνονται καινούρια. Εννοείται πως μπαίνοντας στο λεωφορείο καταλαβαίνει κανείς πως καμία ανακαίνιση ή συντήρηση δεν έχει συμβεί, καθώς βλέπει νερά να μπάζουν από τα παράθυρα όταν βρέχει ή νερά να στάζουν από τις οροφές όταν λειτουργεί η υποτιθέμενη θέρμανση το χειμώνα και ο κλιματισμός το καλοκαίρι, ενώ στην ουσία είναι τα και τα 2 άφαντα. Μπαίνουμε λοιπόν σε ένα κινούμενο κουτί, με κλειστά παράθυρα, στους 42 βαθμούς, βρισκόμαστε κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον και απλώς ελπίζουμε να μετακινηθούμε από το σημείο Α στο Β, χωρίς να λιποθυμήσουμε από τη ζέστη, να τρακάρει το λεωφορείο όπως συνέβη πριν λίγους μήνες, ή να πιάσει φωτιά στα καλά καθούμενα.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί, πως εκτός από την καθαριότητα που είναι λέξη άγνωστη για τους αρμόδιους φορείς, πλέον πολλά δρομολόγια σε συνοικιακές περιοχές εξυπηρετούνται από μικρά λεωφορεία που σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι ικανά να χωρέσουν όλον τον κόσμο που τα χρησιμοποιεί καθημερινά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το συνωστισμό, που εκτός από το γεγονός ότι δείχνει πως κανένα μάθημα δεν έχουμε πάρει από την πρόσφατη πανδημία, παραβαίνει και το όριο επιβατών και κατ’ επέκταση παραβιάζει την ασφάλεια των πολιτών.
Σαν να μη μας έφταναν όλα τα παραπάνω, έρχεται και η αραίωση των δρομολογίων σε όλη την πόλη και αλλά και η μη τήρησή τους από το προσωπικό, το οποίο με περίσσιο θράσος και αγένεια θα σου πει ότι ο πίνακας δρομολογίων που έχουν τοιχοκολλημένος είναι λάθος και παλιός, ότι η online εφαρμογή του ΟΑΣΘ δε λειτουργεί σωστά, και τέλος πάντων δε θα τους πούμε εμείς πώς θα κάνουν τη δουλειά τους. Αλίμονο σε όσους έχουν τολμήσει ποτέ να αντιμιλήσουν σε οδηγό του ΟΑΣΘ ή ακόμα χειρότερα σε ελεγκτή, ο οποίος δε θα χάσει την ευκαιρία να βάλει τις φωνές, να βρίσει και να πετάξει κόσμο έξω από το λεωφορείο επειδή μπορεί. Εννοείται πως θα αρνηθούν να σου δώσουν το όνομά τους αν θες να τους κάνεις καταγγελία, εννοείται πως δε θα σε περιμένουν στη στάση και θα σου κλείσουν την πόρτα κατάμουτρα, ακόμα και αν σε δούνε από μακριά να τρέχεις για να προφτάσεις το λεωφορείο. Φυσικά και υπάρχουν και κάποιοι οδηγοί που δεν παρουσιάζουν τέτοια δείγματα συμπεριφορών, αλλά δυστυχώς οι αρνητικές εμπειρίες επισκιάζουν τις καλές στη συντριπτική πλειοψηφία.
Ο πολίτης λοιπόν είναι υποχρεωμένος να πληρώνει έναν αρκετά υψηλό ποσό για να έρθει αντιμέτωπος με όλα τα παραπάνω. Περιττό να πούμε πως τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων εντός των λεωφορείων πολλές φορές δε λειτουργούν, «τρώνε» τα κέρματα και δε δίνουν ρέστα, οπότε εκτός από το γεγονός ότι είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε το ακριβές ποσό του εισιτηρίου μόνο σε κέρματα, πρέπει να είμαστε και προετοιμασμένοι να πληρώσουμε και παραπάνω αν τα μηχανήματα δεν έχουν συντηρηθεί επαρκώς.
Τόσα χρόνια στη Θεσσαλονίκη ανεχόμαστε την αισχροκέρδεια εις βάρος μας, τις απρεπείς συμπεριφορές, τις ακατάλληλες συνθήκες μέσα στα λεωφορεία. Όσο περνάει ο καιρός αντί να βλέπουμε θετικές αλλαγές στην πόλη, οι συνθήκες στις μετακινήσεις γίνονται όλο και χειρότερες και πλέον δεν είμαστε σίγουροι αν θα φτάσουμε αλώβητοι από τον Εύοσμο στο κέντρο. Οι εταιρείες που έχουν αναλάβει τις συγκοινωνίες γίνονται όλο και θρασύτερες και αδιαφορούν πλήρως για τους κανονισμούς κάθε είδους. Ενδιαφέρουν κανέναν στον ΟΣΕΘ, στους δήμους της πόλης, στην περιφέρεια και γενικότερα στην πολιτεία και την κυβέρνηση όλα τα παραπάνω; Μήπως πρέπει να χαθούν ανθρώπινες ζωές πρώτα ή μήπως και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει σημασία τελικά;
Συντάκτης: Μαρία Κουτσουρά
