Τα καλύτερα τηλεφωνήματα κρατάνε πάνω από μία ώρα

Όλα ξεκινούν για κάποιο λόγο. Είναι εκείνο το ερέθισμα που σε προτρέπει να σκεφτείς, να νιώσεις, να δράσεις. Θα χαρακτήριζα τους ανθρώπους έρμαια των αστείρευτων ερεθισμάτων που δέχονται καθημερινά.

Φανταστείτε λοιπόν, κάπου εκεί ανάμεσα στις ατελείωτα καινούριες πληροφορίες, τον εαυτό σας μόνο του. Απλώς αναρωτηθείτε για ένα λεπτό πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς ένα δικό σας άνθρωπο. Να μην μπορείτε να του μιλάτε, να λέτε εκείνα τα ασήμαντα μικροπράγματα που είδατε ή κάνατε βγαίνοντας απ’ το σπίτι σας. Το κάνατε εικόνα; Τι μίζερη εικόνα!

Η επικοινωνία σε μία φιλική ή ερωτική σχέση είναι το άλφα και το ωμέγα. Είναι αλήθεια πως τίποτα δεν είναι εύκολο. Όλων των ειδών οι σχέσεις απαιτούν επικοινωνία. Όπως και να ‘χει, η σωστή και τεκμηριωμένη επικοινωνία θέλει κόπο για να χτίσεις κάτι σταθερό κι άρτιο ώστε να αποφέρει ο μόχθος σου, καρπούς.

Υπάρχουν δύο είδη επικοινωνίας: Η τυπική, αναγκαστική επικοινωνία που το λεξιλόγιό σου περιορίζεται στις απαραίτητες μόνο λέξεις για να συνεννοηθείς και ν’ αποκτήσεις άμεσα αυτό που θες, όπως έναν καφέ ή η καλημέρα στο αφεντικό σου κι η πραγματική επικοινωνία με τους δικούς σου, κατάδικούς σου ανθρώπους.

Αυτή τη δεύτερη επικοινωνία την αγαπώ. Αυτή που δε φορά μάσκα και δε μεταμφιέζεται ποτέ σε τίποτα. Γιατί ούτως ή άλλως, δεν το ‘χει ανάγκη. Η επικοινωνία με τους πραγματικά δικούς σου ανθρώπους είναι ξεχωριστή.

Δε φοβούνται να σου πουν τη γνώμη τους για οποιοδήποτε ζήτημα, είτε θεωρούν πως έχεις δίκιο είτε όχι. Δεν τους νοιάζει, αν θα σε δούνε λίγο ή πολύ, γιατί η ποιότητα είναι αυτή που μετράει κι όχι η ποσότητα.

Μιλώντας ξεκάθαρα και χωρίς ενδοιασμούς, οι δικοί σου άνθρωποι δε θα σε κατακρίνουν, επειδή δεν προλαβαίνεις να βγεις για έναν καφέ ή ένα ποτό μαζί τους κι ας είναι Σαββατοκύριακο. Θα σε κατανοήσουν αν είσαι κουρασμένος και προτίμησες να σε πάρει ο ύπνος μπροστά στον υπολογιστή βλέποντας την αγαπημένη σου σειρά.

Είναι αυτοί που θα σε πάρουν τηλέφωνο για να δουν τι κάνεις και να πείτε τα νέα σας. Αυτοί που μόλις έφτιαξαν καφέ και περιμένουν να σηκώσεις το κινητό σου, ώστε αυτό το «λίγο» να μετατραπεί, από λεπτό σε λεπτό, σε «πολύ».

Ο καφές δίνει τη θέση του στο μεσημεριανό, ενώ γελάτε και σχολιάζετε πράγματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και κάπου εκεί, τελειώνει η κάρτα και συνεχίζεται η συνομιλία σας στο facebook, ενώ παράλληλα το χαμόγελο δεν ξεκολλάει απ’ το πρόσωπό σας.

Αυτό το χαμόγελο δε γίνεται να το προσπεράσουμε έτσι απλά. Αναρωτήθηκες πόσες φορές χαμογέλασες για να μην προσβάλλεις κάποιον ή ακόμη και διαδικτυακά πόσα «χα χα» έχεις   γράψει, ενώ στην πραγματικότητα δε γελούσες πίσω απ’ την οθόνη του υπολογιστή;

Η αξία της ζωής μετριέται σε στιγμές. Εκείνες που περνάς με τους δικούς σου ανθρώπους κι ας μην είναι πάντα κοντά σου ή δίπλα σου. Κι ας μην σ’ ακουμπάνε όλη την ώρα. Τους νιώθεις και ξέρεις πως αν χρειαστεί, θα είναι εκεί.

Το μαγικό μ’ αυτές τις συνομιλίες είναι πως με ελάχιστους ανθρώπους θα νιώσεις αυτό το δέσιμο και την παραμονή στη γραμμή του τηλεφώνου. Ξέρεις τότε, που θα κοιτάξεις διακριτικά το ρολόι σου και θ’ αναρωτηθείς πώς γίνεται να έχει περάσει μόνο μιάμιση ώρα! Τότε που δε θα προσπαθήσεις να πνίξεις το βαθύ χασμουρητό ούτε τη σκέψη σου που τρέχει στο τι θα φας μόλις γυρίσεις σπίτι.

Η ζωή έχει πολλές αποχρώσεις, όπως κι η επικοινωνία μας με τους ανθρώπους. Με κάποιους αντιλαμβάνεστε πανομοιότυπα τα πράγματα κι ας είστε τελείως διαφορετικοί. Πάντα θα έχετε ένα μαγικό τρόπο να λέτε πολλά κι ουσιαστικά μεταξύ σας. Είναι κάτι έμφυτο, ανεξέλεγκτο και πηγαίο.

Λες και τα σώματά σας γνωρίζονται από πάντα κι η χημεία σας καθιστά όλο το κλίμα μεταξύ σας ανεπανάληπτο. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι ένα τηλεφώνημα γιατί πολύ απλά αυτό το τηλεφώνημα είναι σωτήριο, αναγκαίο για εσάς τους ίδιους.

Δε χρειάζεται να συμβεί κάτι συνταρακτικό, απλώς συμβαίνει τα αποτυπώματα κάποιων ανθρώπων να είναι ανεξίτηλα στη ζωή μας. Έτσι, που και το πιο απλό πράγμα τους το έχουμε ανάγκη κι ας λέγεται τηλεφώνημα που μπορεί να διαρκεί από μερικά λεπτά έως κι ανυπολόγιστες ώρες. Ευτυχώς έχουμε και το skype πλέον κι εξοικονομούμε κάποια χρήματα!

Μπορεί ν’ ακουστεί περίεργο και σε κάποιους ξένο, πώς γίνεται ένα τηλεφώνημα να μετατρέπεται σ’ ολόκληρες ώρες, ενώ για κάποιους άλλους μία συνάντηση από κοντά να κρατάει πολύ λιγότερο. Κι όμως γίνεται. Μόνο μ’ εκείνους τους λίγους, τους ξεχωριστούς. Αυτούς που κι ατέλειωτα χιλιόμετρα να σε χωρίζουν, η σχέση σας αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου.

Αντέχει στις αντιξοότητες που γεννά η απόσταση κι ανοίγει άλλες κατευθύνσεις σε διαφορετικά μονοπάτια, που μόνο μαζί μ’ αυτούς τους «λίγους» αξίζει να τα διαβείς. Γιατί δε γίνεται ν’ αντικατασταθούν με κανέναν και για τίποτα.

Θες δε θες, είναι λίγοι αυτοί που θα σε καταλάβουν κι ελάχιστοι εκείνοι που θα σ’ εκτιμήσουν και θα ‘χουν την ανάγκη να προσπαθήσουν για να μη σε χάσουν απ’ τη ζωή τους. Κι εσύ με τη σειρά σου να μην τους ξεριζώσεις απ’ τη δική σου. Τι τα έχουμε τα τηλέφωνα λοιπόν;