Η διακριτική σου στάση βοηθάει τους άλλους ν' ανοιχτούν

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πληγώσεις έναν άνθρωπο αρκεί να βρεις τι τον απασχολεί τη δεδομένη στιγμή. Δεν ξέρω πραγματικά εάν γίνεται τυχαία ή από πρόθεση, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι όταν κάτι μας παιδεύει, οι άλλοι -δε θα πω οι φίλοι μας- σαν να το καταλαβαίνουν και μας ρωτάνε συνέχεια γι’ αυτό. Οι ερωτήσεις τους είναι φαινομενικά απλές, ωστόσο αρκετές έχουν σκοπό να μας ταράξουν και να μας χαλάσουν τη διάθεση. Δε φταίνε βέβαια πάντα κι αυτοί, αφού δε γνωρίζουν απαραίτητα τις ανησυχίες μας. Πόσες φορές, όμως, δεν άκουσες φράσεις του τύπου «Εσύ πότε θα παντρευτείς; Ο/η πρώην σου -που τα είχατε στο γυμνάσιο!- παντρεύτηκε» ή «Η κόρη της γειτόνισσας βρήκε μόνιμη δουλειά. Εσύ γιατί δεν μπορείς;» ή «Κάνε και λίγο κράτει, βρε παιδί μου, παραπήρες κιλά». Σαν να τους ακούω!

Έλα, παραδέξου το. Σου έχει τύχει κι εσένα τα καλοκαίρια που πήγαινες στο χωριό να σε κοιτάνε με ύφος μισοκακόμοιρο επειδή «ακόμη να κάνεις παιδιά». Άσε αυτό το φοβερό «Εσύ παιδιά δεν έχεις! Όταν θα κάνεις, θα δεις! Τώρα καλά τα λες!» Κι άλλα τέτοια εξωφρενικά, που λες «Αρκετά! Εγώ είμαι ανύπαντρος, παιδιά δεν έχω, αλλά έχω κάτι για το οποίο αξίζει να με σέβεσαι: Είμαι άνθρωπος με συναισθήματα!».

Άσε που για να είμαστε και ειλικρινείς, οι ερωτήσεις που σχετίζονται με την προσωπική μας ζωή συνήθως γίνονται σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσουν όσα έχουμε πετύχει ακαδημαϊκά ή επαγγελματικά. Ο φίλος μας μπορεί να μην έχει μόνιμη σχέση ακόμη, αλλά ίσως έφερε εις πέρας άλλους στόχους που θεωρούσε σημαντικότερους πριν προβεί στη δημιουργία οικογένειας. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, απλώς όλοι έχουμε διαφορετικές ζωές! Επίσης, η φίλη μας μπορεί να πήρε κιλά γιατί αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας και ο γνωστός μας μπορεί απλώς να μην μπορεί να γίνει βιολογικός πατέρας.

Κι εμείς συχνά πληγώνουμε τους άλλους, αλλά πρέπει να το αντιληφθούμε και να το σταματήσουμε. Όλοι μπορεί να επιδιώκουμε εργασιακή και συναισθηματική ασφάλεια, να υπάρχει κάποιο πρόσωπο που να μας νοιάζεται, ένας άνθρωπος να μοιραστεί τη χαρά και τις ανησυχίες μας, ένα όνειρο να κάνουμε πραγματικότητα. Γι’ αυτό αντί να δυσαρεστούμε τους άλλους, ας προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε. Είναι πιο δύσκολο, αλλά μας υπόσχεται καλύτερες σχέσεις, καλύτερη ψυχολογία και περισσότερη αισιοδοξία, χωρίς να χρειαστεί να ακολουθήσουμε καμιά από τις άπειρες συμβουλές περί καλής διάθεσης και θετικής ενέργειας που έχουμε φάει με το κουτάλι τα τελευταία χρόνια.

Μια πολύ γνωστή και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έρευνα του Χάρβαρντ έδειξε ότι η «συμπόνοια» είναι το μαγικό συστατικό της μακροζωίας και της ευεξίας. Κάτι τέτοιες έρευνες μάς θυμίζουν πως η καλύτερη ζωή «που περιμένουμε να ‘ρθει» έχει ήδη έρθει, αρκεί να εστιάσουμε στα απλά πράγματα που προάγουν τη στήριξη των άλλων και την μεταξύ μας αλληλοβοήθεια. Ας μάθουμε στα παιδιά μας και στους εαυτούς μας τη «συμπάθεια» και το ειλικρινές ενδιαφέρον. Δεν περιγράφεται αυτό που αισθάνεται κανείς όταν προσφέρει εθελοντική εργασία, όταν κάνει μια όμορφη χειρονομία, προσφέρει χρήματα σε κάποιον άγνωστο, λέει μια καλή κουβέντα στον δρόμο ή δείχνει συμπαράστασή του μ’ ένα χτύπημα στον ώμο.

Ο λαός μας είναι σοφός και ξέρει πολύ καλά όταν λέει πως «η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει!». Γι’ αυτό, ας προσέξουμε τον τρόπο που εκφραζόμαστε, γιατί μετά θα αναρωτιόμαστε -αδίκως- γιατί η αδελφή μας δε μας μιλάει, γιατί η παλιά μας συμμαθήτρια μας βλέπει και στρίβει, γιατί το παιδί μας δεν ανοίγεται ή γιατί η πρώην έγινε πρώην, ενώ τη θέλαμε για νυν. Τέλος, μπορεί η διακριτικότητα να είναι μια αρετή των λίγων, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε ν’ ανήκουμε κι εμείς σ’ αυτούς ρωτώντας τα νέα των άλλων με αγάπη και συζητώντας μαζί τους με κατανόηση γι’ αυτά που θέλουν αυτοί να μας αποκαλύψουν και όχι γι’ αυτά που θέλουμε εμείς να μάθουμε. Ο Σάμουελ Μπάτλερ είχε δίκιο «είναι το τακτ που είναι χρυσός, όχι η σιωπή»!

Υ.Γ. 1. Τώρα που θα κατέβω στο χωριό μην τολμήσει κανείς και με ρωτήσει γιατί είμαι ανύπαντρη!

Υ.Γ. 2. Ζητώ συγγνώμη από όσους έχω πληγώσει με τα απότομα λόγια μου και τις αδιάκριτες ερωτήσεις μου. Συγχωρώ όσους με πλήγωσαν, έστω και άθελά τους. Υπόσχομαι να μην ξαναγίνω αδιάκριτη, αλλά και να μην επιτρέπω σε κανέναν να μου κάνει παρόμοιες ερωτήσεις!