Συνηθίζω να παρατηρώ τους ανθρώπους, τον τρόπο που μιλάνε, τις εύθραυστες κινήσεις τους και πώς εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Περιγράφουν με λόγια και ακρίβεια αυτό που νιώθουν, κάποιες φορές με υπερβολή, φωναχτά και κάποιες άλλες εντελώς ήσυχα, σιωπηλά. Κάπου εκεί ανάμεσα, ψάχνω τις πράξεις για όσα ακούγονται, τις αποδείξεις για όσα γράφονται βιαστικά στις οθόνες. Συνήθως βρίσκονται κάπου χαμένες στα κενά, σε σκοτάδια. Και κάπως έτσι αναρωτιέμαι πολλές φορές πώς μπορεί να σου «αποδείξει» κάποιος αυτό το «σ’ αγαπώ», πώς μπορείς να ξεχωρίσεις εκείνους που σε αγαπάνε πραγματικά ακόμα κι αν δεν είναι δίπλα σου τώρα.
Μεγαλύτερη απόδειξη από εκείνον που αγαπά και δεν ενοχλεί την ευτυχία σου, δεν υπάρχει. Γνώμη μου για κάθε σχέση και πέστε να με φάτε. Αγαπά πραγματικά αυτός που δεν έχει παραιτηθεί από τον έρωτα που σας δένει. Και όχι, δεν είναι φοβητσιάρης ο άνθρωπος που σ’ αγαπά από μακριά, δε δείλιασε στην ενδεχόμενη απόρριψη, στο δύσκολο τέλος, απλώς σέβεται τη ζωή και τις επιλογές σου. Ακριβώς επειδή σε αγαπάει δε γίνεται εμπόδιο, ούτε αδιέξοδο στη ζωή σου, αλλά ένας δρόμος ανοιχτός με μπόλικο φως. Μπορεί να καίγεται, να σιγολιώνει, να μετανιώνει που έφυγε ή που δεν ήρθε εκείνο το βράδυ σ’ εσένα. Το σήμερα όμως σε βρίσκει κάπου αλλού και δε θα έρθει να σε διεκδικήσει, όχι επειδή δεν έχει το θάρρος, αλλά επειδή δε θέλει να στο χαλάσει.
Μη βιαστείς να μιλήσεις για ατολμία, γιατί αυτή η στάση φανερώνει μόνο δύναμη. Μη βιαστείς να πεις ότι φοβήθηκε, δεν τόλμησε, δεν είχε τα κότσια, δεν κατάφερε, γιατί δε θα μείνει με απωθημένα, ξέρει ότι έκανε το σωστό και κυρίως ότι είχε το κουράγιο να το υποστηρίξει. Κι αν υπάρχει έστω κι ένα πράγμα που είναι σωστό στον έρωτα, αυτό είναι ο σεβασμός. «Σέβομαι την ευτυχία σου, ακόμα κι αν δεν ανήκω μέσα σε αυτήν.», «Δεν έρχομαι με φόρα για να σε αναστατώσω, αφού είσαι αλλού και το ξέρω.», «Σ’ αγαπάω μ’ έναν τρόπο που μοιάζει ανιδιοτελή, χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα, χωρίς να έχεις κάτι να μου δώσεις.» Η αγάπη για σένα δε σταμάτησε να υπάρχει, ακόμα κι αν δεν είστε μαζί και ίσως δε θα είστε ποτέ ξανά μαζί. Αυτή η αγάπη δοξάζει το όνομά της και είναι ό,τι πιο τίμιο θα βρεις εκεί έξω.
Μιλάμε με ευκολία για ανθρώπους φαντάσματα και απωθημένα, για πρώην που μετανιώσαμε που δεν είναι στο παρόν, για παραλίγο έρωτες και όλα εκείνα τα σχεδόν. Για εκείνον που έγινε σχεδόν ο άνθρωπός σου και τώρα καίγεται για ένα άλλο ζευγάρι μάτια. Μιλάμε για εκείνα που δεν καταφέραμε, που παρεξηγήσαμε, που αδικήσαμε κάποιες φορές, που μετρήσαμε διαφορετικά. Για εκείνους που πληγώσαμε άθελά μας κι ας το ξέραμε, για εκείνους που αν είχαμε τώρα, θα τα κάναμε όλα αλλιώς. Συμβουλεύουμε με ευκολία τους πάντες με περίσσια σιγουριά «κάνε αυτό που νιώθεις», αλλά ξέρουμε πάντα τι είναι αυτό που νιώθουμε; Δικαιολογούμε τον ίδιο μας τον εαυτό, του φωνάζουμε να ακούσει την καρδιά του -η κλισεδούρα του αιώνα- μα ξεχνάμε πως έχουν κι οι άλλοι συναισθήματα γύρω μας και δεν έχουμε το δικαίωμα να νομίζουμε ότι μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Ο μόνος τρόπος να ακούσεις την καρδιά σου είναι να αφουγκραστείς τον ρυθμό που χτυπάει, όλα τα άλλα είναι μπούρδες.
Ξέρεις ότι σε αγαπάει γιατί δεν κάνει το δικό του καπρίτσιο, να ‘ρθει να σε διεκδικήσει, να διαλύσει τα πάντα, να σου ζητήσει να ακολουθήσεις την τρέλα που νιώθει, χωρίς να είναι σίγουρος αν θα πετύχει. Ξέρει ότι είσαι αλλού και στέκεται με απόλυτη αξιοπρέπεια και σεβασμό στις επιλογές σου, χωρίς να είναι μία απ’ αυτές. Δε θα φροντίσει να ταΐσει αυτήν τη φορά τον δικό του πληγωμένο εγωισμό, αλλά θα φροντίσει τη σχέση σας και την αγάπη που προέκυψε μέσα απ’ αυτήν. Ίσως και να κερδίσει αν ερχόταν να απλώσει μπροστά σου αυτόν τον χείμαρρο συναισθημάτων, μα δε θέλει να σε βάλει σε αυτό το δίλημμα, δε θέλει να σε μπλέξει σε μπελάδες, προτιμά να σε βλέπει στη χαρά που έχεις φτιάξει τώρα. Ξέρεις ότι σ’ αγαπάει γιατί δε θα διακινδυνεύσει την ευτυχία σου, για μια ενδεχόμενη δική του, μαζί σου.
Εσύ είσαι ήδη σ’ ένα ευτυχισμένο παρόν και δε θα ‘ρθει να στο ταράξει. Για να τα λέμε όλα όμως θέλει μεγάλη συναισθηματική ωριμότητα για να μπορείς να το κάνεις αυτό και να το αντέξεις. Χωρίς να «καταρρεύσεις» ο ίδιος από αυτή σου την απόφαση, να μην «καταστρέψεις» δηλαδή τον εαυτό σου, προκειμένου να μην καταστρέψεις τον άλλο. Χρειάζεται σοβαρός εσωτερικός κόπος για να μη γεμίσεις ενοχές και τύψεις για εκείνα που δεν έκανες, προσωπική δουλειά για να μη σε κατηγορήσεις ότι δεν τόλμησες και χρόνο με τον εαυτό σου για να φτάσεις να αγαπάς έναν άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο.
Αυτό που λένε ότι μπορεί κάποιος να αγαπάει ακόμα και αν δεν είναι μαζί με τον άνθρωπο που αγαπάει, υπάρχει. Σπάνιο, μα αληθινό. Τυχεροί εκείνοι που το νιώθουν, εκείνοι που έζησαν έστω μία τέτοια ιστορία. Άλλωστε δεν αντέχεις να έχεις πολλές τέτοιες ιστορίες στο αρχείο σου, μια συγκεκριμένη θα είναι για πάντα ξεχωριστή. Δεν έχει ενοχές, δε θα κατηγορηθεί ότι φοβήθηκε, δε θα σκεφτεί «τι θα γινόταν αν». Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις και απορίες είναι η ευτυχισμένη προσωπική ζωή που έχεις στο παρόν σου και μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης από αυτήν δεν υπάρχει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
