Μπορείς να κάνεις ζωάρα κι εντός σχέσης

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, αλλά οι άνθρωποι που βγαίνουν από μια μακροχρόνια -συνήθως- σχέση, μου φέρνουν τρόμο. Τρομάζω, απορώ, ταυτόχρονα προβληματίζομαι και πιστεύω ότι είμαστε πολλοί εκεί έξω με τις ίδιες ανησυχίες. Αν δεν είμαστε, μη μου το πείτε και μού χαλάσετε το όνειρο.

Μπορεί να το έχεις δει να συμβαίνει στο κολλητάρι σου, στον αδερφό σου, ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό. Όπου κι αν το έχεις παρατηρήσει, είναι αλήθεια πως συμβαίνει γύρω μας και μ’ αυτήν την ερώτηση στο στόμα θα φύγω από τη ζωή: Γιατί καλέ μου άνθρωπε το αφήνεις να σου συμβεί; Γιατί χωρίζεις και κάνεις ζωάρα, βγαίνεις κάθε μέρα-μεσημέρι-απόγευμα-βράδυ-ξημέρωμα, πίνεις ό, τι πίνεται, πηγαίνεις σερί στη δουλειά, κάνεις εκδρομές, ταξίδια, ρίχνεις αμέτρητα γαρύφαλλα στις πίστες, αγοράζεις μανιωδώς καινούρια ρούχα; Κι αν με αφήσετε θα γράφω τέτοια παραδείγματα μέχρι να δω ανθρώπους που χωρίζουν μετά από χρόνια και είναι κουλ.

Μάλλον καλύτερα, μέχρι να δω ανθρώπους που κάνουν ζωάρα και μέσα κι εκτός της σχέσης. Χωρίζει ο κόσμος και τρελαίνεται. Σου λέει, ότι τώρα πια είναι ελεύθερος, λες και μέσα στη σχέση ήταν φυλακισμένος και μία αόρατη κλωστή τον κρατούσε στο σπίτι του και στον καναπέ του. Σου έχω τρομερά νέα, κάτσε πάλι στον καναπέ κι άκουσέ με προσεκτικά.

Μπορείς να βγεις για ποτό, ενώ έχεις σχέση, να ξενυχτίσεις, να αράξεις με τους κολλητούς μέχρι το πρωί, συνεχίζοντας να έχεις σχέση και μετά από αυτό. Μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου, να ζεις τη ζωή σου, να είσαι ελεύθερος, ενώ είσαι με κάποιον άλλον άνθρωπο. Αν είσαι μαζί του και νιώθεις ή φέρεσαι σαν φυλακισμένος τότε πάει κάτι λάθος, πολύ λάθος. Φταίτε και οι δύο, που προτού ζήσετε χώρια, ζούσατε μαζί κι εγκλωβισμένοι στον ίδιο σας τον εαυτό. Φταις εσύ, που ενώ οι φίλοι σου ξενύχτησαν ως αργά εκείνο το βράδυ περνώντας υπέροχα, εσύ γύρισες στις δώδεκα, γιατί σε περίμενε το ταίρι σου. Φταις κι εσύ ταίρι όμως, που πάτε αγκαζέ όπου πας. Δε λέω, είναι ωραίο να είστε αχώριστοι, αλλά θα βγάλετε και τίποτα με τόσο στενή επαφή.

Υπάρχουν οι περιπτώσεις που ο ένας από τους δύο (αν όχι και οι δύο δηλαδή εύχομαι, προσεύχομαι και παρακαλάω) πιέζει τη σχέση, ώστε να φτάσει σ’ αυτό το σημείο της δέσμευσης. Να κάνουν τα πάντα μαζί, να είναι παντού μαζί και ποτέ χώρια. Σιγά-σιγά ζουν σαν ευτυχισμένο ζευγαράκι συνταξιούχων, ενώ δεν έχουν φτάσει καν τα 30. Μπαίνουν σε μια διαδικασία που όλος ο κόσμος γυρίζει γύρω από τη σχέση τους και δεν υπάρχουν ως ξεχωριστές μονάδες. Οι ζωές τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν, αλλά ευχαριστούν τον σύντροφό τους, κάνουν επιλογές που δεν είναι δικές τους στην πραγματικότητα. Στο βωμό της διατήρησης της ηρεμίας και της γαλήνης της σχέσης θυσιάζουν όλα όσα λαχταρά η ψυχή τους, μέχρι τελικά να τους βγει. Αυτός ο τρόπος ζωής γίνεται συνήθεια, χωρίς να είναι συνειδητή επιλογή και μετά το χωρισμό ξεσπά ένα βαθύ ηφαίστειο καταχωνιασμένων συναισθημάτων και καταπιεσμένων επιλογών.

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλες περιπτώσεις, όπου ό, τι γίνεται συμβαίνει ασυναίσθητα και στα μουλωχτά. Συνήθως οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτήν τη σκευωρία, δεν το παίρνουν χαμπάρι. Σκέφτεσαι πως δε θα πας εκεί που έχουν κανονίσει οι φίλοι μου, γιατί θα πειραχτεί, ενώ μπορεί αν το συζητούσατε να μην είχε κανένα πρόβλημα. Και γιατί να έχει κιόλας; Εξακολουθείτε να έχετε φίλους και παρέες, αλλά τώρα πια τις μοιράζεστε με το ταίρι σας και δεν είστε το ίδιο δεμένοι μαζί τους. Θα αποφύγεις να κάνεις πράγματα, γιατί πιστεύεις θα ενοχλήσουν τον άνθρωπό σου, χωρίς να στο έχει πει ποτέ. Μπαίνεις ασυνείδητα σε μια διαδικασία που χωρίς να το καταλαβαίνεις χάνεις λίγο-λίγο απ’αυτό που είσαι και ξεχνάς τι πραγματικά θες, προκειμένου να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες στη σχέση.

Αν το βλέπεις βαθμιαία και ήσυχα να σου συμβαίνει, αν διαβάζοντας αυτές τις γραμμές σε αναγνωρίζεις ή διακρίνεις κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο, τότε μπορείς να το αλλάξεις, υπάρχει γυρισμός, αν το θες. Αρκεί να το συνειδητοποιήσεις, να παραδεχτείς ό, τι σου συμβαίνει και να βρεις τη θέληση να γυρίσεις όλο το σκηνικό. Να συζητήσεις με το ταίρι σου και να μη στέκεσαι εμπόδιο στις προσπάθειες που γίνονται να βιώσετε την εξαλλοσύνη μέσα στη σχέση κι όχι όταν χωρίσετε. Αν βλέπεις ότι κάποιος σου το επιβάλλει άμεσα, καθημερινά σαν ποιηματάκι ή έμμεσα με μικρά αθώα λογάκια, τότε φύγε τρέχοντας, γιατί δύσκολα θα γλιτώσεις από αυτήν την παγίδα.

Δημιουργούμε σχέσεις για τις οποίες οφείλουμε να είμαστε περήφανοι, στον εαυτό μας το οφείλουμε. Δεν έχει νόημα να είσαι σε μια σχέση που δεν κάνεις όσα σε ευχαριστούν. Μην κρατάς δύο ανθρώπους μαζί, απλά επειδή δεν αντέχουν τη μοναξιά και μεταξύ τους υπάρχει αγάπη, όπως συχνά δικαιολογείσαι. Μέσα στη σχέση πρέπει να είσαι ελεύθερος, ευτυχισμένος κι ο άλλος άνθρωπος να σου βγάζει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Δε γίνεται να χωρίζεις και τότε να βρίσκεις τον εαυτό σου. Γιατί πριν πού είχε πάει και γιατί δε γύρισε πίσω;

Αν δεν είσαι χαρούμενος μέσα σε μια σχέση, αν δε νιώθεις ελευθερία, αν δεν είσαι ο εαυτός σου, τότε πολύ φοβάμαι ότι όντως θα συναντηθείτε μετά το χωρισμό. Αλλά τελικά μ’ αυτήν την απορία θα πεθάνω, γιατί μένεις σ’ αυτήν τη σχέση, αφού περιμένεις να χωρίσεις για να ζήσεις όπως γουστάρεις;