Πώς μεταφράζει το σώμα μας τη συναισθηματική καταπίεση;

Έχεις μάθει να καταπιέζεις τα συναισθήματά σου γιατί αυτό είναι πιο εύκολο, από το να τα εξομολογηθείς. Μοιάζει πιο ανώδυνος ο άγαρμπος τρόπος σου να τα κρύψεις όλα κάτω από το χαλί, είναι στ’ αλήθεια όμως;

Συμβαίνει συχνά και σε όλους. Είναι πολλοί και διαφορετικοί οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν στην καταπίεση. Είναι σίγουρο όμως πως όλοι κάποια στιγμή έχουμε κρύψει τα συναισθήματά μας από τους άλλους, μη τυχόν κι εκτεθούμε στους φίλους, στην οικογένεια, στους συντρόφους μας. Δε θέλουμε να ξέρουν ακριβώς πώς νιώθουμε, φοβόμαστε να αποκαλυφτούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα πας χαρούμενος στη δουλειά κι ας ξύπνησες πάλι με κλάματα, θα πεις ότι δε νιώθεις τίποτα, το ξεπέρασες κι ας καίγεται η ψυχή σου από έρωτα, θα προσποιηθείς ότι δεν κλαις, αλλά μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι σου κι ας είναι τόσο παλιακό ψέμα αυτό.

Λες ψέματα στον εαυτό σου ότι με αυτόν τον τρόπο, τον φροντίζεις, τον προστατεύεις και τον θωρακίζεις από την ορμητικότητα των συναισθημάτων, από τα καχύποπτα βλέμματα και τα κακόβουλα σχόλια που περιμένουν μισή αφορμή για να ξεδιπλωθούν. Ίσως κάποιες φορές να πετυχαίνει ή να επιβάλλεται, απ’ την άλλη όμως έχεις σκεφτεί πόσο λυτρωτικό θα ήταν αν έχεις πει την αλήθεια, είχες δείξεις το θυμό, την απογοήτευση, τη λύπη σου; Να περνάς τα σωστά μηνύματα στους γύρω σου, να μη μετανιώνεις όταν κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου, να μην κάνεις και πάλι ένα ακόμα βήμα προς τα μέσα κλείνοντας τον εαυτό σου, αλλά ένα βήμα πιο κοντά στους δικούς σου ανθρώπους.

Έχεις αναρωτηθεί τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν αποφασίζουμε να καταπιέσουμε τα συναισθήματά μας και να μην ακούσουμε τα σήματα κινδύνου που αυτό μας εκπέμπει;

Πολύ συχνά όσα κρατάμε μέσα μας και δεν εκφράζονται με λέξεις, βγαίνουν προς τα έξω ως σωματικός πόνος. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα συσσωρεύονται, θεριεύουν και μπορούν να προκαλέσουν σωματική ασθένεια. Αυτός είναι και ο τρόπος που το σώμα μας μάς προειδοποιεί. Όσο το συναισθηματικό μπλοκάρισμα μεγαλώνει, δημιουργείται επιπλέον στρες στον οργανισμό. Η καταπίεση που προκαλείται στον οργανισμό, συνεπάγεται με υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, της ορμόνης που ευθύνεται για την απόκριση του στρες. Η συνέχεια αποτελείται από ένα ντόμινο συνεπειών, αφού έτσι αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα και ο οργανισμός γίνεται πιο ευάλωτος στο να νοσήσει.

Εκτός από αυτό, το αυξημένο στρες που παράγει το σώμα μας, οδηγεί και στη δημιουργία αρνητικών μοτίβων σκέψης, φέρνοντας κακή, πεσιμιστική διάθεση και αρνητικές βλέψεις για το μέλλον και την καθημερινότητα. Αυτό φυσικά δεν αφήνει ανεπηρέαστες και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου. Ο άνθρωπος που θωρακίζει τα συναισθήματά του, γίνεται ψυχρός, απόμακρος και φυσικά απομακρύνεται από τον περίγυρό του, αφού δεν μοιράζεται όσα νιώθει και κλείνεται στον εαυτό του. Η προσωπική αποσύνδεση με τον ίδιο τον άνθρωπο δεν αργεί να φέρει και συναισθηματική αποσύνδεση με τους άλλους, περνώντας από το φόβο σε γενικότερη απομόνωση.

Ένα σήμα που εκπέμπει ο οργανισμός, αρκετά σαφές και ξεκάθαρο είναι οι διαταραχές στον ύπνο. Μερικοί άνθρωποι δε δυσκολεύονται να κοιμηθούν, όταν όμως προβληματίζονται με κάτι που αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν, τότε ο ύπνος γίνεται εχθρός τους. Κοιμούνται ακατάστατες ώρες μέσα στην ημέρα, ενώ νιώθουν κουρασμένοι όταν το βράδυ κλείσουν τα φώτα τους επισκέπτονται ορμητικές σκέψεις και όχι ο Μορφέας. Οι καλές σχέσεις τους με τον ύπνο χαλάνε και αναρωτιούνται την αιτία.

Η απώλεια μνήμης επίσης μπορεί να προκύψει στον άνθρωπο σε μία φάση όπου προσπαθεί να απαλλαγεί από συναισθήματα. Αποφεύγοντας  συγκεκριμένες και κυρίως αρνητικές πληροφορίες που βασανίζουν το μυαλό, ο εγκέφαλος μπορεί να χάσει και κάποιες χρήσιμες. Η εύρυθμη λειτουργία της καρδιάς κινδυνεύει σημαντικά από την καταπίεση των συναισθημάτων. Εμφανίζονται καρδιαγγειακές επιπλοκές, αυξημένη αρτηριακή πίεση, μαζί με έντονη αύξηση του καρδιακού ρυθμού, αφού δεν εκφράζονται έντονα συναισθήματα όπως ο θυμός, ο φόβος, ο πόνος.

Ένα ακόμη σημάδι ότι ήρθε η στιγμή να απελευθερωθούν τα κρυμμένα συναισθήματα είναι ο πόνος στον αυχένα και στη σπονδυλική στήλη. Αν τελικά το άτομο αφεθεί σε όσα νιώθει αυτομάτως θα φύγει ένα βάρος κυριολεκτικά και μεταφορικά από τις πλάτες και από όλα τα σημεία που στηρίζεται το σώμα και εκτελούνται όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες.

Ακόμα μία ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά είναι το τρίξιμο των δοντιών κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αρκεί βέβαια να υπάρχει κάποιος που μπορεί να το αντιληφθεί και να το επισημάνει στο άτομο που του συμβαίνει, διαφορετικά δύσκολα θα παρατηρηθεί. Συσσωρευμένα συναισθήματα απογοήτευσης και θυμού είναι η συχνότερη αιτία που εκδηλώνεται ο βρουξισμός ή αλλιώς το τρίξιμο των δοντιών.

Ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποφύγει κάτι, έχει άγχος και κάνει κάποιες μηχανικές καθημερινές κινήσεις ακόμα και στο φαγητό. Δε γίνεται σωστή πέψη της τροφής, δημιουργώντας στομαχικές διαταραχές, η λάθος διαδικασία του φαγητού μπορεί να οδηγήσει και σε αύξηση σωματικού βάρους. Είναι εύκολη λύση η κατανάλωση φαγητών που είναι επιβλαβή για τον οργανισμό, αλλά προσφέρουν ευχαρίστηση έστω και προσωρινή στον άνθρωπο που προσπαθεί να αποφύγει τα αρνητικά συναισθήματα. Πολλές φορές όμως δεν είναι βασικό κριτήριο η γεύση, αλλά η συναισθηματική κατανάλωση τροφής που εστιάζει στο ότι «δεν πεινάω, θέλω μόνο να φάω κάτι και να τρώω συνέχεια για να απασχολούμαι».

Αυτό που ίσως δεν περιμέναμε είναι ότι μέσω αυτής της διαδικασίας που βάζει κάποιος τον ίδιο του τον εαυτό, εμφανίζονται περισσότερες και πιο γρήγορα ρυτίδες στο πρόσωπο. Όσο προσπαθείς να κρύψεις τα συναισθήματά σου, τα πιέζεις κι έτσι δημιουργούνται εκφράσεις στο πρόσωπο που οδηγούν σε ρυτίδες, που θα μπορούσες να είχες αποφύγει.

Είναι αποδεδειγμένο λοιπόν πως τα καταπιεσμένα συναισθήματα δημιουργούν συναισθηματική και σωματική δυσφορία που όλοι θα ήθελαν να αποφύγουν. Κι αν είναι να κάνουμε ρυτίδες ας είναι ρυτίδες χαράς και γέλιου ρε παιδιά!