15 σκηνές απαράμιλλου έρωτα στη μικρή οθόνη

Θυμάστε που όταν ήμασταν μικρά και βλέπαμε τηλεόραση με τους γονείς μας, στις πιο καυτές σκηνές επικρατούσε μία γλυκιά αμηχανία στην ατμόσφαιρα; Μεγαλώνοντας και φεύγοντας από την αμηχανία αυτή, η προσοχή μας στράφηκε -και- στις εξομολογήσεις, στο πριν, στα λόγια, γιατί είχε αρχίσει κι εμάς η καρδούλα μας να λυγίζει για κάποιο πρόσωπο, σαν και των πρωταγωνιστών. Από πού να πρωτοφυλαχτείς και γιατί να το κάνεις άλλωστε; Μες στη ζωή είναι κι αυτό και μάλιστα σημαντικό και όμορφο κομμάτι της. Πολλές σκηνές έμειναν αξέχαστες είτε για το ορμητικό τους πάθος, μερικές για την ένδειξη τρυφερότητας και κάποιες άλλες για εκείνη την εξομολόγηση που μαλάκωσε και τους πιο σκληρούς.

1. «Είσαι το ταίρι μου» 

Αγαπημένη σκηνή: O Αλέξης Γεωργούλης και η Βίκυ Σταυροπούλου, μετά από πολλά πείσματα, δυσκολίες, αντιθέσεις κι εγωισμούς, φεύγουν μαζί, πάνω στη μηχανή του γοητευτικότατου τότε Σωτήρη, αλλά επειδή δεν αρκεί πάντα αυτό, θες να ξέρεις και τι σου γίνεται. Η Βίκυ του ζητά επίμονα, ενώ οδηγεί με χάρη στους δρόμους της Αθήνας, να πει κι εκείνος ότι την αγαπά. Τα δευτερόλεπτα περνούν, εκείνη τσιρίζει στο αφτί του κι εκείνος μας χαρίζει την απολαυστική ατάκα: «Ε σκάσε και κοίτα μπροστά σου» και τότε ο σκηνοθέτης μας δίνει το πλάνο με τη φωτεινή επιγραφή που λέει «Σ’αγαπώ».

2. «Δύο ξένοι» 

Συνεχίζω με το δυναμικό δίδυμο Σεργιανόπουλος-Παπούλια που ομολογουμένως μας χάρισαν πολλές αξέχαστες σκηνές, τσακωμού και πάθους. Εκείνη η σκηνή που ο καθηγητής της διαβάζει το Μονόγραμμα του Ελύτη, πάντα λυγίζει την καρδούλα μας, ερωτευόμαστε κάθε του λέξη, παρασυρόμαστε στην ατμοσφαιρική χροιά και αγαπάμε κάθε παφλασμό της θάλασσας.

Παραμένω στη σειρά, γιατί δεν μπορώ να παραλείψω την τραγουδιστική αυτήν τη φορά, ερωτική εξομολόγηση της Δέσποινας Βανδή-Χαρούλας στον Τόλη-Αλέξανδρο Ρήγα. Όποιος δεν έκλαψε έστω και μία φορά στη ζωή του εκείνα τα δευτερόλεπτα όπου αυτός φεύγει κι εκείνη-υπέροχη στη μαύρη της τουαλέτα-τραγουδάει «Το τραγούδι της ερήμου», η φωνή της χάνεται, η ανάσα της βαραίνει, εκείνος κλείνει την πόρτα, φεύγει κι εκείνη λυγίζει και ξεσπά σε δάκρυα.

3. «Singles» 

Ράνια-Λουκάς: άρνηση, έρωτας, δυνατός έρωτας, απώλεια, επιστροφή, πόνος, επανασύνδεση. Κάθε λέξη, κάθε φάση και μία δική της μοναδική σκηνή. Μία διαφορετική οπτική του έρωτα που έχει αλήθεια και πείσμα γι’ αυτό στο τέλος κερδίζει. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή που η Μαρία Σολωμού με χαρακτηριστική άνεση, ενώ εκείνος είναι παντρεμένος με άλλη, του λέει ότι για εκείνη δε θα υπήρχε άνθρωπος που δε θα χώριζε για να ‘ναι μαζί του. Μεγάλη κουβέντα, πολλά κότσια για να την ξεστομίσεις.

4. «Αναστασία» 

Η εικόνα όπου η Μυρτώ Αλικάκη σε άκρως εξομολογητική διάθεση, με background το γνωστό τιρι-τιριρι , δηλαδή το τραγούδι «το όνομά μου Αναστασία», να εκδηλώνει τον έρωτά της σε πατέρα και σε γιο. Παράλληλα φυσικά κι αυτό δεν ήταν το μόνο πρωτοποριακό σε αυτή τη σειρά, στην ελληνική τηλεόραση το 1994 παρακαλώ ήταν η πρώτη φορά που έδειχνε γυναικείο σώμα. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Αυτό όμως το «να μ’ αγαπάς» στην άκρη των χειλιών της έκρυβε όλη την ουσία..

5. «Άγγιγμα ψυχής» 

-Θέλεις να φύγουμε;

-Θέλω να μείνουμε, όσο τίποτα στον κόσμο, γι’ αυτό πρέπει να φύγουμε.

Και σας ρωτάω, πόσοι έρωτες καθρεπτίζονται σ’ αυτόν το διάλογο; Άνθρωποι βρεγμένοι από τον έρωτα και τη βροχή, μούσκεμα, η Θεοφανία Παπαθωμά στα καλύτερά της και ο Ζαλμάς ως ιερέας χάρισαν μοναδικά στιγμιότυπα στη μικρή οθόνη.

6. «Μαζί σου» 

Ο Άρης και η Ζωή δύο νέοι από διαφορετικούς κόσμους ερωτεύονται όσο και αν το αρνούνται. Η σκηνή στη λίμνη, εκείνο το βράδυ που εκείνη γυρίζει στον παράξενο έρωτά της: «Αυτήν τη φορά θα μείνεις μαζί μου, πες το», δεν πέρασαν τρία δευτερόλεπτα και του απαντάει:«θα μείνω, μαζί σου» και κάνουν έρωτα κάτω από το θαμπό φως των αστεριών. Ακόμα πιο συγκλονιστικό όμως είναι ότι ο πραγματικός Άρης γνώρισε τη Ζωή το 1944 και μείνανε μαζί 63 χρόνια, άρα η Ζωή, το είπε και το έκανε, έμεινε κι αυτό είναι κάτι ή μάλλον πολλά.

7. «Παρά πέντε»

Κι όμως αυτή η κωμική σειρά, μας χάρισε εκτός από άφθονο γέλιο και 54 δευτερόλεπτα αυθεντικού έρωτα με την εξομολόγηση του Αλέξη στη Ντάλια.

«Αυτό που έγινε, έγινε γιατί εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Θα έκανα τα πάντα για ‘σένα, θα έχανα τα πάντα για ‘σένα, θα άφηνα τα πάντα για σένα. Εσύ βρίσκεις το δικό μας έρωτα μη ηθικό, σε ποια δικαιοσύνη πρέπει να απευθυνθώ εγώ για να βρω το δίκιο μου τώρα;»

8. «Δύο μέρες μόνο»

Δικαιωματικά μία κατηγορία μόνος του, μαέστρος στις ερωτικές σκηνές, παύλα εξομολογήσεις, παύλα ερωτικές ατάκες. Λίγο πριν η Σοφία παντρευτεί και ο Φίλιππος μπει φαντάρος, συναντιούνται ξανά. «Σε θέλω», λέει με σιγουριά εκείνος. «Επειδή δεν μπορείς να μ’ έχεις», του λέει με μία μικρή ανασφάλεια. «Τότε γιατί ήρθες;», «Αν είναι να γίνει, θα γίνει για να τελειώσει, για πάντα.» Αυτός ο απαγορευμένος έρωτας που δεν αντιστάθηκε στο πάθος πήρε σάρκα και οστά στην ελληνική μικρή οθόνη.

9. “Friends”

Περνάμε στα διεθνή μετά τα εγχώρια και αυτό δε θα μπορούσε να μη γίνει με το αξεπέραστο ζευγάρι, τον Ρος και την Ρέιτσελ απ’ τα Φιλαράκια. Εκείνος έμαθε ότι εκείνη έχει αισθήματα γι’ αυτόν και αντέδρασε με απόλυτη ψυχραιμία, επαναλαμβανόμενες λέξεις, τρυφερή αμηχανία. Ακολούθησε ένας δυνατός καβγάς μεταξύ τους κι ενώ εκείνη κλειδώνει δύο φορές την πόρτα, τραβά το σύρτη, αμπαρώνει καλά, εκείνος επιστρέφει, η πόρτα ανοίγει, το πρώτο τους φιλί είναι γεγονός και αυτή η επική σχέση ξεκινά.

10. “Peaky Blinders”

Ο Τόμας ζητά απ’ την Γκρέις να του τραγουδήσει κάτι στενάχωρο κι έρχεται η ατακάρα. Εκείνη τον προειδοποιεί: «Θα σου ραγίσω την καρδιά» κι εκείνος με φοβερά μελαγχολικό αλλά σίγουρο ύφος της απαντά: «Ήδη σπασμένη». Οι δυο τους μοιράστηκαν πολλές έντονες σκηνές, αποχωρισμού και σφιχτά αγγίγματα.

11. “Sons of Anarchy”

Κάθε σκηνή του Τσάρλι Χάναμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ερωτική, αλλά ας σταθούμε σ’ εκείνη μοιράστηκε ένα δυνατό συναίσθημα με τη γιατρό της καρδιάς του, Τάρα. Όταν εκείνη αποφάσισε να φύγει στο Σικάγο, γιατί δεν μπορεί να καταλάβει τη γεμάτη μυστήριο ζωή του, εκείνος της εξομολογείται αρκετά θαρραλέα θα έλεγα, πως με όποια γυναίκα κι αν έχει βρεθεί -και ήταν πολλές- εκείνος δεν έβλεπε τα πρόσωπά τους, γιατί μπροστά στα μάτια του ήταν μόνο το δικό της. Της δίνει ένα δυνατό φιλί και αποχωρεί.

12. “Prison Break”

Αγαπημένη φιγούρα με τα πολλά τατουάζ και το διαπεραστικό βλέμμα ο Σκόφιλντ μαθαίνει ότι θα γίνει πατέρας και υπόσχεται στη Σάρα, εκείνο το πρωινό καθώς περπατούν στην παραλία πως θα είναι ένας αφοσιωμένος πατέρας και χαρίζει την απολαυστική και ταυτόχρονα γλυκιά ατάκα: «Αν χρειαστεί το παιδί ένα μπουκάλι στη μέση της νύχτας, θα κρατήσω ζεστή την πλευρά σου στο κρεβάτι μέχρι να επιστρέψεις». Πιστεύω κάπως έτσι ήθελε να εκφράσει την αγάπη του, αυτό μπορούσε, αυτό είπε κι εμένα μ’ έπεισε.

13. “Game of thrones”

Ο γοητευτικός κύριος Ντρόγκο, απευθύνεται στην αιθέρια ύπαρξη Νταινέρις, με αυτά τα λόγια και αυτό μου αρκεί: «Ίσως είναι ένα όνειρο. Το όνειρό σου, το όνειρό μου, δεν ξέρω. Είσαι το φεγγάρι της ζωής μου, αυτό είναι το μόνο που ξέρω και το μόνο που πρέπει να ξέρω.» Ένα ζευγάρι που δεν ξεκίνησε καν από έρωτα, η μικρή όμως έδειξε ότι έχει τσαγανό και κατάφερε να μαλακώσει τον σκληρό χαρακτήρα του συζύγου της, όπως νιώσαμε πλήρως με τα παραπάνω λόγια.

14. “Gossip Girl”

Ο εφηβικός έρωτας της Μπλερ και του Τσακ χρειάστηκε έξι σεζόν για να ευτυχήσει, όμως άξιζε τον κόπο αφού κάθε σκηνή με αυτούς τους δύο ήταν τόσο δυνατή, για τον εγωισμό και την ξεροκεφαλιά τους. Πολλά πήγαινε-έλα, συνωμοσίες, μπερδέματα, μπλεξίματα, όμως στο τέλος πάντα ο ένας προστάτευε τον άλλον. Η σκηνή που εκείνος της εξομολογείται πως αφάνισε ό, τι αγαπούσε, εννοώντας την ίδια και συνεχίζει λέγοντας πως ο κόσμος της θα ήταν πιο εύκολος αν δεν επέστρεφε. Η Μπλερ όμως με θαμπά μάτια και τρεμάμενα χείλη του λέει πως δε θα ήταν ο κόσμος της όμως, αν εκείνος δεν υπήρχε εκεί. Ε πείτε μου τώρα.

15 “La casa de papel”

Και τελευταία, πιο πρόσφατα αλλά εξίσου σημαντική σκηνή μας ήρθε απ’ αυτήν τη σειρά κόλαφο, που πολλές φορές πήρε το βλέμμα μας απ’ τον στόχο και το έριξε στον έρωτα της άτρωτης Τόκιο με τον ευάλωτο Ρίο. Όμως αν κι αυτό είναι το ζευγάρι που έχει κλέψει τα φώτα, ο πραγματικός έρωτας, εκείνος που σιγά περπάτησε μέχρι να πετάξει ήταν εκείνος του Denver και της Monica ή κατά κόσμον Στοκχόλμη, που γεννήθηκε αναπάντεχα, δίχασε για το αν πήγαζε από καρδιάς ή από ένα παραποιημένο αίσθημα εγκλεισμού, μα τελικά, όπως είπε κι εκείνη: “Where you go, I go. I don’ t have a future if you are not in it.”

Σταματάω, γιατί θα μας πιάσουν τα ρομαντικά μας αυτό το ζεστό καλοκαιρινό Σάββατο. Η μικρή οθόνη δε μας απογοητεύει ποτέ, πάντα έχει να μας δώσει λίγο από πάθος, έρωτες και ατάκες όλο υποσχέσεις! Όπως κι η ζωή άλλωστε.