Δίγαμοι∙ δύο παράλληλες ζωές

Το μυστήριο των ερωτικών σχέσεων έχει γίνει πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, ποιητές, τραγουδιστές. Όλοι μας έχουμε βασανίσει τη σκέψη μας γύρω απ’ το θέμα αυτό. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να βρει έναν άνθρωπο να κάνει σχέση μαζί του κι υπάρχουν κι εκείνοι που τους έχουν διπλούς…

Διπλές ζωές, διπλές σχέσεις, δίγαμοι. Πολλές φορές ακούμε άντρες και γυναίκες να ‘χουν δύο σχέσεις ή και περισσότερες ταυτόχρονα. Σταδιακά αυτή η κατάσταση μετατρέπεται σαν να ‘ναι φυσιολογική. Και κάποτε παντρεύονται -και τους δύο συντρόφους. Έρευνες έχουν δείξει πως στην Ελλάδα συναντάμε ένα σεβαστό αριθμό δίγαμων. Το θέμα, όμως, θέλω να το προσεγγίσω από μια άλλη σκοπιά παρ’ όλη τη σοβαρότητά του.

Τι σκέφτεται και πώς νιώθει ο υπαίτιος; Συχνότερα, ο άντρας είναι αυτός που διαπράττει τη διγαμία, μιας και λόγω ρόλου του είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι για μια γυναίκα-μάνα. Ας δούμε, λοιπόν, τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση. Ξεκινάει κάποιος μια σχέση και προκύπτει και μία ακόμα. Είναι μεγάλη καρδιά και δε θέλει να κακοκαρδίσει κανέναν. Συνεχίζει τις σχέσεις κι αργότερα αποκαθιστά και τα δύο ταίρια του, φροντίζοντας ιδανικά να μην είναι στη ίδια πόλη. Έτσι, λοιπόν, έχουμε δύο οικογένειες απ’ τον ίδιο άνθρωπο ταυτόχρονα. Όλοι είναι καλά, μιας και δε γνωρίζουν την αλήθεια. Κι ένας είναι που βρίσκεται σε δύο εκδόσεις.

Τι νιώθει; Πώς τα καταφέρνει; Δε φοβάται; Ερωτήματα που πραγματικά η προσέγγισή τους έρχεται μέσα απ’ το χιούμορ τις περισσότερες φορές. Ανασφάλεια κρύβεται από πίσω, θα βιαστούμε να πούμε οι περισσότεροι. Αλλά κι η πορεία των γεγονότων πολλές φορές κάνει τη δουλειά της. Ο άνθρωπος καταλήγει εγκλωβισμένος μέσα απ’ τις επιλογές του, πολλές φορές και βολεμένος ταυτόχρονα. Ένας τρόπος απενεχοποίησης είναι ότι οι περισσότεροι έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις. Έτσι παρηγορεί και κάπως δικαιολογεί τον εαυτό του, δίνοντάς του το ελαφρυντικό πως εκείνος δεν έχει επαφές εκτός γάμου. Ειρωνεία;

Επιλέγει να τα βλέπει με μια ελαφρότητα όλα κι αποδεσμεύεται απ’ τις κοινωνικές προσταγές. Άλλωστε, είναι τόσο πολύ απασχολημένος με το πώς να τα φέρει σε μια σειρά όλα, που οι μέρες κυλούν πολύ γρήγορα. Αν σκεφτεί κανείς τι αγώνα κάνει ο άνθρωπος αυτός. Όλα τα προβλήματά του είναι διπλά. Και να μη σχολιάσουμε κ το σεξουαλικό κομμάτι, που προφανώς θα ‘ναι εξαντλητικό κι αυτό.

Πέρα απ’ το μαύρο χιούμορ της υπόθεσης, αυτό που είναι σημαντικό κι αξίζει να επικεντρωθεί κανείς, είναι η ψυχολογία αυτού του ανθρώπου. Η ανάγκη του για επιβεβαίωση τον οδηγεί να έχει δύο (ή και περισσότερες) συντρόφους. Η απενοχοποίηση γίνεται με την επισημοποίηση των σχέσεων. Μέσα του νιώθει πολύ σωστός, μιας κι αποκαθιστά τις σχέσεις του στην κοινωνία και διαφέρει απ’ το συνηθισμένο πρότυπο του μοιχού. Είναι –εις διπλούν– οικογενειάρχης. Με ό,τι υποχρεώσεις συνεπάγεται αυτό.

Στις χώρες της Ανατολής αυτό είναι το καθεστώς, αλλά στις δυτικές χώρες η κατάσταση αυτή δε συνάδει με τη γενικότερη κουλτούρα, κοινωνική και πολιτική. Δίνουμε βαρύτητα στην ψυχολογία του ζευγαριού και των παιδιών που απορρέουν απ’ την οικογένεια. Η έννοια της θεωρητικής τουλάχιστον αποκλειστικότητας δίνει μια σταθερότητα για την ανάπτυξη δεσμών. Έτσι, τουλάχιστον, πιστεύουμε στη Δύση. Βέβαια είναι πολύ διαδεδομένο το γεγονός των εξωσυζυγικών σχέσεων και των συμβατικών ζευγαριών. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση γεννιούνται πολλά ερωτηματικά για το ποια κατάσταση είναι η λιγότερο επώδυνη.

Το σίγουρο είναι πως η διγαμία στην εποχή και στην κοινωνία μας διώκεται, γι’ αυτό προσοχή!