Διαιρείται το συναίσθημα;

Έρωτας, αγάπη, αποχρώσεις ροζ και κόκκινες, εκείνο το στρουμπουλό αγγελάκι με τα βέλη του και φυσικά η μέρα των ερωτευμένων! Πηγή έμπνευσης για μουσική, πίνακες ζωγραφικής και συλλογές ποιημάτων. Δημιούργημα της κοινωνίας ο έρωτας ή βιολογική επιταγή;

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή βλέπουμε πως σε διάφορα κοινωνικά σύνολα –κάποια απ’ τα οποία υπάρχουν ακόμα με την ίδια κατασκευή– η σύσταση των ζευγαριών είναι πολυμορφική. Τα ζευγάρια δεν έχουν την τυποποιημένη μορφή τους αλλά κατά το σύνηθες, σε ορισμένους θρησκευτικούς πολιτισμούς, είναι ένας άντρας σε σχέση γάμου με δυο ή και περισσότερες γυναίκες. Επίσης υπάρχουν κι αναφορές για έντονα συναισθήματα του άντρα προς όλες τις συντρόφους.

Στις μέρες μας είναι αρκετά συνηθισμένο και διαδεδομένο να υπάρχουν σχέσεις παράλληλες με την επίσημη σχέση. Ακούμε τόσο άντρες όσο και γυναίκες να επικαλούνται τη δύναμη του έρωτα, που δεν μπορούν να ελέγξουν. Τελικά τι ισχύει;

Αρχικά ας δούμε τι είναι ο έρωτας. Ο Καζαντζάκης έχει πει: «Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη… Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας… Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν… Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι…». Αυτή η περιγραφή είναι απόλυτη και καταλυτική, αλλά στην εποχή μας μπορεί να έχει θέση;

Στις μέρες μας που ο χρόνος και το χρήμα έχουν καταλάβει τον μέγιστο χώρο στη ζωή μας, που οι αξίες έχουν αλλοιωθεί κι η λαγνεία κυριαρχεί σε πολλά μετερίζια της καθημερινότητάς μας τι πραγματικά συμβαίνει;

Η λέξη «έρωτας» έχει γίνει αντικείμενο σχολιασμού, ανάλυσης και παρατήρησης. Επί της ουσίας, όμως, δεν είναι εύκολο να τον προσδιορίσουμε. Είναι σε απόλυτη συνάρτηση με την ψυχοσύνθεση και το εκάστοτε κοινωνικό περιβάλλον που βρίσκεται το ζευγάρι.

Είναι επίσης σημαντικό να τονίσουμε πως δεν υπάρχει διαχωρισμός στο φύλο. Γιατί ό,τι ισχύει για τον άντρα ισχύει και για τις γυναίκες. Συναντάμε εξίσου γυναίκες όσο κι άντρες να επικαλούνται πως είναι ερωτευμένοι με περισσότερους από ένα συντρόφους.

Έτσι, λοιπόν, για ακόμα μια φορά, είναι καλό για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα να κοιτάμε τη συνολική προσωπικότητα του ατόμου που αναφερόμαστε. Ποιος ή ποια είναι αυτός ή αυτή που λέει πως ο έρωτας μπορεί να διαιρεθεί την ίδια χρονική στιγμή;

Όταν δεν έχουμε γνωρίσει τον ίδιο μας τον εαυτό και δεν είμαστε συγκροτημένες προσωπικότητες, μπορούμε να επικαλεστούμε ότι τρέφουμε δυνατά κι αληθινά συναισθήματα για ένα άλλο πρόσωπο; Όταν υπάρχει μια σύγχυση της σαρκικής απόλαυσης με τη συμπεριφορά και το συναίσθημα, όταν υπάρχει ανωριμότητα συναισθηματική και στοιχεία χαμηλής αυτοεκτίμησης, μπορούμε να επικαλεστούμε τον έρωτα;

Για παράδειγμα, μια γυναίκα είναι ερωτευμένη, όπως λέει, με δυο άντρες. Οφείλουμε να εξετάσουμε την υπόσταση της γυναίκας αυτής και το ψυχολογικό της υπόβαθρο. Με ποια κριτήρια επικαλείται κάτι τέτοιο;. Μήπως ο ένας της καλύπτει την οικονομική και κοινωνική ασφάλεια κι ο δεύτερος της καλύπτει τη σεξουαλική; Φυσικά αφού αυτό δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να το παραδεχτεί, το βαπτίζει «έρωτα» και για τους δυο -κι έτσι έχει ελαφρυντικά απ’ τους χαρακτηρισμούς που θα της δώσει ο κοινωνικός περίγυρος; Ένας άντρας αντίστοιχα πράττει το ίδιο.

Είναι πολύ πιο εύκολο κι ανώδυνο να επικαλεστούμε πως είμαστε ερωτευμένοι ταυτόχρονα με δυο άτομα, απ’ το να αποδεχτούμε τις ελλείψεις μας στην προσωπικότητά μας και την ανάγκη για βοήθεια από ειδικούς.

Ο έρωτας είναι ένα μοναδικό ευεργετικό συναίσθημα το οποίο λειτουργεί έτσι μόνο σε εκείνους που είναι έτοιμοι να το ζήσουν ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Εμπεριέχει σαρκική απόλαυση αλλά κι ενδυνάμωση της ψυχής. Ανύψωση της ατομικής προσωπικότητας και δέσιμο μεταξύ του ζευγαριού. Την πράξη της διαίρεσης δεν την γνωρίζει ο αληθινός έρωτας.