Έχεις παρατηρήσει πώς φέρονται οι άνθρωποι στον έρωτα; Πώς μοιάζουν όταν μπλέκονται σε σχέσεις, δεσμεύσεις, μπλεξίματα και νοιαξίματα; Έχεις προσέξει ότι στον έρωτα επικρατούν δύο «σχολές» ανθρώπων; Είναι εκείνοι που έχουν την τάση, την πρόθεση και τη συνήθεια να τα δίνουν όλα, πριν προλάβει ο άλλος να τα ζητήσει κι εκείνοι που είναι κλειστοί σαν στρείδια και δυσκολεύονται πολύ να αφεθούν, να ανοιχτούν, να αισθανθούν.
Να ξεκινήσουμε με ένα disclaimer στην περίπτωση που εσύ και οι λέξεις μου συναντιέστε πρώτη φορά και να πούμε ότι δεν υπάρχουν σωστά και λάθη όταν μιλάμε για τον έρωτα. Είναι δικαίωμά σου αν θες να τα δίνεις όλα, χωρίς να μετράς, χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς να βλέπεις και να ακούς. Δεν είσαι της τακτικής του «δίνω όσα θα πάρω», γιατί ο έρωτας ποτέ δε χώρεσε σε ζυγαριές και νούμερα. Δε μετράς κάθε σταγόνα, για να δώσεις αντίστοιχα. Χωρίς ενδοιασμούς δε σκέφτεσαι πόσα αντέχει η στιγμή, ο άλλος άνθρωπος και οι συνθήκες, δε βλέπεις πώς αντιδρά ο άνθρωπός σου, ούτε ακούς τους φίλους σου που σε στουμπώνουν με συμβουλές και τεχνάσματα.
Στέλνεις πρώτος καλημέρα αν και δε σε έχει καλημερίσει ποτέ, ανοίγεις συζήτηση, κάνεις ερωτήσεις και προτάσεις εξόδου non stop. Κουβεντιάζεις για τα κοινά ενδιαφέροντα κι αν δεν υπάρχουν τα δημιουργείς. Δεν κολλάς σε «πρέπει και μη», για σένα δε λειτουργεί έτσι ο έρωτας. Ξυπνάς με γλυκόλογα, κοιμάσαι με μέλια, δείχνεις κατανόηση και υπομονή ενώ μέσα σου βράζεις, μπαίνεις στην κουζίνα αν στο ζητήσει κι ας μην ξέρεις πώς λειτουργεί, προσφέρεις μασάζ κι ας είσαι ο πιο ατσούμπαλος άνθρωπος που ξέρεις.
Συχνά βέβαια βρίσκεσαι απέναντι με την εντελώς αντίθετη πλευρά που θέλει να πάρει προτού δώσει. Με τη γενναιοδωρία, εξωτερίκευση συναισθημάτων, απλοχεριά δεν έχει καμία σχέση. Δεν κάνεις την κίνηση αν ο άλλος δεν κάνει ένα βήμα, ή και δύο ή και πολύ περισσότερα. Δυσκολεύεσαι, κλείνεσαι στο καβούκι σου, ακούς και βλέπεις όσα γίνονται από το ταίρι σου και σπάνια θα βγεις από ‘κει. Μπορεί να απολαμβάνεις τη διαδρομή σας, δεν αμφιβάλλω, όμως δεν το δείχνεις κι η άλλη πλευρά διατηρεί σοβαρές αμφιβολίες. Μπερδεύεται, χάνεται κι αναρωτιέται. Απ’ την άλλη οι κινήσεις και τα λόγια σου είναι μετρημένες, δημιουργείς μυστήριο, δε φαίνεσαι πάντα διαθέσιμος και σε καμία περίπτωση δεδομένος.
Και ρωτάω εγώ τώρα, είναι αυτό πάντα κακό; Πάντως είναι θεμιτό. Μέσα σε κάποιο πλαίσιο και όρια όμως μην ανοιγόμαστε. Δηλαδή να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ. Θες ο άλλος να ξέρει πάντα για σένα τι κάνεις, πού είσαι, με ποιους, τι ώρα θα γυρίσεις, πότε άλλαξες ρούχα, τι έφαγες, τι θα κάνεις το βράδυ; Αν του τα σερβίρεις όλα στο πιάτο, πώς θα ψάξει, πώς θα αναρωτηθεί, πώς θα ρωτήσει και άρα θα δείξει και το ενδιαφέρον του -εφόσον αυτό υπάρχει- προς εσένα; Υποθέτω πως δε γίνεται τίποτα εσκεμμένα, από καμία πλευρά. Απλώς φέρονται με τον τρόπο που έχουν μάθει και τους είναι λειτουργικός, μα αν βγεις για λίγο από τη θέση σου που λέει: «Εγώ στον έρωτα δε λογαριάζω τίποτα, τα δίνω όλα απ’ την αρχή κι ας φάω τα μούτρα μου», θα δεις ότι υπέροχα πράγματα μπορεί να συμβούν.
Γιατί; Με ρωτάς γιατί, θα απαντήσω λοιπόν. Γιατί ο κάθε άνθρωπος θέλει τον χρόνο του, γιατί δεν είναι όλοι το ίδιο έτοιμοι για να αφεθούν όταν μπλέκονται σε μια σχέση, γιατί αν τρέξεις να τα δώσεις όλα πριν καν ζητήσει κάτι, το πιο πιθανό είναι να τον «πνίξεις» με τα ίδια σου τα χέρια. Γιατί θα χαθεί πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον κι αυτό θα γίνει αμοιβαία, γιατί το δεδομένο ποτέ κανείς δεν το αναζήτησε και γιατί το πάντα διαθέσιμο δε χρειάζεται προσπάθεια. Σκέψου ότι παίρνεις τηλέφωνο κι ακούς από την άλλη άκρη της γραμμής: «ο συνδρομητής που καλέσατε δεν είναι διαθέσιμος». Ε, από την ώρα που το ακούς μπαίνει στο μυαλό σου σαν σκέψη και σε γαργαλάει. Πολύ πιθανό να ξαναπάρεις μέχρι να γίνει διαθέσιμος, θα ψάξεις όμως μέχρι να βρεις και θα το σκέφτεσαι- σε σχέση με πριν. Εγώ δεν ξέρω, εγώ απλώς υποθέσεις κάνω.
Σκέφτομαι ότι εκείνοι οι άνθρωποι που δίνουν τα πάντα, έχουν μία κακή συνήθεια, στην προσπάθειά τους να νιώθει ο άνθρωπός τους όμορφα, ασφάλεια κι εμπιστοσύνη γίνονται κάπως βαρετοί, νερόβραστοι ρε παιδί μου. Γι’ αυτό λέω ότι γίνονται ακούσια, δε θες ο άλλος να ανησυχεί, να ζηλεύει, οπότε του λες δύο μέρες πριν πού θα πας το Σάββατο το βράδυ, με ποιους θα βγεις, σε ποιο μαγαζί, φροντίζεις να ενημερώσεις ότι δε θα αργήσεις, πριν ο άλλος άνθρωπος κάνει μισή ερώτηση τα ‘χει μάθει όλα. Μετά όμως αναρωτιέσαι και παραπονιέσαι στις παρέες, γιατί δε σου δείχνει ενδιαφέρον και δε ρωτάει για τη ζωή σου. Η απάντηση είναι, γιατί τα ξέρει όλα. Στην προσπάθειά σου να μη μαλώσεις, να μην αναστατωθεί το ταίρι, να μη νιώσει άσχημα για κάτι, γίνεσαι βαρετός.
Το να δίνεις τόσο όσο είναι η χρυσή συμβουλή, αλλά πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι μετράμε σωστά το τόσο όσο; Οπότε για αρχή, σίγουρα αποφεύγουμε τα άκρα και μετά ο καθένας κινείται ως εκεί που θέλει και αντέχει. Θέλω όμως λίγο την προσοχή σου, δε χρειάζεται να έχεις μια απάντηση σε μια ερώτηση που δε σου έχει γίνει ποτέ, δε χρειάζεται να κάνεις παρκούρ κάθε φορά που μπαίνεις για ντους για να απαντήσεις στο μήνυμα, ούτε κάθε Σαββατοκύριακο να είσαι free μην τυχόν και σου προτείνει κάτι, να μπορείς να πας.
Όλες αυτές οι στρατηγικές και οι συμβουλές που διαβάζεις και σου προτείνουν τα φιλαράκια σου δεν είναι και τόσο κακές αν τις χρησιμοποιείς πού και πού, φυσικά όχι όλες μαζί κι όταν δεν κάνεις κάτι επιτηδευμένα. Όχι δε θα μετράς τα λεπτά για να απαντήσεις στον σωστό χρόνο, το διπλάσιο απ’ ό,τι έκανε ο άλλος, μη λογαριάζεις ποιος είπε πρώτος καλημέρα, κάνε αυτό που νιώθεις. Αν σε ρωτήσει τι κάνεις το Σάββατο, άσε κι ένα μυστήριο να πλανάται, μη βιάζεσαι να πεις «ό,τι θες εσύ αγάπη μου, δεν έχω κανονίσει τίποτα.»
Θέλω να πω ότι ο καθένας μπορεί να είναι όπως θέλει και νιώθει άνετα, αλλά επειδή οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι καλό να συμμερίζεσαι και τα vibes που παίρνεις από την άλλη πλευρά. Μην τρέχεις, δεν κάνουμε διαγωνισμό στις σχέσεις, κάνε αυτό που νιώθεις υπολογίζοντας πάντα τον συμπαίκτη σου. Αν μπορεί να προκύψει νικητής στον έρωτα είναι εκείνος που συνεργάστηκε αποτελεσματικότερα κι όχι εκείνος που βιάστηκε να τερματίσει.
Οι στρατηγικές στον έρωτα μπορούν εύκολα να σε μπερδέψουν κι σένα και το ταίρι σου, να σε αποπροσανατολίσουν από τον σκοπό και την ουσία του έρωτα, αλλά κάποιες φορές είναι και χρήσιμες. Λίγο μυστήριο στον έρωτα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, δε μιλάμε όμως για παραμύθια και στημένες συμπεριφορές. Στόχος δεν είναι ποιος θα φερθεί πιο στρατηγικά. Στόχος είναι η μαγεία μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας και δε μιλάμε για ιππότες και πριγκίπισσες, αλλά γι’ αυτήν τη γλυκιά παραζάλη που σε κάνει να μην μπορείς να ξεχωρίσεις αν όσα ζεις βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα ή φταίει αυτή η παραζάλη.
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
