«Άλλαξα για να σε φτάσω και τελικά σου έμοιασα»

Συναντάς ανθρώπους στη ζωή σου που σου μοιάζουν αρκετά, γελάτε, περνάτε ωραίες στιγμές, συμφωνείτε, συγκρούεστε, δένεστε, χωρίζεστε. Συναντάς όμως κάποιες φορές κι εκείνους που είναι το αντίθετό σου ή ο καλά κρυμμένος σου εαυτός. Σε μαγεύει συνήθως ένας τέτοιος άνθρωπος, έχεις επικές, αλλά ενδιαφέρουσες διαμάχες μαζί του, κάνει όσα λαχταράς κι εσύ, αλλά διστάζεις. Λέει εκείνα που θα ήθελες να ‘χεις σκεφτεί εσύ πρώτος, τολμά περισσότερο, ρισκάρει, μιλά λιγότερο, πετυχαίνει με διαφορετικό τρόπο απ’ το δικό σου.

Αυτόν τον άνθρωπο που φαινομενικά δε σου μοιάζει, αλλά προσελκύει την προσοχή σου, τον ακολουθείς, έχει κάτι απ’ το βαθύτερο εαυτό σου, ίσως και απ΄τα απωθημένα σου. Σε φτάνει στ’ άκρα, σε αναγκάζει να πάρεις γενναίες αποφάσεις, να πεις περισσότερα «ναι», να σταματήσεις να είσαι αναβλητικός. Σου δείχνει πως η ζωή είναι τώρα και ίσως αργότερα η ευκαιρία να ‘χει κυλήσει ανάμεσα στους δείκτες του ρολογιού. Δε θέλει να σε πληγώσει, έτσι έχει μάθει να ζει. Δεν προσπαθεί να σου πάει κόντρα, απλώς είναι όσα δεν είσαι εσύ. Τα όριά του είναι πολύ πιο μακριά, απ’ τη δική σου ζώνη ασφαλείας. Η σύγκρουσή σας είναι μετωπική και για να μη μετράς θρυψαλάκια, οφείλεις -στον εαυτό σου- να τον αντιμετωπίσεις. Οφείλεις όμως και κάτι ακόμα, εκείνα που θα δεις, θα σιχαθείς και δε θα τα θες, να μάθεις να τ’ αναγνωρίζεις, να τ’ αποφεύγεις, να μην τα ζητάς πια και αυτό να μη σου προκαλεί φόβο.

Ψάχνεις τρόπους, δοκιμάζεις τεχνικές, στρατηγικές, τρικ, κόλπα, κάνεις λάθη, αποτυγχάνεις, λίγο μετά τα καταφέρνεις, μπερδεύεσαι, τα παρατάς, πεισμώνεις κι όλο απ’ την αρχή ξανά. Είναι μερικοί άνθρωποι που εμφανίζονται ως challenge στη ζωή σου, για να δοκιμάσεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις, μέχρι πού θέλεις τελικά να φτάνεις και για ποιους λόγους. Απ’ τη στιγμή που αποφασίζεις να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο και να μην τον προσπεράσεις, σημαίνει πως σ’ έχει παρασύρει η μυστήρια γοητεία του. Θα του μοιάσεις, το ξέρεις ήδη αυτό κι αν όχι, στο λέω εγώ και στο υπογράφω και με τα δύο χέρια. Δεν έχει σημασία ποιος είναι πιο δυνατός απ’ τους δυο σας, αλλά αν αντέχεις να μπεις σ’ αυτό το παιχνίδι μαζί του. Το αποτέλεσμα δε σε δικαιώνει πάντα, δεν καταλήγει σε happy end. Θα μάθεις όμως πολλά, όπως ότι δε χρειάζεται να τα εξηγείς όλα, ότι δεν είσαι και τόσο άθραυστος τελικά.

Σίγουρα όμως, εσύ κι ο εαυτός σου θα πάτε ένα βήμα μπροστά. Χωρίς να το καταλάβεις, αρχίζεις να του μοιάζεις, γιατί προσπαθείς να μπεις στον κόσμο του, να σκεφτείς με το μυαλό του, να χρησιμοποιήσεις τις λέξεις του, να κλέψεις τις αποφάσεις του, να δοκιμάσεις τις αντιδράσεις του. Θες να υιοθετήσεις κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά, όσα μπορείς, ή όσα αντέχεις. Εκείνα που θαυμάζεις και να πετάξεις εκείνα που δε διανοείσαι να έχεις.

Αυτή η εκούσια συνύπαρξη δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ανθρώπων, είναι σίγουρο ότι θα φέρει τον έναν πιο κοντά στον άλλον. Μέρα με τη μέρα, του μοιάζεις όλο και πιο πολύ, τον πλησιάζεις επικίνδυνα. Η απέναντι πλευρά, άλλοτε απομακρύνεται κι άλλοτε σε θαυμάζει για το θάρρος που μέχρι πρότινος ήταν πολύ καλά κρυμμένο. Αυτό το παιχνίδι θα αρέσει πάντα, μα δε ζητά δύο ίδιους παίχτες. Όταν πια θα είστε πολύ κοντά, θα κάνει ένα βήμα πίσω και μετά εσύ ακόμα ένα.

Οριακά φοβάσαι, μα πλησιάζεις όλο και πιο πολύ. Κερδίζεις, έχεις τσαμπουκά κι εσύ τώρα. Τολμάς, βάζεις όρια, μοιράζεις «όχι», κερδίζεις εμπειρίες και στιγμές, που δε σου το ‘χες και τόσο. Πριν απ’ αυτόν τον άνθρωπο νόμιζες πως είσαι μία ισχυρή προσωπικότητα, νόμιζες πως σε ήξερες ήδη αρκετά καλά, εσένα, τα όρια, τις θεωρίες και τις σταθερές σου.

«Όταν έμαθα παλιά όλα τ’ άγρια να δαμάζω, με δυσκόλεψε η φωτιά κι έτσι τώρα πια της μοιάζω». Αυτοί οι στίχοι που ακούς τυχαία κάθε τόσο, σου φέρνουν στο μυαλό εκείνη τη φιγούρα. Εξαιτίας εκείνου του ανθρώπου, που τόσο ήθελες να φτάσεις, έγινες όσα δεν πίστευες, ανακάλυψες εκείνα που δε σου φαίνονταν. Ήθελες τόσο να μοιραστείτε κοινές στιγμές, δεν υπολόγισες το κόστος, ήξερες ότι αντέχεις να χάνεις, μα δεν αντέχεις να μην πολεμάς. Οτιδήποτε πλησιάσει με θράσος κοντά στη φωτιά είναι καταδικασμένο να γίνει στάχτη, αν όμως γίνεις σπίθα, θα προκύψει μια δυνατή φλόγα. Αν προλάβεις να σωθείς, θα ‘χεις κι εσύ λίγη απ’ τη φωτιά μέσα σου, θα έχεις πάρει μία γρήγορη, αλλά σωτήρια απόφαση, θα έχεις εμπνευστεί και θα ‘χεις εμπνεύσει.

Είναι σίγουρο πως θα ‘χει πάρει κι ο άλλος κάτι από ‘σένα, θα σε θαυμάζει ακόμα περισσότερο, θα περιμένει την επόμενή σου κίνηση και θα μείνει κι αυτή τη φορά έκπληκτος. Θα καμαρώνει που υπήρξε μέρος ή έστω η αφορμή αυτής της εξέλιξής σου, μα τώρα πια θα ξέρει πως είναι δύσκολο να τα βάλει με σένα, που θα ‘σαι πια ο εαυτός του.