Να ξεκινήσω κάπως ανορθόδοξα αυτή την φορά. Όταν μπαίνει το πρέπει μέσα στην κάθε είδους σχέση, πόσο μάλλον την αισθηματική τα πράγματα αλλάζουν. Το πρέπει δεν έχει θέση, γιατί το θέλω το εκτοπίζει. Αν αυτό δε συμβαίνει τότε δε μιλάμε για σχέση αλλά για συμβιβασμό. Μηδέν εις το πηλίκο.Και πάμε παρακάτω να δούμε μαζί τι θέλει να πει μ’ αυτό ο ποιητής.
Μετά από βάσανα, κόπους και ψάξιμο -ή και όχι- βρισκόμαστε σε σχέση. Η έννοια της σχέσης εμπεριέχει τις λέξεις «μαζί»και «μοιράζομαι».Κάνω πράγματα μαζί σου γιατί μου αρέσει κι μοιράζομαι ό, τι κάνω γιατί έτσι είναι πιο ευχάριστα όλα. Το πρέπει πού είναι; Πουθενά. Όταν και όπου εμφανίζεται είναι σαρωτικό. Η λέξη αυτή έχει μέσα της τον εξαναγκασμό. Πρέπει γιατί αλλιώς θα υπάρχουν συνέπειες. Μεγαλώσαμε έτσι κι όλοι όσοι έψαξαν μέσα τους να βρουν την ταυτότητά τους για να πορευτούν, το πρώτο που έκαναν ήταν να πετάξουν τις περιττές εντολές και να κρατήσουν τα απαραίτητα μέχρι αργότερα να φύγουν κι αυτά.
Ας γυρίσουμε όμως πάλι πίσω στις σχέσεις και στη σύστασή τους. Πυλώνας των σχέσεων η δοτικότητα. Είσαι δοτικός στην σχέση γιατί έτσι νιώθεις και τα αισθήματα σε καθοδηγούν. Το ίδιο ισχύει όμως και γι’ αυτόν που ανταποδίδει; Οι σχέσεις δεν τηρούν το πρωτόκολλο των εθιμοτυπικών επισκέψεων. Δεν κρατάμε το δώρο και πάμε να πούμε χρόνια πολλά και μετά όταν έρθει η δίκη μας γιορτή μας ανταποδίδουν το φοντανάκι.
Εδώ τα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο. Κι αυτά δεν ακολουθούν κανόνες. Ναι, μπορεί να σου έχει δώσει πολλά η σχέση σου αλλά αν εσύ δε νιώθεις περίπου το ίδιο τότε χτύπησε το καμπανάκι της αποχώρησης. Μέτα δε μιλάμε για σχέση αλλά για βόλεμα και εκμετάλλευση. Θα μου πείτε τώρα, γύρω μας οι περισσότερες σχέσεις, έτσι δεν είναι;
Η λέξη «δίνω» στη σχέση είναι συνώνυμη με την λέξη «προσφέρω». Έχει τον αέρα της ελευθερίας μέσα της. Δίνω κάτι από τη σκέψη μου, τον χρόνο μου, τα συναισθήματά μου. Προσφέρω σαν δώρο που έχω διαλέξει με διάθεση θετική και δε με εξανάγκασε κανείς γι’ αυτό. Δεν περιμένω να πάρω πίσω γιατί η διάθεση της προσφοράς είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα που αναζωογονεί. Ακόμα και η διαδικασία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα έχει έντονα αρώματα και χρώματα ανασύστασης κι ανάτασης. Όλοι όσοι προσφέρουν μέσα από την καρδιά τους σε μια σχέση, δεν το κάνουν με στόχο την ανταπόδοση.
Όμως το σκηνικό αλλάζει όταν αυτή η δοτικότητα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Σ’ αυτή την περίπτωση η λέξη «πρέπει» με μεγαλοπρέπεια οφείλει να κάνει την εμφάνισή της. Πρέπει να φεύγει και να εγκαταλείπει την αρένα όποιος γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης μέσα σε μια σχέση. Ναι, έτσι ακριβώς. Δίχως πολλά λόγια κι αναλύσεις. Μη νομίζετε πως κάτι θα αλλάξει και θ’ αναγνωριστεί η προσφορά. Σαν κινούμενη άμμο θα σας ρουφάει η αχαριστία και η αγνωμοσύνη. Συναισθήματα με αρνητικό πρόσημο θα κάνουν την εμφάνισή τους. Κι εσείς θα αποκτήστε τον τίτλο του ταλαιπωρημένου ανθρώπου και του καημένου. Για να μην αποκτήσετε λοιπόν τον ρόλο πρωταγωνιστή σε μελό ελληνική ταινία, κρατήστε αυτό. Ανταποδίδεις στον έρωτα γιατί θέλει κανείς, όχι γιατί πρέπει.
Συντάκτης: Ευαγγελία Βεργανελάκη
