Όταν η ικανοποίηση του ενός σημαίνει την απόλυτη υποταγή του άλλου

Οι σχέσεις για τις οποίες θα μιλήσουμε σήμερα δεν είναι εκείνες οι γνωστές και χιλιοειπωμένες, δεν είναι εκείνες που έχουν πολλά γέλια και μέλια, αλλά είναι εκείνες που έχουν μπόλικη εξουσία, από ανθρώπους που έχουν μάθει να επιβάλλονται και να έχουν τον έλεγχο παντού. Από ανθρώπους που ό,τι αφορά αυστηρά τη δική τους  ευχαρίστηση, δεν έχουν όρια. Η λέξη εξουσία ταιριάζει ιδανικά δίπλα στο όνομά τους και οι σχέσεις που δημιουργούν παραπαίουν ανάμεσα στο επιτρεπτό και στο επικίνδυνο. Όλη η μαγεία του αισθηματικού παιχνιδιού για εκείνους βρίσκεται στο πως θα μπορέσουν να υποτάξουν το σύντροφό τους στις δικές τους επιθυμίες.

Οι σχέσεις αυτές είναι ξεκάθαρα σχέσεις αφέντη-δούλου. Εκείνος που θέλει να επιβληθεί ανάμεσα στο ζευγάρι, είναι εκείνος που προσπαθεί και τελικά έχει το πάνω χέρι τόσο στη σχέση, όσο και στην κρεβατοκάμαρά τους. Δεν επιτρέπει καμία πρωτοβουλία στο σύντροφό του, δίνει ξεκάθαρες οδηγίες, σχεδόν εντολές που πρέπει να ακολουθηθούν πιστά και συγκεκριμένα. Η σχέση τους βασίζεται ταυτόχρονα στην ανασφάλεια και στην εμπιστοσύνη. Οι εμπλεκόμενοι είναι και οι δύο ανασφαλείς, αλλά το βιώνουν με διαφορετικό τρόπο.

Εκείνος που θέλει να είναι κυρίαρχος, εκφράζει την ανασφάλειά του επιθετικά απέναντι στον άνθρωπό του και αντίθετα, εκείνος που υποτάσσεται, παθητικά. Στην αρχή αυτός που ασκεί εξουσία δεν αποκαλύπτεται ολοκληρωτικά, φαντάζει τέλειος στα μάτια του στόχου του και κερδίζει την εμπιστοσύνη του, προκειμένου ο άλλος άνθρωπος να αισθανθεί ασφάλεια και να του παραδοθεί άνευ όρων. Όταν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη, τότε ξεκινούν οι χειριστικές συμπεριφορές, ήρεμα, σιγά-σιγά και μεθοδικά γίνονται συνήθεια και κάνουν το παράλογο να μοιάζει λογικό. Η βαθύτερη αιτία βέβαια αυτής της συμπεριφοράς του κυρίαρχου κρύβει την ανάγκη του να αγαπηθεί.

Οι εν δυνάμει υποτακτικοί έλκονται από τη γοητεία και το μυστήριο που προσφέρει αυτή η ανάγκη του, πέφτουν στην παγίδα και κάνουν τα πάντα μέχρι να τον ευχαριστήσουν. Είναι άτομα που έχουν μάθει στη ζωή τους να υπακούν, να προσαρμόζονται εύκολα σε καταστάσεις και είναι πρόθυμοι να αλλάζουν, να μεταμορφώνονται και να υποχωρούν προκειμένου να πετύχει η σχέση. Εκείνος που καταφέρνει να επιβληθεί, νιώθει υπερβολική αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ικανοποιεί τον εγωισμό του, αισθάνεται δηλαδή ακριβώς αυτό που έχει ως στόχο.

Αυτός που υποτάσσεται έχει δύο επιλογές ή να δοθεί ολοκληρωτικά και να εμπιστευθεί τον παρτενέρ του με κλειστά μάτια (κάποιες φορές και κυριολεκτικά) ή να εγκαταλείψει με συνοπτικές διαδικασίες αυτήν τη σχέση. Στην πρώτη περίπτωση, από τη δική του πλευρά η παράδοση άνευ όρων δημιουργεί συναισθηματική απελευθέρωση των καταπιεσμένων συναισθημάτων του κι έτσι τελικά, κερδίζουν εκατέρωθεν αυτό που χρειάζονται.

Η σχέση εξουσίας-εξουσιαζόμενου δε φαίνεται εξ’ αρχής ότι θα καταλήξει έτσι, δεν μπορείς να το ελέγξεις, βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου χωρίς καν να το καταλάβεις. Η μία πλευρά χρησιμοποιεί μέθοδο και πολύ προσεκτικές κινήσεις και η άλλη πλευρά θέλει να είναι αρεστή κι έτοιμη να φτάσει στα άκρα προκειμένου να ικανοποιήσει τον άνθρωπο που έχει απέναντί του. Γίνεται πειθήνιο όργανό του και αισθάνεσαι υπέροχα με αυτό. Κάθε φορά που ο υποτακτικός ευχαριστεί τον κυρίαρχό του, λαμβάνει μεγάλη ικανοποίηση και προετοιμάζεται ήδη για το επόμενο και πιο δύσκολο στάδιο, αδιαφορώντας για τη δική του απόλαυση. Δεν είναι μόνο ο ίδιος βέβαια που δε νοιάζεται γι’ αυτό, ο κυρίαρχος είναι ο πρώτος που αδιαφορεί, ή καλύτερα αυτός που θέλει να ελέγχει την ευχαρίστηση του συντρόφου του.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι εκείνος να τελειώνει πάντα, ανεξάρτητα από τον άλλον, πολλές φορές μάλιστα θα σταματήσει σε εκείνο ακριβώς το σημείο πριν τη δική του κορύφωση, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά την ανωτερότητά του. Θέλει να χειρίζεται τον άνθρωπό του σε όλα τα επίπεδα. Το καταφέρνει αρχικά συναισθηματικά και μετά αυτό περνά στην κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού, αν δεν υπάρχει ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος άσκησης εξουσίας. Θέλει να αισθάνεται ο καλύτερος στις μεταξύ τους προσωπικές στιγμές κι ας μην είναι ο γαμάτος της υπόθεσης. Αρνείται ακόμα και την κορύφωση του συντρόφου του, όχι επειδή ο ίδιος δυσκολεύεται, αλλά επειδή θέλει να είναι εκείνος που ολοκληρώνει στην πράξη, για να αισθάνεται μοναδικός στο βασίλειο που έχει χτίσει. Μόνο έτσι έχει μάθει να ευχαριστιέται, αν του αρνηθεί ο παρτενέρ του κάποια από τις απαιτήσεις του ή αν πάρει πρωτοβουλίες που ξεπερνούν τα όρια, τότε για εκείνον το παιχνίδι χάνει την αξία του και το εγκαταλείπει. Δε διακινδυνεύει και δεν επιτρέπει με τίποτα να χάσει τον έλεγχο, ειδικά σ’ αυτό το σημείο που το ζευγάρι βιώνει την απόλυτη ευχαρίστηση.

Ουσιαστικά χρησιμοποιεί το σύντροφό του για να ικανοποιήσει τις δικές του επιθυμίες και το δικό του εγωισμό, χωρίς να προσφέρει τα αντίστοιχα στον άλλον. Τα όρια μεταξύ ευχαρίστησης και συναισθηματικής και όχι μόνο κακοποίησης στενεύουν όταν δεν έχουν συμφωνήσει και οι δύο πλευρές στους κανόνες και στους όρους αυτής της σχέσης.  Μια σχέση τέτοιου είδους προτιμάται να είναι συναινετική και όσα γίνονται μεταξύ του ζευγαριού να είναι επιλογή και των δύο, ακόμα κι αν ξεπερνούν τα όρια και τη φαντασία. Στην περίπτωση που όλη αυτή η ισχυρή σχέση πάθους κι εξουσίας δεν έχει συμφωνηθεί εκατέρωθεν, μπορεί να γίνει επικίνδυνη και σε ακραίες περιπτώσεις να θεωρηθεί σεξουαλική κακοποίηση. Δεν ήταν μόνο γοητευτικός ο Christian Grey, όταν έβαζε έναν-έναν τους όρους του συμβολαίου στις πενήντα αποχρώσεις του γκρι, ήταν και εξαιρετικά προνοητικός.

Μέσα σε μία τόσο έντονη σχέση, δεν μπορούν παρά να δημιουργηθούν κι έντονα συναισθήματα. Ένας παράφορος έρωτας που δύσκολα μπορείς να αποφύγεις. Σε γοητεύει, σε μαγεύει η δύναμη και η επιρροή που έχει πάνω σου, δε βλέπεις ότι σε ελέγχει, γιατί δε σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι. Μεθοδικά και με τρόπο, σε κατευθύνει για να νιώθεις την απόλυτη κορύφωση μέσα από τη δική του ικανοποίηση, κρύβεται πίσω από ένα εμείς, αλλά στην ουσία είναι το απόλυτο εγώ του που κυριαρχεί κι εξουσιάζει. Αντέχεις λοιπόν;