Ίσως απλά δεν ήσασταν ο ένας για τον άλλο

Στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και σχεδόν δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Οι μαύροι κύκλοι και τα πρησμένα μάτια προδίδουν το δύσκολο βράδυ που πέρασε. Κοιτάζεις τα ρούχα που φοράς κι είναι εντελώς ακατανόητα, όσο κι ο άνθρωπος που είχες απέναντί σου. Ρίχνεις μια ματιά στο δωμάτιο γύρω σου και είναι πιο ακατάστατο από τον εσωτερικό σου κόσμο. Ρώτας ξανά και ξανά τι πήγε λάθος, πού έφταιξες εσύ; Μπερδεύεσαι, κουράζεσαι, τα παρατάς, βρίζεις. Τα βάζεις με τον εαυτό σου και μετά μαζί του, δεν νικάει κανείς όμως, μόνο ο εγωισμός!

Την ημέρα που γνωριστήκατε σκέφτηκες: «τι αντιπαθητικό τυπάκι». Μέσα σου όμως ήξερες ήδη πόσο μοιάζει στον έρωτα που φανταζόσουν. Στην αρχή φοβάσαι, διστάζεις, μα η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, σχεδόν μοιραία. Αφήνεσαι σε μια αγκαλιά, σαν να μην ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Η στιγμή είναι τόσο ακατάλληλη, όσο ακατάλληλοι είστε κι ο ένας για τον άλλον. Επιλέγεις να αγνοήσεις όλα τα σημάδια που σου φωνάζουν να μείνεις μακριά και πλησιάζεις σαν να μην έχεις άλλη επιλογή.

Αυτό που ζείτε μοιάζει τόσο πολύ με παιχνίδι, σχεδιασμένο να μην κερδίζεις ποτέ. Βλέπεις πόσο πολύ το απολαμβάνει και παίζεις όσους γύρους χρειαστεί μέχρι να βγει νικητής. Είστε χαρούμενοι, ή τουλάχιστον έτσι μοιάζετε. Οι ματιές σας συναντιούνται και γελούν δυνατά. Τον χαζεύεις σαν να πρόκειται να τον χάσεις. Τι αφελής! Έχασες προτού το καταλάβεις.

Στέκεσαι ξανά απέναντι στον καθρέφτη κι απορείς με ‘σένα. Πόσο έξω έπεσες; Δεν έπρεπε να αφήσεις τον εαυτό σου να κάνει σχέδια για’ σας. Έριξες όλες σου τις άμυνες πριν καν στο ζητήσει. Υποχώρησες σε όσα ήθελε για να μη χαθεί και τώρα έχεις χάσει εσένα. Ενώ κοιμάται ήρεμα και μοναχικά τα βράδια, όπως σου ζήτησε. Δεν ήταν αυτό που ονειρευόσουν, απλά έμοιαζε πολύ. Χώνεψέ το και προχώρα.

Έτρεξες με τέτοια ταχύτητα και ξέχασες πως δεν αντέχουν όλοι οι άνθρωποι το ξεδίπλωμα του εαυτού τους. Εσύ συστήθηκες με το μικρό σου όνομα και τις μεγαλύτερές σου αδυναμίες. Μα τον κόσμο εκείνου του άλλου ατόμου τον παραβίασες τόσο, που όταν πλησίασες τρόμαξε κι επέλεξε να φύγει, αντί για ‘σένα. Το φως που σκόρπισες γύρω «αναστάτωσε» το αγαπημένο του πια σκοτάδι. Όσο εσύ νόμιζες πως έκανες βόλτες στο ροζ σου συννεφάκι, ύψωνε τείχος απέναντί σου. Η πτώση απότομη και βίαιη. Οι συνέπειες επίπονες και σκληρές. Οι πληγές τρέχουν ακόμα, μα τώρα ξέρεις πως δεν είναι εύκολο να ξεβολέψεις κάποιον από τα συνηθισμένα του.

Μη λυπάσαι όμως, να παραμείνεις με αλήθεια μέσα σου, απλά λιγότερο επιπόλαιος. Δεν φταίει μόνο το άλλο άτομο, όλα τα σημάδια ήταν μπροστά σου. Κράτα τον αυθορμητισμό σου ένα βήμα πίσω κι άσε τη λογική να βγει μπροστά. Μη ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου, σταμάτα να προσπαθείς να καταλάβεις, κλάψε, συγχώρησε και ξεπέρασέ το.

Ας πούμε ότι παρασύρθηκες από τη δίψα σου να ερωτευτείς, ας πούμε ότι μπερδεύτηκες στον έρωτα που τόσο του έμοιαζε, ας πούμε πως δεν ήσασταν ο ένας για τον άλλο. Ας πούμε πως δεν ήθελε να νιώσει, οι άμυνες γερές και δεν μπόρεσες να τις ρίξεις. Ίσως και να μην ήθελες, φανταζόσουν πως αυτό θα γίνει αυτόματα μετά το πρώτο σας βράδυ. Ας πούμε ότι σε πλήγωσε, αλλά κάποια στιγμή θα καταφέρεις να τον πληγώσεις πίσω κι έτσι θα κερδίσεις εσύ στο παιχνίδι σας. Ποιο το νόημα; Ας πούμε ότι έφυγε χωρίς να αφήσει πίσω του αναπάντητα ερωτήματα. Ας πούμε ότι θα το ξεπεράσεις, γιατί αυτό θα γίνει, ίσως όμως όχι σήμερα. Όχι απόψε.