Μας τη σπάει όταν μας λένε να βρούμε μια «σοβαρή δουλειά»

Μία κλασική ερώτηση που προκαλεί αυτόματο εκνευρισμό και υψηλή πίεση είναι η γνωστή: «Μα καλά εσύ πότε θα βρεις μία σοβαρή δουλειά;» Όπα ρε παιδιά κι εγώ νόμιζα ότι δεν κοροϊδεύουμε στη δουλειά τόσο καιρό και πράγματι εργαζόμαστε, μιλήστε μου όμως, κάνουμε κάτι λάθος;

Καταλαβαίνεις πού αναφέρομαι, στην πίεση που ασκείται από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και απ’ την κοινωνία γενικότερα, για να βρούμε μία καλή δουλειά, που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες (τους). Λες και υπάρχουν δουλειές που είναι λιγότερο και περισσότερο καλές απ’ τις άλλες. Μην έχετε αμφιβολία, είναι βέβαιο πως με αυτήν την ερώτηση ασκείτε σοβαρή ψυχολογική πίεση, που σίγουρα δε χρειαζόμαστε. Η ευγενικότερη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι «Αυτό το θέμα δε σας αφορά» και η λιγότερη ειρηνική είναι ότι «Δε γουστάρω». Υπάρχουν δουλειές που είναι πιο καλοπληρωμένες, με καλύτερες συνθήκες εργασίας ή ακόμα και δουλειές περισσότερο γνωστές και κατανοητές από κάποιες άλλες. Σοβαρή και α-σόβαρη δουλειά όμως, δεν υπάρχει!

Νιώθω την ανάγκη να επισημάνω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ ευτυχισμένοι με μία εργασία που στα μάτια, στα μέτρα και στα σταθμά των άλλων, φαντάζει «λίγη». Αντίστοιχα υπάρχουν πολλοί επιτυχημένοι εκεί έξω, σε εξέχουσες θέσεις που γυρίζουν στο σπίτι τους κενοί, για όσα κάνουν τη μισή ή αν όχι όλη τους την ημέρα. Οπότε ξεκάθαρα σας λέω ότι κανείς άλλος δεν γνωρίζει περισσότερο απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό, ποια δουλειά μάς ταιριάζει, ποια δουλειά προσφέρει περισσότερα απ΄όσα έχουμε θέσει οι ίδιοι ως αξίες και προτεραιότητες στη ζωή μας. Στη δική μας ζωή.

Αναγνωρίζω ότι κάποιες δουλειές είναι προσωρινές, αλλά κι αυτό ακόμα, δεν ισχύει για όλους. Μία δουλειά δηλαδή που εσύ θα τη χρησιμοποιήσεις ως διάλειμμα από κάτι που σε κούρασε ή ως σκαλοπάτι για να φτάσεις εκεί που θέλεις, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι η μόνιμη επιλογή του. Οπότε τέτοιου είδους δουλειές δέχονται αρκετά συχνά τις ερωτήσεις-βέλη για το πότε θα τις εγκαταλείψουμε. Το να σερβίρεις ποτά σ’ ένα μαγαζί μπορεί σε αυτήν τη φάση της ζωής σου να σε ευχαριστεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οπότε αυτόματα αυτή η δουλειά κρίνεται σοβαρή.

Στην ίδια κατηγορία ανήκουν οι δουλειές που δε σχετίζονται με το αντικείμενο σπουδών μας. Συνήθως, για κάποιο λόγο βρέθηκαν στο δρόμο μας, θα μάθουμε, θα πάθουμε και θα φτάσουμε εκεί που θέλουμε. Μη φρικάρετε όταν εργαζόμαστε πάνω σε κάτι που δεν έχει ουδεμία σχέση με το πτυχίο μας, συμβαίνουν κι αυτά. Να ανησυχείτε όταν μένουμε στάσιμοι και μοιάζουμε να μην ενδιαφερόμαστε για την εξέλιξή μας κι όχι όταν την αναζητούμε σε δρόμους που δεν περιμένατε.

Ο καλλιτεχνικός χώρος αν είχε φωνή θα ούρλιαζε να τον αφήσουμε στην ηρεμία του. Εύχομαι να υπάρχουν παιδιά που είπαν ότι θέλουν να γίνουν ζωγράφοι, τραγουδιστές, ηθοποιοί, συγγραφείς, φωτογράφοι και να μη συμμετείχαν σε επικές μάχες με το γνωστό περιβάλλον. Είναι ωραίο να έχεις μία κλίση σε κάτι απ’ αυτά, σε θαυμάζουν, καυχιούνται, αλλά δε σε στηρίζουν για να βιοποριστείς μέσα απ’ αυτό. Θέλουν εκείνο το πολυπόθητο χαρτί που μοιάζει να λύνει όλα τα προβλήματα του κόσμου κι όχι να δημιουργεί ακόμα περισσότερα.

Ο αθλητισμός επίσης πονάει, ενώ πολλά παιδιά ωθούνται στο να τον γνωρίσουν, στη συνέχεια απωθούνται στο να εργαστούν μέσα απ’ αυτόν. Ο κόσμος δυσκολεύεται να δεχτεί, πως κάποιοι μπορούν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα και να τα καταφέρουν περίφημα, για κάποιους άλλους όμως είναι ευλογία και στ’ αλήθεια είναι. Φυσικά δεν έχουν όλα τα παιδιά εκείνο το ταλέντο που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν και να κερδίσουν πολλά χρήματα μαζί με μετάλλια, αλλά έχουν εκείνο το πείσμα και τη θηριώδη θέληση που εσύ οφείλεις να μην αγνοήσεις.

Για να μη μιλήσω για τη δουλειά μέσω ίντερνετ, που πολλές φορές δε νοείται ως πραγματική δουλειά. Καταλαβαίνω πως οι μεγαλύτερες γενιές νομίζουν πως απλά αράζεις στο σπίτι σου, αφού δεν υπάρχει φυσικός χώρος εργασίας. Δεν είσαι δηλαδή γιατρός, δικηγόρος, δάσκαλος, ξεκάθαρες, γνωστές και πολυφορεμένες δουλειές. Μερικές φορές η ξένη ορολογία που χαρακτηρίζει τον τίτλο της δουλειάς, μπερδεύει το μυαλό, μεταφράζεται «ως κάτι τέτοιο» και ασυνείδητα-μάλλον-υποβαθμίζεται. Η τεχνολογία εξελίσσεται κι ευτυχώς ο κόσμος προχωράει μαζί της, οπότε ό,τι δεν καταλαβαίνεις, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει.

Είναι καλό πριν αρχίσουμε τις ερωτήσεις, να θυμόμαστε πως μεγαλώνοντας ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αλλάζει τις προτιμήσεις και τα θέλω του. Η εποχή αλλάζει μαζί με ‘μας κι εμφανίζονται νέα επαγγέλματα, με μεγαλύτερο εύρος δυνατοτήτων, που παλιότερα δεν υπήρχαν. Οι οικονομικές απολαβές παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά ακόμα περισσότερο μας ενδιαφέρει η ίδια η ζωή και πως θα μοιάζει περισσότερο σ’ εκείνη που θέλουμε. Κάποιες φορές χρειάζεσαι ένα διάλειμμα από πολύ απαιτητικές και πιεστικές δουλειές, που μπορεί να φαίνονται πετυχημένες, αλλά δεν είναι ανάγκη ν’ ακολουθήσεις. Είναι ωραίο να κάνουμε επιλογές και να τις στηρίζουμε, αλλά δεν έγινε και κάτι αν στην πορεία αλλάξουμε το πλάνο μας. Ευελιξία ονομάζεται αυτό, όχι αδυναμία.

Κάποιες φορές όσο μας ρωτάτε, όσο επιμένετε, όσο θέλετε απεγνωσμένα να αλλάξουμε δουλειά, τόσο θα κλείνουμε τα αφτιά μας, από αντίδραση και μόνο. Ναι, συμβαίνουν κι αυτά. Επίσης συμβαίνει συχνά να θέλουμε ν’ αλλάξουμε δουλειά, αλλά να μη βρίσκουμε το νέο περιβάλλον. Παλεύουμε ήδη πολύ μ’ αυτό, οπότε μη μας το κάνετε ακόμα πιο δύσκολο.

Σταματήστε να ρωτάτε για σοβαρές και καλές δουλειές και αρχίστε να ρωτάτε τι θέλουμε πραγματικά ,τι μας ευχαριστεί, τι μας κουράζει, τι φοβόμαστε και τι γεμίζει περισσότερο την ψυχή κι όχι την τσέπη μας.