Σαββατάκι σήμερα, να μαζευτούμε να βγείτε!

Σάββατο σήμερα κι ένα είναι το ερώτημα. θα βγούμε έξω ή θα κάτσουμε σπίτι; Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα Σαββατόβραδα, όχι γι’ αυτά που θέλουμε να βάλουμε φωτιά και να μην ξαναγυρίσουν, αλλά για εκείνα που νίκησε το διαβολάκι μέσα μας, που έλεγε «έλα μωρέ βγες, μη μείνεις στο σπίτι απόψε». Για όλες εκείνες τις φορές που βγήκαμε έξω σαββατιάτικα με πολύ θάρρος, σχεδόν θράσος και με τρελό κέφι δε βρέθηκε κανείς να μας ανταμείψει με ένα βραβείο. Και ρωτάω, δεν το αξίζαμε;

Η παρέα λοιπόν θέλει έξοδο κι εσύ θες απεγνωσμένα καναπέ και Σπύρο Παπαδόπουλο. «Mην είσαι ξενέρωτος, μη χαλάς την παρέα, δε βγαίνουμε κάθε μέρα», αυτά κι άλλα τέτοια θα ειπωθούν για να σε πείσουν να βγεις Σαββατιάτικα από το σπίτι σου, να απαρνηθείς το κουβερτάκι του καναπέ, το κρασί σου και γενικώς την ηρεμία σου. Αποφασίζεις λοιπόν να ακολουθήσεις σε αυτήν την επικίνδυνη –για το νευρικό σου σύστημα- αποστολή, ντύνεσαι, στολίζεσαι, παρφουμαρίζεσαι κι είσαι έτοιμος για ένα έξαλλο Σαββατόβραδο. Κάπου εδώ ξεκινάνε και τα προβλήματα.

Εκείνο το βράδυ γίνεται σε όλα τα μαγαζιά πραγματικός χαμός, κυκλοφορεί πολύς κόσμος στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, δε βρίσκεις πουθενά να παρκάρεις και ήδη αρχίζεις να μετανιώνεις για τη γενναία σου απόφαση. Αφού καταφέρνεις να προσπεράσεις την κίνηση και να βρεις πάρκινγκ, ξεκινάει η περιπλάνηση για την αναζήτηση του μαγαζιού που θα χωρέσει εσένα και τη γεμάτη έξυπνες ιδέες παρέα σου. Καλοσχηματισμένες ουρές έξω από τα περισσότερα μαγαζιά, αναμονή κι αρκετά άκυρα -άκου να φας και πόρτα!- μέχρι να βρεθεί τελικά ένα τραπέζι για εσάς.

Προσπαθείς να είσαι κουλ, εφόσον επίλεξες να βγεις, θα το ζήσεις ρε αδερφέ! Μπαίνεις με την παρέα σου μέσα στο μαγαζί και θαυμάζεις την αισιοδοξία των υπευθύνων που σε καθοδηγούν για να βρεθεί μία θέση και για ’σας. Η θέση βρίσκεται, είστε όμως πάρα πολύ στριμωγμένοι. Αγαπιέστε αρκετά με την παρέα σου, απόψε θα αναθερμάνετε σχέσεις! Οι μισοί γκρινιάζουν κι οι άλλοι μισοί παραγγέλνουν τα ποτά. Ειδική αναφορά στα ποτά του Σαββάτου, που δε μοιάζουν καθόλου με τα ποτά της Πέμπτης ή της τόσο παρεξηγημένης Δευτέρας. Δε συζητώ το ενδεχόμενο να θέλεις να έχεις τον χώρο σου για να ξεδιπλώσεις τις χορευτικές σου ικανότητες, οριακά υπάρχει διαθέσιμο οξυγόνο για να αναπνεύσεις, μην είσαι αχάριστος. Ανυπομονείς να περάσει η ώρα και να αδειάζει σιγά-σιγά το μαγαζί, αλλά ξέχασες ότι είναι Σάββατο βρε κουτό και αυτό θα συμβεί μετά τις πέντε το πρωί!

Η ίδια κατάσταση επικρατεί κι αν επιλέξεις να μην ξεσαλώσεις τόσο και να πας απλά για φαγητό, με την παρέα ή το αμόρε. Δεν έχει καμία σημασία ποιος σε συνοδεύει, την ίδια τύχη θα έχεις. Αν δεν έχεις κλείσει τραπέζι, η καντίνα είναι πάντα εκεί και σε περιμένει. Αν θέλεις να πιεις ένα κρασί χαλαρά, τότε είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι το κρασάκι δε θα είναι χαλαρό και οι συζητήσεις που θα κάνεις με τη δική σου παρέα, θα είναι ανοιχτή διάλεξη και για τους διπλανούς αφού δε χωρίζει τίποτα τα τραπέζια σας. Καλή ευκαιρία για κοινωνικοποίηση που όμως δεν αναζητούσες καθόλου.

Τα Σαββατόβραδα μπορείς να συναντήσεις έξω από τους συμμαθητές του αδερφού σου, που πάει Γυμνάσιο, μέχρι τους εξηντάρηδες συμμαθητές του μπαμπά σου. Βγαίνουν όλοι και βγαίνουν όλοι μαζί. Δεν υπάρχει διαχωρισμός, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να σε σώσει από αυτήν την ταλαιπωρία. Ακόμα και τις φορές που αποφασίσατε να φερθείτε έξυπνα σαν παρέα και κλείσατε τραπέζι, το μετανιώσατε κατευθείαν. Είναι απαραίτητο να βρίσκεστε στο χώρο τρεις ώρες νωρίτερα από την ώρα που θα πηγαίνατε κανονικά, τελικά θα φάτε στη μούρη όλο τον ασφυκτικό κόσμο, θα φάτε επίσης και τα ανιαρά μπιτάκια των djs μέχρι να ανάψει το κέφι και θα φύγετε τελικά νωρίς για να φάτε κάτι σωστό, λογικά στην καντίνα που λέγαμε πριν.

Και τελικά καταλήγεις σπίτι σου, έχεις μιλήσει πιο πολύ με το σερβιτόρο παρά με τους φίλους σου, έχεις πιει τρία ποτά και νιώθεις σαν να έχεις πιει δέκα, είσαι αρκετά κουρασμένος και ψάχνεις ήδη δικαιολογίες για το επόμενο Σάββατο προκειμένου να μη βγεις και να γλιτώσεις αυτήν την παρωδία. Προτείνω λοιπόν να καθιερωθεί «το βραβείο του Σαββατόβραδου» για όλους τους μικρούς ήρωες που αποχωρίζονται το σπίτι τους και τη λογική τους κι επιλέγουν να βγουν τη συγκεκριμένη ημέρα. Εμείς κουβέρτα και Σπύρο, είπαμε. Δε θέλουμε βραβείο.