Η πιο δύσκολη λέξη για ένα ζευγάρι είναι μάλλον ο «χωρισμός», αφού αφήνει έντονα τα σημάδια του και στους δύο. Μπορεί ο ένας να τον θέλει περισσότερο ή να νομίζει ότι είναι ο μόνος τρόπος για ν’ ανακουφιστεί, να εξελιχθεί και τελικά να προχωρήσει. Μπορεί πάλι ν’ αποφασίσουν κι οι δυο ότι ήταν η καλύτερη λύση τη δεδομένη στιγμή. Ωστόσο, όποια συγκυρία και να τους έφερε σ’ αυτή την απόφαση, όποιος και να ξεστόμισε εκείνα τα δύσκολα λόγια πως «θέλει να μείνει μόνος», τα στάδια που θα περάσουν κι οι δύο είναι λίγο-πολύ κοινά κι αναπόφευκτα.
Αν η σχέση ήταν σημαντική, μακροχρόνια ή «σχέση ζωής», θα είναι σίγουρα πιο επώδυνο το σοκ του χωρισμού κι η προσπάθεια για συνέχιση της ζωής μας χωρίς αυτήν. Πρέπει να συνηθίσουμε αλλιώς, να ξεχάσουμε όσα ξέραμε, να παίρνουμε αποφάσεις για εμάς -ίσως και κάποιον απόγονο- και να φύγουμε από τη λογική του «μαζί», που θα έπρεπε να διέπει την κοινή μας ζωή με τον άλλο. Στην πραγματικότητα υπάρχουν στάδια που ακολουθούν έναν χωρισμό για να χωρίσουμε και μέσα μας, που είναι τελικά και το πιο δύσκολο απ’ όλα.
1. «Δεν είναι δυνατόν»
Αυτό που μπορεί να υποψιαζόσουν αλλά το απευχόσουν, τελικά ήρθε. Αν ο άλλος πήρε την απόφαση να λήξει τη σχέση και δεν ήσουν προετοιμασμένος γι’ αυτό, ίσως τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για σένα. Τις περισσότερες φορές νιώθεις ότι κάτι δεν έχεις ακούσει καλά ή ότι ο άλλος δεν το εννοεί. Έτσι, αναμένεις από ώρα σε ώρα να αλλάξει την απόφαση που πήρε και να ξαναγίνουν όλα όπως πριν. Αντίστοιχα, κι εκείνος νιώθει ανακούφιση που το ξεστόμισε ή με το που το είπε, αντιλαμβάνεται ότι ήταν μια λάθος απόφαση, που όμως δεν αναιρείται τόσο εύκολα από τη στιγμή που εκφράστηκε.
2. «Όλα τα ‘δωσα για σένα»
Αφού περάσουν λίγες μέρες και το αρχικό σοκ καταλαγιάσει, ο θυμός ξεκινά να αχνοφαίνεται. Τότε είναι που γίνεται ο πρώτος απολογισμός· αμφότεροι προσπαθούν να κατανοήσουν τι έχει συμβεί κι αναρωτιούνται τι να κρατήσουν και τι ν’ αφήσουν. Αναλογίζονται τι έχουν δώσει -υλικά και πνευματικά- στη σχέση αυτή, ίσως και γιατί αφέθηκαν στη ρουτίνα, τι να έφταιξε και «γιατί δεν έγιναν τα πράγματα διαφορετικά;». Κι ο άλλος άνθρωπος, όμως, μπορεί να έχει θυμώσει με τον εαυτό του, να τον κατηγορεί γιατί και πώς έφτασε να πει «αντίο».
3. «Να το ξανασυζητήσουμε;»
Αφού ο θυμός αρχίσει σταδιακά να υποχωρεί κι η ψυχραιμία μοιάζει να επικρατεί, ακολουθεί και μια -συνήθως- αναπόφευκτη συζήτηση για το αν και κατά πόσο μπορεί η σχέση τελικά να σωθεί. Οι σύντροφοι σκέφτονται μήπως έκαναν λάθος, μήπως έπρεπε να ζυγίζουν διαφορετικά τα πράγματα και τέλος, αν τα όσα ειπώθηκαν μπορούν να παραμείνουν στο παρελθόν. Οι συζητήσεις διαδέχονται η μία την άλλη και μαζί και χώρια, αλλά και με τους κολλητούς ή ανθρώπους που μπορούν ν’ ακούσουν τον πόνο μας. Ο σύντροφος που έφερε τον χωρισμό στο τραπέζι μπορεί να θελήσει να μιλήσει ανοιχτά για το τι τον οδήγησε στην τελική του απόφαση, ενώ ο άλλος -σε περίπτωση που θέλει να κρατήσει η σχέση- αναγνωρίζει τα λάθη του και προβάλλει τρόπους να βελτιωθεί η κατάσταση.
4.«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα»
Μετά από τις διαπραγματεύσεις και τις πολύωρες κατ’ ιδίαν ή μέσω κινητού συζητήσεις, το πρώην ζευγάρι αναρωτιέται ποια θα είναι η τελική απόφαση. Εδώ υπάρχουν συνήθως τρεις δρόμοι: οι χωριστοί, οι κοινοί και οι παράλληλοι. Στην πρώτη περίπτωση ο χωρισμός μοιάζει να είναι οριστικός κι αμετάκλητος, ενώ στη δεύτερη επικρατεί η αγάπη, η συνήθεια ή κι οι δυο καταλαβαίνουν ότι μια τέτοια απόφαση δε θα τους κάνει περισσότερο χαρούμενους, αλλά το αντίθετο. Σε μια ενδιάμεση κατάσταση, η προηγούμενη διαπραγμάτευση διαρκεί περισσότερο κι υπάρχει ένα διάστημα παύσης, μέχρι το αποτέλεσμα να είναι πιο μόνιμο κι αποδεκτό και από τους δύο.
5. «Δέχομαι»
Για πολλούς το τελευταίο στάδιο ενός χωρισμού είναι ο θυμός ενώ για άλλους η απόφαση να κλείσει οριστικά ένα κεφάλαιο. Είναι βέβαια αρκετοί κι εκείνοι που αδυνατούν να το ξεπεράσουν, αλλά κι εκείνοι που νιώθουν πια ελεύθεροι κι ήρεμοι. Μια πιο σπάνια περίπτωση είναι αυτή που θέλει να διαγράψει όσα έγιναν, ως άμυνα και τρόπο εξασφάλισης της ψυχικής ηρεμίας κι αρνείται κάθε επαφή με τον πρώην σύντροφο. Όλοι όμως καλούνται, και το κάνουν με κάποιο τρόπο, να το αποδεχθούν και να προχωρήσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται ειλικρινά να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, ελπίζουν, αναμένουν και νιώθουν αβέβαιοι κι άλλοι που χαίρονται ειλικρινά που πάρθηκε με όποιο τρόπο η απόφαση αυτή. Η αποδοχή μοιάζει να είναι η μόνη λύση κι καθένας προχωρά περισσότερο ή λιγότερο δυναμικά στη νέα του ζωή.
Τα στάδια κάθε χωρισμού είναι λίγο πολύ κοινά, αλλά όχι πάντα αναγνωρίσιμα. Μπορεί για παράδειγμα κάποιος να βιώνει έναν χωρισμό αλλά να αρνείται να το αποδεχθεί ή και να τον ονοματίσει ως τέτοιο. Ίσως θεωρεί ότι είναι και συμπεριφέρεται σαν δεσμευμένος. Από την άλλη, μπορεί από καιρό μέσα του να έχει γίνει αποδεκτός πριν φτάσει στα χείλη κι έτσι όλα να είναι πιο απλά κι εύκολα. Εξαρτάται πάντα η ετοιμότητα καθενός σ’ ένα τέτοιο γεγονός , ακόμη κι όταν οι διαδικασίες γίνονται πιο φυσικά και εσωτερικά, αλλά κι η συνειδητότητα που επιδεικνύει.
Το χρονικό διάστημα που καθένας χρειάζεται να το επεξεργαστεί, να το «χωνέψει» και τελικά να το αποδεχθεί σίγουρα διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κι ας μη νομίζουμε ότι γι’ αυτόν που κάνει το πρώτο βήμα είναι τα πράγματα πάντοτε εύκολα. Άλλωστε, όπως όλοι καλά γνωρίζουμε και παραδεχόμαστε, ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Μπορεί να μην είναι φυσικός, είναι όμως το ίδιο ισχυρός όσο κι οποιαδήποτε άλλη σημαντική απώλεια στη ζωή μας.
Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν επιλογές και δεδομένα που μόνο όσοι εμπλέκονται άμεσα γνωρίζουν. Όπως γνωρίζουν και πολύ καλά μέσα τους τι, πώς, γιατί και αν θα κρατήσει ο χωρισμός ή όχι. Δυστυχώς ή ευτυχώς στη ζωή μας όλοι καλούμαστε και θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη δύσκολη στιγμή ενός χωρισμού. Αυτό που μετράει όμως δεν είναι ο χωρισμός καθ’ αυτός, αλλά η δική μας ανταπόκριση σ’ αυτόν: η ετοιμότητα, η ψυχραιμία, η προσπάθεια κι η ερμηνεία παρελθόντος- παρόντος και μέλλοντος. Οποία στάδια κι αν περνάμε, όσο βαριά ή μη και να το φέρουμε, στο τέλος θα συμφωνήσουμε με τα λόγια της Ε. Ντετζενερις ότι «αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι, είναι ότι το κλειδί για την ευτυχία είναι να είσαι ευτυχισμένος με τον εαυτό σου και για τον εαυτό σου!».
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Εύη Λεγάτου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
