«Δεν μου φτάνει ο αέρας! Πνίγομαι! Πεθαίνω!»
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου, την πρώτη φορά που έπαθα κρίση πανικού.
Και το θυμάμαι σαν χθες.
Ήταν στις Πανελλήνιες της τρίτης Λυκείου.
Ο χρόνος τελείωνε κι εγώ είχα να γράψω ένα σωρό ακόμη για την Τεχνολογία του ανασυνδυασμένου DNA.
Τι είναι όμως η κρίση πανικού;
Είναι η ξαφνική κορύφωση του άγχους και συνήθως η διάρκειά της, δεν ξεπερνά τα δεκαπέντε λεπτά.
Πρόκειται για την αιφνίδια εμφάνιση έντονου τρόμου, που συχνά συνοδεύεται από συναισθήματα φόβου επερχόμενου θανάτου ή τρέλας.
Ενδεικτικά, θα σου αναφέρω κάποια από τα συμπτώματα:
1. Ταχυκαρδία
2. Εφίδρωση
3. Τρέμουλο
4. Φόβος θανάτου
5. Δυσφορία
6. Ζάλη ή αίσθημα Λιποθυμίας
7. «Κοφτή» αναπνοή
8. Αίσθημα απώλειας ελέγχου
9. Αίσθημα «εγκλωβισμού»
Στην πραγματικότητα, τα σωματικά συμπτώματα του πανικού, είχαν σαν σκοπό να προστατεύσουν τον οργανισμό μου από κάποιο ουδέτερο ερέθισμα, που εγώ εκλάμβανα ως απειλητικό.
Ωστόσο, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα και θεώρησα πως έχω κάτι παθολογικό.
Μετά από μια σειρά εργαστηριακών εξετάσεων, ο γιατρός απεφάνθη: άγχος.
Από τότε, ακολούθησαν κι άλλες, καθότι είμαι από τη φύση μου αγχώδες άτομο.
Μου συνέβαινε ακόμα και τις πιο απίθανες στιγμές, γιατί προφανώς, είχα συσσωρεύσει άγχος και το σώμα μου, χτυπούσε κουδουνάκια κινδύνου.
Ήταν μια κατάσταση που διαρκώς υποτροπίαζε, ώσπου έφτασα σε σημείο ν’αγχώνομαι κάθε φορά που είχα να πάω κάπου.
Από φόβο μήπως με πιάσει ξανά, με έπιανε. Ο φόβος του φόβου δηλαδή.
Επακόλουθο όλων αυτών, ήταν πως άρχισα να έχω και αγοραφοβία.
Αυτά τα δύο, συνήθως, πάνε χεράκι-χεράκι.
Μου ήταν αδύνατον να βρεθώ σε μέρη με πολύ κόσμο, ή να μπω σε Μέσα Μεταφοράς.
Ή ακόμη κι όταν έβγαινα για έναν καφέ, ήθελα οπωσδήποτε να κάθομαι κοντά στην έξοδο, ή τουλάχιστον να τη βλέπω.
Προσπαθώντας ν’αντιμετωπίσω την όλη κατάσταση μόνη μου, είχα εφεύρει και διάφορα τεχνάσματα.
Έπρεπε όπου πήγαινα να έχω μαζί μου το κινητό ή να συνοδεύομαι, ώστε να ‘χω μια εφεδρική χείρα βοηθείας, αν χρειαστεί.
Πριν από δεκαπέντε χρόνια βέβαια, η πληροφόρηση για την διαταραχή πανικού ήταν μηδαμινή κι όποιος έπασχε από αυτή, πίστευε ότι αν μιλήσει ανοιχτά, θα τον περάσουν για τρελό.
Όταν έφτασα στο σημείο να μη μπορώ ν’ανταπεξέλθω πλήρως στις καθημερινές μου δραστηριότητες, αποφάσισα να επισκεφτώ ένα ψυχολόγο.
Είχα βαρεθεί να βασανίζω το μυαλό μου και να δυσκολεύω τη ζωή μου, για ένα θέμα που μπορούσα να λύσω.
Ήταν η σοφότερη απόφαση που πήρα ποτέ.
Μέσα από τη μέθοδο της Γνωστικής Συμπεριφορικής Προσέγγισης, κατάφερα σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα να απαλλαγώ από τις κρίσεις.
Η μέθοδος αυτή απαιτεί δέσμευση σε χρόνο, συναισθηματική ενέργεια και νοητικά αποθέματα.
Το κέρδος είναι μεγάλο όμως, αφού αποκτάς έλεγχο στη ζωή σου και τα συναισθήματά σου.
Στην αρχή προκαλεί αύξηση και πυροδότηση του άγχους, η οποία όμως διαρκεί για λίγο διάστημα. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι το πρόβλημά σου, κι επομένως να γίνεσαι ο ίδιος, θεραπευτής του εαυτού σου, κάνοντας ρεαλιστικές σκέψεις.
Τώρα θα σκεφτείς «πόσο εύκολο είναι να το κάνω αυτό, τη στιγμή της κρίσης;»
Δεν θα σου πω ψέματα.
Δεν είναι εύκολο ν’αλλάξεις, πάγιες αντιλήψεις και σκέψεις χρόνων.
Αν θέλεις πραγματικά όμως να βελτιώσεις τη ζωή σου, μπορείς να το πετύχεις.
Είναι εφικτό, αρκεί να έχεις μπόλικη υπομονή κι επιμονή.
Ακούω επίσης από πολλούς ανθρώπους με διαταραχή πανικού, να καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα ή στα αγχολυτικά.
Στην «εύκολη λύση», όπως συνηθίζω να λέω.
Κι αυτό γιατί θεωρώ πως η φαρμακευτική μέθοδος, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καλύπτει το πρόβλημα και όχι να το λύνει.
Μόλις τα διακόψεις, εκείνο επανεμφανίζεται, για να μην αναφερθώ στο στερητικό σύνδρομο που προκαλούν ορισμένα από αυτά.
Δυστυχώς, το ποσοστό εκείνων που καταλήγει στη χημεία, είναι βαθύτατα αποκαρδιωτικό.
Στη χώρα μας, και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έχει διαπιστωθεί ραγδαία αύξηση στην κατανάλωση ηρεμιστικών.
Η κρίση πανικού είναι ένα συχνό φαινόμενο, που σύμφωνα με έρευνες το βιώνει σχεδόν το πέντε τοις εκατό του γενικού πληθυσμού (δηλαδή ένας στους εβδομήντα πέντε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο θα αντιμετωπίσουν κρίση πανικού κάποια στιγμή στη ζωή τους).
Το πρόβλημα φαίνεται να αποκτά μεγαλύτερη διάσταση στον Δυτικό κόσμο, καθώς ο έντονος τρόπος ζωής, και το στρες, επιδεινώνουν την κατάσταση.
Αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μέθοδο της Γνωστικής Συμπεριφορικής Προσέγγισης, τις κρίσεις πανικού, και γενικότερα την αγχώδη διαταραχή, σου παραθέτω μερικά site που μπορεί να σε βοηθήσουν.
Και να θυμάσαι πάντα, πως εσύ ελέγχεις το μυαλό σου, και όχι αυτό εσένα.
Σημείωση: Το κείμενο καταγράφει απλώς την άποψη της αρθρογράφου του και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί ιατρική συμβουλή.
Οποιοσδήποτε ταλαιπωρείται από κρίσεις πανικού, θα πρέπει να επισκεφτεί άμεσα ειδικό.
Συντάκτης: Μαίρη Βασιλοπούλου
