Δεν ξεκίνησες εκείνη την κουβέντα για να έρθει ο χωρισμός. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπήρχε αυτό ως ενδεχόμενο, ίσως το φοβόσουν κιόλας, αλλά στ’ αλήθεια δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Η σχέση κρατάει καιρό -όσο κι αν είναι αυτό για τον καθένα- υπάρχει ρουτίνα, φθορά, στασιμότητα. Ήξερες σίγουρα ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει, να γίνει μία κουβέντα, αυτή η μικρή επανάσταση ήταν αναγκαία, για την υγεία της σχέσης και την ευτυχία των πρωταγωνιστών. Αν δε μιλούσες για όλα αυτά που σε προβλημάτιζαν στο ταίρι σου, θα πνιγόσουν. Κάνουμε σχέσεις και διατηρούμε ανθρώπινους δεσμούς που μας κάνουν χαρούμενους, μας εξελίσσουν και μας εμπνέουν, όχι για να κρυβόμαστε και να νιώθουμε μόνοι.
Βούλιαζες στην καθημερινότητα κι έψαχνες από κάπου να πιαστείς. Ήθελες κάτι να γίνει, να προκαλέσεις μία αντίδραση από τον άνθρωπό σου που έδειχνε να βλέπει την κατηφόρα που είχες πάρει, αλλά δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Δεν άφηνες εσύ τα περιθώρια ή δεν ήξερε πώς να βοηθήσει; Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αυτό που σε έκαιγε όμως ήταν να δεις τι μπορεί να κάνει ο άλλος για σας, αν τολμά να δοκιμάσει τα όρια της σχέσης. Έμοιαζε να έχετε φτάσει στο σημείο που θέλατε και μετά να μην προσπαθεί κανένας για κάτι περισσότερο. Μα όταν φτιάχνεις κάτι δε σταματάς να το φροντίζεις, γιατί δε θα αργήσει η στιγμή που θα πέσει να σε πλακώσει. Κάπως έτσι ένιωθες κι εσύ τη ρουτίνα πάνω σου και τα προβλήματα που σε βύθιζαν όλο και πιο πολύ. Ένιωθες να είσαι μόνος σε όλο αυτό και σε δυσκόλευε ακόμα περισσότερο, μέχρι τη μέρα που άνοιξες εκείνη τη συζήτηση που θα έφερνε τρικυμία, ξεχνώντας ότι δεν αντέχουν όλοι τα κύματα. Ξεχνώντας ακόμη ότι ίσως θωρακίστηκες εσύ στις άμυνες και στις σκέψεις σου, μπλοκάροντας τον άνθρωπό σου.
Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές όταν τα περιθώρια στενεύουν και οι επιλογές τελειώνουν, χρησιμοποιείς πιο ριψοκίνδυνες μεθόδους. Μπορεί να χάσεις, μα ίσως κερδίσεις περισσότερα απ’ όσα είχες πριν. Νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο και είσαι ένα βήμα πριν τα διαλύσεις όλα, έκανες υπομονή για καιρό και τώρα τα αποθέματά σου εξαντλήθηκαν. Προσθέτοντας ψυχραιμία και αφαιρώντας εγωισμό, κάνεις μία προσπάθεια λίγο έξω από τα συνηθισμένα σου και λίγο διαφορετική απ’ αυτό που θα περίμεναν όλοι, ακόμα και ο άνθρωπός σου. Αυτό το «θέλω να μιλήσουμε» δεν ξέφυγε ούτε από το δικό σας κανόνα, το ξεστόμισες κι έφερες τα πάνω κάτω.
Δεν ήρθε η αντίδραση που περίμενες, αλλά ο χωρισμός. Ίσως όλο αυτό σου έδειξε ότι ο κύκλος είχε ήδη κλείσει και με αυτές τις εύθραυστες κινήσεις, βγήκε η πικρή αλήθεια στην επιφάνεια. Πικρή; Ποιος ξέρει, μπορεί και να βγει σε καλό τελικά. Η συζήτηση εκ βαθέων έφερε τη ρήξη, ολική και μία τετελεσμένη απόφαση, το φινάλε σας. Ίσως κι εσύ μέσα σου το ήξερες, το ζητούσες με τον τρόπο σου, αλλά δεν το είχες κάνει ακόμα ξεκάθαρα λόγια ούτε στον εαυτό σου. Ίσως είχες δίκιο ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει και αυτό ήταν η ίδια η σχέση σας. Αυτός ο χωρισμός μπορεί να μοιάζει ξαφνικός, αλλά φαίνεται λυτρωτικός. Αν κοιτάξεις βαθύτερα μέσα σου, μάλλον προετοιμαζόταν εδώ και καιρό.
Υπάρχει όμως και η πιθανότητα, να τράβηξες τα άκρα και η κλωστή του έρωτά σας να κόπηκε άγαρμπα. Να μην ήταν η στιγμή για το χωρισμό, να μπορούσε με μία κίνηση να κρατηθεί. Τελικά αντί για αναθεώρηση και διαπραγματεύσεις για τη μεταξύ σας σχέση, ήρθε ανασχηματισμός και ο καθένας ακολουθεί τελικά σόλο καριέρα. Δε συμπαθούν όλοι τις εντάσεις, δε θέλουν να χαλάνε την ηρεμία της καθημερινότητας και την ασφάλεια της συνήθειας. Στις δύσκολες φάσεις θέλουν να πάνε στα γνώριμα μέρη τους, στη γαλήνη της γνωστής αγκαλιάς, να βρίσκονται με εκείνους που ξέρουν και τους γνωρίζουν καλά. Δεν δελεάζονται όλοι από τις αλλαγές, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για να χτίσουν τη συνήθεια στη σχέση τους και να πορευτούν με αυτή, την αγαπούν κι έχουν μάθει να ζουν έτσι. Πήρες το ρίσκο, αναζήτησες απαντήσεις, έφτιαξες ερωτήσεις και δε φοβήθηκες ακόμα και το «μαζί» να γίνει «χωριστά».
Κοιτάζοντας πίσω κάποιες στιγμές σκέφτεσαι πως δεν ήταν ο χωρισμός το ζητούμενο, ότι με αυτόν τον άνθρωπο μπορούσατε να προχωρήσετε κι άλλο μαζί. Χρειαζόσασταν όμως λίγη παραπάνω τόλμη και αέρα αλλαγής. Μπορεί να ήθελες αυτό το διάλειμμα που ακούς να διαλέγει ο κόσμος γύρω σου, αλλά πάντα το σνόμπαρες και πίστευες ότι δε λειτουργεί. Δεν μπόρεσες ούτε να το σκεφτείς, ούτε να το πεις στον άλλον. Έχει και αυτό το δικό του ρίσκο. Κι αν τελικά δεν ταρακουνούσες συθέμελα τη σχέση, αλλά ζητούσες το πολυπόθητο break, θα ήταν καλύτερα; Γυρνούν όλα στο κεφάλι σου και δεν μπορείς να αποφασίσεις αν έπραξες σωστά ή όχι, αλλά σίγουρα ξέρεις πως ο χρόνος δε γυρίζει πίσω.
Εσύ ένιωθες πως δεν μπορούσες να είσαι αυτός που προσπαθείς συνέχεια για τη σχέση, να δίνεις λύσεις, προτάσεις, να τραβάς το ταίρι σου μπροστά, να φροντίζεις, να προλαβαίνεις να λύσεις το πρόβλημα πριν προκύψει, να παίρνεις ευθύνες, να αντιμετωπίζεις τους φόβους και τις ανασφάλειές σας. Στέρεψες από δυνάμεις και ζητούσες μία κίνηση εκ μέρους του άλλου ανθρώπου, αυτό που ήρθε τελικά ήταν ο χωρισμός και φάνηκε να βόλεψε και τους δύο. Τι ντροπή η λέξη βόλεμα για τον έρωτα, αν βολεύτηκες, πάλι καλά που ήρθε ο χωρισμός.
Το να σπάσεις τη στασιμότητα, την ανία, την πλήξη της σχέσης είναι ένα ρίσκο, ένα ρίσκο βέβαια που αξίζει να πάρεις. Να περιμένεις βέβαια πως κάθε δράση θα φέρει και μία αντίδραση. Χρειάζεται διάθεση και προθυμία εκατέρωθεν, πρέπει και οι δύο να θέλουν να προσπαθήσουν, αλλιώς χαράζουμε απλά κύκλο γύρω από τον εαυτό μας. Αν δε συνειδητοποιήσεις την κατάσταση, δεν την αποδεχθείς πώς θα φτάσεις στην αλλαγή; Και από την άλλη αν δεν αφήσεις το χώρο στον άλλο να προσπαθήσει, αν δεν είσαι δεκτικός, τότε ό,τι και να κάνει δε θα σου είναι αρκετό. Χρειάζεται συνεργασία και συγκατάθεση η στιγμή που θα αλλάξει κάτι στη σχέση, μόνος του κανείς δεν κατάφερε πολλά.
Αν ο άνθρωπός σου αγάπησε τη συνήθειά σας κι εσύ θες να τα φέρεις όλα ανάποδα, τότε φοβάμαι πως η σύγκρουση θα είναι μετωπική και η σχέση σας το θύμα, αλλά μήπως είναι για καλό;
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
