Επειδή έχει δίκιο το φιλαράκι δε σημαίνει ότι θα το παραδεχτούμε!

Με τους φίλους σου μπορείς να μαλώσεις, μετά τα βρίσκεις, γελάς, τσακώνεσαι, υποστηρίζεις εσένα ή τον κολλητό, υπερασπίζεσαι αυτόν που βάλλεται, κρίνεις με αγάπη πάντα, συμβουλεύεις αν σου ζητηθεί και όταν το απαιτεί η περίσταση πετάγεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξέρεις όμως πως αν τυχόν πέσει στο τραπέζι ένα θέμα που καίει, σύντομα θα ανάψουν φωτιές φέρνοντας διαφωνίες και παρεξηγήσεις.
Το βλέπεις να έρχεται, η συζήτηση πάει γύρω-γύρω και τρέμεις να μην ακουστεί εκείνο το πρόσωπο, εκείνο το καυτό δίλημμα, αυτή η δύσκολη ιστορία. Είναι εκείνη η ερώτηση που παρακαλάς να μην ακουστεί, εκείνο το πρόσωπο που δε θέλεις να σε ρωτήσουν τίποτα, εκείνη η ιστορία που ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, αλλά κλείνεις τα μάτια και την τοποθετείς βιαστικά και βίαια κάτω από το χαλί. Δε θες ρε παιδί μου να το συζητήσεις, ξέρεις πού κάνεις λάθος, γνωρίζεις καλύτερα και από τους κολλητούς τι είναι καλύτερο για σένα να κάνεις. Μακάρι να ήταν όλα εύκολα, αλλά επειδή δεν είναι επιλέγεις να μην το αναλύσετε σήμερα, ούτε αύριο ούτε ποτέ δηλαδή.

Κι όμως η συζήτηση αυτή θα γίνει, οι διαφωνίες θα αρχίσουν και τα αίματα θα ανάψουν. Οι μισοί έχουν αγκαλιάσει ήδη τα ποπ κορν, ο άλλος ακονίζει τα μαχαίρια και τα ήρεμα πνεύματα εξαντλούν όσα έμαθαν στη yoga. Δε σου επιτίθενται, αλλά εσύ το νιώθεις έτσι, υπερασπίζεσαι την άποψή σου και τα συναισθήματά σου, δε δέχεσαι άλλη γνώμη, δε θέλεις τρίτη άποψη, τις έχεις ακούσει τόσες φορές άλλωστε. Οι φίλοι σου οι πραγματικοί είναι εκείνοι που δε θα σου χαϊδέψουν τα αφτιά, που δε θα κάνουν ότι συμφωνούν μαζί σου ενώ κατά βάθος διαφωνούν. Ξέρεις κι εσύ ότι όταν το κάνουν αυτό, υπάρχει κάποιος λόγος και γι’ αυτό είναι οι φίλοι που έχεις επιλέξει και σε αγαπάνε πραγματικά. Μπορεί να μη σκεφτούν και πολύ πώς θα σου πουν όλα εκείνα που σε ενοχλούν, όλα εκείνα που θα τσούξουν στο άκουσμά τους και γι’ αυτό να φέρουν εντάσεις, αλλά είναι σίγουρο πως σε λίγο θα τα ξαναβρείτε. Όλοι το ξέρουν αυτό, αρκεί ένα αστείο, μία αγκαλιά, ή μόνο ένα βλέμμα κάποιες φορές!

Οι φίλοι όμως που μας ξέρουν καλά, που γνωρίζουν τις βαθύτερες σκέψεις μας, ξέρουν πως η δική τους φωνή πολλές φορές είναι η δική μας. Είναι εκείνη η φωνούλα που πιέζουμε μέσα μας μην τυχόν και ακουστεί. Εκείνοι λοιπόν πετάγονται, ακόμα κι όταν κανείς δεν τους ρωτάει και μας υπενθυμίζουν όσα πασχίζουμε να ξεχάσουμε. Τόσο καλοί φίλοι λέμε, τι να τους κάνεις τους εχθρούς δηλαδή. Στα σοβαρά όμως αν έχεις τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου να τους φροντίσεις, να παραμείνουν και να πορευθείτε πλάι-πλάι, είναι πολύτιμοι.

Όταν θα ακούσεις λοιπόν όλα εκείνα που δε σου αρέσουν και κυρίως γιατί ξέρεις πως έχουν δίκιο -μεταξύ μας ας λέμε αλήθειες- θα αντιδράσεις, θα νευριάσεις και θα εναντιωθείς. Τι τον έχουμε άλλωστε τον εγωισμό, για διακόσμηση; Έτσι λοιπόν δεν μπορείς εξ αρχής να δεχτείς όλα εκείνα που ακούγονται από τα φιλαράκια σου. Θα διαφωνήσεις φυσικά και καλά θα κάνεις, δε θα υπερασπιστείς την άποψή σου; Δε θα σκύψεις το κεφάλι, σε καμία περίπτωση, πριν καν ειπωθεί το επιχείρημα της απέναντι πλευράς έχεις ήδη απαντήσει, εδώ δεν υπάρχουν κανόνες εποικοδομητικού διαλόγου. Υπερασπιζόμαστε τις επιλογές μας μέχρι τελικής πτώσεως και θα διαφωνήσουμε ακόμα και με την παρέα ως το τέλος γι’ αυτές.

Καλά σε πρώτη φάση θα προσπαθήσουμε να βρούμε συμμάχους σε κάποιους από την παρέα και αν εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα θα απειληθούν με αιχμηρά βλέμματα και χειρονομίες. Αν όλα έχουν αποτύχει θα πούμε αυτά τα δακρύβρεχτα ότι δεν καταλαβαίνουν, γιατί εκείνοι δεν το ζουν και θα κλείσουμε βιαστικά την κουβέντα, όσο η Αννούλα η Βίσση θα χαίρεται που ακόμα μια φορά η ατμόσφαιρα έγινε ηλεκτρισμένη.

Μία έντονη διαφωνία με τους κολλητούς όμως ποτέ δε σταματά εκεί, γυρνώντας σπίτι ή την επόμενη μέρα, μην υποχωρήσεις την ίδια στιγμή και ντροπιάσεις όλους εμάς που λυγίζουμε τουλάχιστον μετά από δύο μέρες, σκέφτεσαι με ψυχραιμία όσα ειπώθηκαν. Αναλογίζεσαι πως για να τα λένε αυτά οι φίλοι σου που σε αγαπάνε και θέλουν αποδεδειγμένα το καλό σου μωρέ μήπως κάπου έχουν δίκιο; Επειδή είναι πολύ πιθανό όσα σκληρά ακούστηκαν το προηγούμενο βράδυ, να αντικατοπτρίζουν την αλήθεια, αρχίζουμε μετά και αναθεωρούμε. Πρώτα όμως θα τσακωθούμε και μετά θα τα σκεφτούμε.

Τα βάζεις κάτω, τα ζυγίζεις και βλέπεις με καθαρή ματιά τώρα τη δική τους πλευρά, η οποία αγγίζει αρκετά την καλά κρυμμένη δική σου, τα ξανασκέφτεσαι, επεξεργάζεσαι όσα σου είπαν και όσο και να διαφωνείς μαζί τους στο τέλος έχουν δίκιο. Λυπηρό για τον εγωισμό σου, δίκαιο για τη φιλία σας. Το αποδέχεσαι, όχι εύκολα, αλλά ξέρεις κι εσύ την αλήθεια, κρατάς και πετάς ό,τι θες εσύ. Έτσι φτάνοντας στο τέλος, βλέπεις ότι όλα όσα αρνήθηκες στην αρχή της κουβέντας τώρα σου φαίνονται λογικά και σωστά.

Στα σοβαρά τώρα δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, χρειάζεται αφενός να έχεις καλούς φίλους που έχουν δείξει ότι θέλουν το καλό σου και μπορούν να χαρούν με τη χαρά σου. Χρειάζεται κι εσύ όμως να είσαι διαλλακτικός, πρόθυμος να εμπιστευτείς και να ακούσεις τους άλλους, ναι μετά από δύο μέρες, για τέτοια προθυμία μιλάμε!