Είναι κι εκείνοι που μεγαλώνουν σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον με γονείς που έχουν μια «ιδανική» σχέση μεταξύ τους ως ζευγάρι. Το πρότυπο των παιδιών είναι απολύτως υγιές κι αντικρίζουν καθώς μεγαλώνουν μια εικόνα πολύ σαφή, συγκεκριμένη και παραδειγματική. Ταυτόχρονα όμως, τους δίνεται η αίσθηση ότι υπάρχουν αυτές οι σχέσεις εκεί έξω, με αγάπη, σεβασμό που αντέχουν στον χρόνο κι ίσως είναι εύκολο να τις βρεις, είναι μια κανονικότητα. Σου δίνουν την πληροφορία ότι μια πολύ καλή σχέση μπορεί να υπάρξει στ’ αλήθεια και ταυτόχρονα αυτό δε σημαίνει ότι δεν περνά από δοκιμασίες και κύματα.
Αυτήν την οπτική της σχέσης θα εξετάσουμε, ως ζευγάρι κι όχι ως γονείς. Αυτό λοιπόν -η σχέση πρότυπο των γονιών- είναι το δεδομένο. Το ζητούμενο: Ποια θα είναι η συμπεριφορά των παιδιών που θα προκύψει ως προς τις δικές τους σχέσεις και συναναστροφές; Πώς μπορεί τελικά αυτό το πρότυπο να επηρεάσει μεγαλώνοντας ένα παιδί; Αφού κάποιοι λένε ότι ψάχνεις στους συντρόφους σου τη μορφή των γονιών σου, οπότε αυτομάτως ψάχνεις και τη σχέση που έχουν δημιουργήσει οι γονείς μεταξύ τους.
Κι αν δεν τη βρεις; Μια αποτυχία, ένα ασήκωτο βάρος. Και περνάνε τα χρόνια, με σένα να μην μπορείς να βρεις τον άνθρωπο που θα δημιουργήσετε μια τέτοια ένωση σαν αυτή των γονιών σου. Το άγχος εκεί. Θα προλάβεις; Θα τα καταφέρεις κι εσύ; Δε θέλεις να τους απογοητεύσεις. Ένα συνεχόμενο κυνηγητό, μια ατελείωτη αγωνία. Από την άλλη, οι δεύτερες σκέψεις: «Μήπως έχω ανεβάσει ψηλά τον πήχη; Μήπως έχω κολλήσει σ’ αυτό και τελικά δεν τα καταφέρνω; Πώς να συγκρίνομαι, χωρίς να συγκρίνομαι;»
Κι αν τελικά μια συνύπαρξη-ένας γάμος-μία σχέση-μία οικογένεια δεν πετύχει; Πώς θα τους το πεις; Πώς θα το πάρουν; «Μήπως να προσπαθήσω παραπάνω γιατί μάλλον εγώ κάτι δεν κάνω κάτι καλά. Η αποτυχία μου θα τους πληγώσει κι ίσως τους κάνει ν’ αναρωτηθούν όσα δεν έκαναν κι εκείνοι σωστά. Μα εκείνοι στα δικά μου μάτια, δεν έκαναν κάτι λάθος. Μου έδειξαν τον δρόμο, απλώς εγώ δεν μπορώ να τον ακολουθήσω. Δεν έχω την ικανότητα; Ή απλώς δεν έτυχε; Θα τους ρωτήσω πώς τα καταφέρνουν, ποιο είναι το μυστικό. Θα τους το φέρω σιγά-σιγά. Ελπίζω να το πάρουν ψύχραιμα και να μπορέσουν να με συγχωρέσουν.»
Κι αν τελικά δημιουργήσεις μια σχέση σαν αυτή των γονιών σου, μπορεί να φτάσεις ν’ αναρωτιέσαι αν είναι αυτό που πραγματικά θες, ή ένας στόχος που απλώς έμαθες να έχεις, ν’ αναζητάς και να τρέχεις να προλάβεις, αλλά μόλις τον φτάσεις χάσεις το νόημά του. Θέλεις να ικανοποιήσεις τους ίδιους ίσως, καθώς ζούμε για την αποδοχή των γονιών μας. Φοβάσαι ταυτόχρονα τη σύγκριση, φοβάσαι την απόρριψη, την αμφιβολία για όσα έκαναν για σένα. Δε σ’ έβαλαν εκείνοι σ’ αυτό το κυνήγι- όχι τουλάχιστον επί σκοπού. Δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις που διατηρούν όλα αυτά τα χρόνια μια σχέση αγάπης. Πώς θα μπορούσες να το κάνεις αυτό άλλωστε; Φορτώθηκες με ευθύνες που δε σου αναλογούν, που κανείς δε σου έδωσε. Κάπως ασυνείδητα έγιναν όλα.
Η μαμά σου μπορεί να είναι υπέροχη σύζυγος, ο μπαμπάς σου μπορεί να είναι φανταστικός σύντροφος, ή όποιος άλλος συνδυασμός γονέων, χάριν παραδείγματος, όμως μην ξεχνάς ότι εσύ δεν είσαι κανένας από αυτούς. Έχεις τη δική σου προσωπικότητα και τις δικές σου ανάγκες. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπό σου που δε μοιάζει με κανέναν και δε χρειάζεται κιόλας. Κι αν η αγάπη και η σχέση των γονιών σου μοιάζει (ή και είναι) τέλεια, δεν είναι βάρος δικό σου να το κουβαλήσεις.
Επειδή οι δικοί μου γονείς έχουν μια σχέση ζηλευτή από όλους, μα όχι τέλεια, είναι αγαπημένοι ακόμα κι όταν τσακώνονται, είναι διαφορετικοί μα δε μας μεγάλωσαν διαφορετικά, είμαι σίγουρη -χωρίς να τους έχω ρωτήσει- πως δεν τους νοιάζει να δημιουργήσουμε σχέσεις σαν τη δική τους. Οι γονείς ενδιαφέρονται να μας βλέπουν χαρούμενους, ήρεμους, γελώντας να γελάνε και τα μάτια μας. Αν τους ρωτήσω δε θα μουν πουν ότι περιμένουν να γίνω σαν αυτούς, να δημιουργήσω σχέση κι οικογένεια σαν τη δική τους. Θα μου πουν να γίνουμε καλύτεροι από εκείνους, να ζήσουμε καλύτερα από εκείνους, ν’ αγαπηθούμε περισσότερο και ν’ αγαπήσουμε δυνατότερα. Κι αν αυτό δε συμβεί, δε σημαίνει ότι αποτύχαμε. Κι αυτό είναι που αξίζει να τους δώσουμε τελικά. Το ότι μας έμαθαν πως σημασία, έχει να δίνουμε ευκαιρία στην αγάπη να μας εκπλήξει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
