Ξεκινάς και σκέφτεσαι πώς μπορείς να πετύχεις αυτά που θέλεις στη ζωή. Να φτάσεις στην ακμή σου επιτυγχάνοντας όλους -αν όχι όλους, έστω τους περισσότερους- στόχους που έχεις θέσει. Συλλογίζεσαι πως θα είναι η ζωή σου μετά από κάποια χρόνια και πως μέχρι μια ηλικία, την οποία θα ορίσεις εσύ, θες να έχεις τα δύο-τρία βασικά τουλάχιστον για να νιώθεις πλήρης και ευτυχισμένος με τις αποφάσεις που έχεις πάρει. Δε θες να μετανιώσεις γι’ αυτά που κάνεις, γιατί κακά τα ψέμματα το να μετανιώσεις πράγματα που κατ’ επιλογήν έχεις κάνει πράξη, είναι ό,τι χειρότερο σαν συναίσθημα. Κι ενώ έχεις γλαρώσει στον καναπέ σου, περνούν απ’ το κεφάλι σου χίλιες δύο αφορμές για να τα αλλάξεις όλα. Βρίσκεσαι σε μια κατάσταση, η οποία προφανώς και δε σε βολεύει τόσο, ώστε να κάνεις αυτά που θες. Οπότε σκαρφίζεσαι τρόπους για να κάνεις την πολυπόθητη αλλαγή.
Το κλίμα κι η ατμόσφαιρα γύρω σου, ο κόσμος που σε περιβάλλει ή ακόμα και κάποιες συνθήκες δε σε ευνοούν για να κάνεις αυτά που αναζητάς, δε σε ευνοούν και τόσο, αλλά εσύ είσαι αποφασισμένος να θυσιάσεις τα πάντα για να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα. Οι στόχοι σίγουρα ποικίλουν, δηλαδή από το να γίνεις αγρότης σε μια φάρμα με τα ζώα σου ή στα 80 σου να σε περιτριγυρίζουν δέκα σκυλιά και γάτες, μέχρι το να καταφέρεις να γίνεις δισεκατομμυριούχος με τη δική σου επιχείρηση. Σε οποιαδήποτε των περιπτώσεων, πρέπει να κάνεις κάποιες θυσίες. Όπως το να ξεχάσεις όλα αυτά που ήξερες για τη ζωή και αυτά που ξέρεις τώρα και να αρχίσεις από το μηδέν. Πόσο δύσκολο να είναι άραγε; Κι όμως. Φαντάσου να βρίσκεσαι στη θέση όπου για να κυνηγήσεις αυτά που θες, πρέπει να αφήσεις πίσω σου οικογένεια, περίγυρο, πεποιθήσεις και αξίες που σου έχουν περάσει η πρώτη, δεύτερη και τρίτη κοινωνία (με αντίστοιχη σειρά οικογένεια, σχολείο και κράτος) έτσι ώστε να πετύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για το δικό σου βίο. Γιατί να μην ξεχνάμε ότι ζεις για σένα και όχι για τους άλλους.
Αν κάτι σε γεμίζει και σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα με τον εαυτό σου και είσαι ευτυχισμένος με αυτό, τότε κυνήγησέ το. Κυνήγησέ το τώρα, γιατί κανείς δε θα το κάνει για σένα. Είσαι και θα είσαι στην τελική μόνος σου σε αυτή τη ζωή. Θα μου πεις οι φίλοι και οι οικογένεια πού πάνε; Θα τους διαγράψουμε έτσι απλά; Όχι μάτια μου, απλώς θα τους παραμερίσεις για ένα διάστημα, ώστε να επικεντρωθείς στο έργο σου. Ζεις και θα ζεις για σένα, μην αφήνεις άλλους να καθορίσουν τη ζωή σου βάσει του τι είναι κοινωνικά αποδεκτό. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ένας δάσκαλος χορού συγκεντρώνει τους γονείς των μαθητών του σε μια συνέλευση και προτού κάνει αναφορά στα ζητήματα που απασχολούν την τάξη, κάνει μια μίνι προφορική αυτοβιογραφία για να τον γνωρίσουν καλύτερα. Μετά τους εξηγεί πως υπάρχουν παιδιά που αγαπάνε το χορό και είναι γεννημένα για να κάνουν αυτό, υπάρχουν άλλα παιδιά που ναι μεν αγαπάνε το χορό γιατί τους δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, αλλά ουσιαστικά αγαπάνε κάτι άλλο και απλώς ο χορός του εντυπωσιάζει, υπάρχει και η τελευταία κατηγορία όπου για χ-ψ λόγους το παιδί δε νοιάζεται και τόσο και έρχεται μόνο και μόνο, γιατί του είπαν οι γονείς του να τον ακολουθήσει σαν δευτερεύον χόμπι.
Ύστερα παίρνει το λόγο ο δάσκαλος και εξηγεί σε έναν προς ένα τους γονείς πως ο χορός, αλλά και κάθε ασχολία που θα έχει το κάθε παιδί δεν πρέπει να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Επειδή η κοινωνία μας έχει παρουσιάσει μια λανθασμένη άποψη για τα επαγγέλματα του καλλιτεχνικού τομέα (τραγουδιστής, χορευτής, ζωγράφος, φωτογράφος κλπ.), βάσει αυτών των άτυπων κανόνων, πρέπει με το που μπεις στην ενηλικίωση να βρεις μια δουλειά για να βγάλεις τα προς το ζην σου, να πάρεις το ακίνητό σου, το αμάξι σου και στο τέλος να κάνεις την οικογένεια. Ένας από τους μεγάλους στη συνέλευση μοιράστηκε ότι ακόμα κι αν ήθελε να γίνει ζωγράφος, έπρεπε να επιλέξει να κάνει κάτι που δεν αγαπάει, ώστε να βγάλει λεφτά για να ζήσει. Αχ κατακαημένε γονέα, πόσο δύσκολα πρέπει να έχεις περάσει στη ζωή σου για να μην καταλαβαίνεις πως με αυτόν τον τρόπο, καταδικάζεις τη ζωή του παιδιού σου επιβάλλοντάς του να ακολουθήσει κάτι που δεν αγαπάει μόνο και μόνο για να σου κάνει το χατήρι;
Ας αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους, γονείς, παιδιά, μικροί, μεγάλοι, ηλικιωμένοι, να αναζητήσουμε, να εξερευνήσουμε, να πειραματιστούμε και να ακολουθήσουμε αυτό για το οποίο είμαστε γεννημένοι. Αυτό για το οποίο ζούμε κι αναπνέουμε. Αυτό που μας γεμίζει γαλήνη και χαρά κάθε φορά όταν επιχειρούμε οτιδήποτε. Επειδή είχες την ατυχία, είτε ήρθαν οι συγκυρίες έτσι είτε οι συνθήκες δεν ήταν και τόσο ευνοϊκές για να ακολουθήσεις αυτό που θες, μην πιέζεις την πραγματικότητά σου να την καθιερώσει και ο μικρότερος. Δεν είπαμε να μη δώσεις συμβουλές, αλλά μην προσπαθείς να βιάσεις καταστάσεις που δεν περνάνε στη τελική από το χέρι σου. Αν θες να βοηθήσεις, άσε τον μικρότερο και τον εαυτό σου ελεύθερο από κάθε κατεστημένο για να επιλέξεις ο ίδιος τι αγαπάς και σε τι θα θυσίαζες τα πάντα για να το κάνεις. Η ελευθερία της επιλογής πρέπει να είναι νόμος, ασχέτως που το έχουμε καταντήσει κλισέ και κυνικό. Δεν παύει να είναι ελευθερία και σίγουρα μόνο καλά μπορούν να βγουν από αυτό. Άφησε το μυαλό σου ελεύθερο να ταξιδέψει εκεί που κανείς άλλος δεν το κατάφερε.
Συντάκτης: Aya
