Είναι μερικοί άνθρωποι που στην καθημερινότητά τους περνάνε δύσκολα για πολλούς και διάφορους λόγους, ηθελημένα ή άθελά τους. Και όταν εννοώ δύσκολα εννοώ λίγο πιο δύσκολα απ’ όλους τους υπόλοιπους. Ας πούμε όσοι δεν αντέχουν τα μικρόβια γενικότερα, τους τελευταίους αρκετούς μήνες ειδικότερα περνάνε την πιο δύσκολη φάση τους. Πλύνε τα χέρια σου συχνά, μην ακουμπήσεις τίποτα που δεν είναι απαραίτητο για την επιβίωσή σου, απολύμανε τα πάντα, φόρα δύο-τρεις μάσκες όσες χρειαστεί κι αν δεν αναπνέεις δεν πειράζει, σημασία έχει να προστατεύεσαι, μη χαιρετάς τους πάντες, τα φιλιά δίνονται από μακριά, πρώτα παίρνεις τα αντισηπτικά μαντηλάκια μαζί σου φεύγοντας από το σπίτι και μετά πορτοφόλι, α και τώρα που είπα λεφτά ψέκασε όσα δίνεις κι όσα παίρνεις, το αντισηπτικό πλέον όπου το δεις έξω αυτόματα σε έλκει σαν τις εκπτώσεις πάνω από 50%, άσε που έχει γίνει πιο περιζήτητο στα μαγαζιά και από τον κωδικό του wi-fi.
Αυτή είναι η νέα καθημερινότητα σχεδόν όλων μας, αλλά πολύ πιο πειθαρχημένη και αυστηρή για τους μικροφοβικούς και υποχόνδριους τύπους εκεί έξω και πραγματικά η σκέψη μου είναι μαζί τους. Βέβαια μπορεί να ζορίζονται λίγο παραπάνω, αλλά είμαι σίγουρη ότι το απολαμβάνουν κάπως γιατί πλέον ανήκουν όλο και περισσότεροι στο δικό τους κλαμπ, μπορούμε να καταλάβουμε παραπάνω τι περνούν με τις φοβίες τους και τώρα πια μπορούν να είναι όσο υπερβολικοί θέλουν, γιατί αυτό να είναι οκ και απολύτως δικαιολογημένο.
Οι υποχόνδριοι έχουν αυτήν την εμμονή ότι συνεχώς κάτι έχουν, από κάτι πάσχουν, οπότε βάλτε με το νου σας τώρα τι ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Αρχικά το θερμόμετρο είναι ο καλύτερός τους φίλος, ακόμα κι αν στραβοκαταπιούν και βήξουν είναι ένδειξη και σύμπτωμα, ο γιατρός τούς έχει βαρεθεί και δεν τους χρεώνει επίσκεψη πια ενώ το ιστορικό τους στο ίντερνετ είναι συνεχώς κάπως σαν «τι σημαίνει αν…», «ποια είναι τα συμπτώματα της τάδε ασθένειας», «τι θα πάθω αν βγάλω αυτό» κι άλλα τέτοια. Εν τω μεταξύ αν πατήσεις στο google κάτι που αισθάνεσαι, εννιά στις δέκα φορές είσαι ετοιμοθάνατος και μαζί με αυτό που νιώθεις σου βγάζει άλλες δέκα ενδείξεις που όσο προχωράς στην ανάγνωσή αρχίζεις να τα νιώθεις κι αυτά ακόμα κι αν πριν δεν τα αισθανόσουν. Στην εποχή της πανδημίας ειδικά γίνονται λιγάκι παραπάνω απρόσιτοι και ψυχροί, οριακά ακοινώνητοι αλλά τώρα πια με τις ευλογίες των ειδικών. Αυτό δυσκολεύει τις κοινωνικές τους συναναστροφές και το να έρθουν κοντά με τους ανθρώπους, τόσο τους ξένους όσο και τους γνωστούς και τους πολύ προσωπικούς.
Τι θέλω να πω όμως; Σχετικά με την πανδημία και τη διεύρυνση του κύκλου τους αυτό είναι κάτι απίθανο, αφού έχουν θέσει στενά -πολύ στενά – όρια διότι θέλουν να γνωρίζουν τις επαφές και τις συναναστροφές των άλλων. Το να ανοιχτούν δηλαδή σε νέο κόσμο φαντάζει ένα όνειρο για το 2023, τώρα θα μείνουμε με αυτούς που έχουμε. Και με αυτούς από μακριά κι αγαπημένοι δηλαδή. Όσον αφορά τους φίλους, τους γνωστούς, τους συγγενείς, ε όσο κι αν αγαπιούνται δε θα φάνε από το ίδιο πιρούνι την μπουκιά που τους προσφέρεις για να δοκιμάσουν το φαγητό σου, δε θα πιουν από τον καφέ σου όσο κι αν το λαχταρούν και τα φιλιά στο πρόσωπο πάντα μπορούν να αποφευχθούν.
Το θέμα γίνεται δυσκολούτσικο και περίπλοκο όταν μιλάμε για την προσωπική ζωή αυτών των ανθρώπων και τη γενικότερη ερωτική έκφραση. Υπάρχει μια δυσκολία, ένα κράτημα, πολλές δεύτερες σκέψεις κι αν η χλωρίνη και το μπεταντίν είναι μια κάποια υπερβολή, τότε πώς επιβιώνεις από τέτοιες καταστάσεις που περιλαμβάνουν μπόλικη ανταλλαγή υγρών- το χειρότερό τους δηλαδή;
Δεν αντέχουν τα φιλιά μακράς διαρκείας και περιττού σάλιου, δεν τα απολαμβάνουν ρε παιδί μου, «στεγνοί και καθαροί» είναι το μότο τους κι επειδή είναι ανέφικτο κι αθέμιτο κάτι τέτοιο στις περιπτύξεις μπορούν να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις αλλά ως ένα σημείο. Βασικός κανόνας χεριών πριν ψαχουλέψουν το οτιδήποτε είναι απαραίτητο να έχουν πλυθεί, τραγουδώντας ακόμα και το happy birthday, όπως μας έμαθαν γιατί ξορκίζει τα μικρόβια. Μην τυχόν και ξεχαστείς, ο καθένας την πετσέτα του κι όσο πιο συχνό είναι το πλύσιμο των δοντιών τόσο πιο καλά. Σε αυτές τις περιπτώσεις η οδοντόβουρτσα στο σπίτι δεν είναι δείγμα και πρώτο βήμα συγκατοίκησης, αλλά δείγμα καλής υγιεινής και φροντίδας όποτε και ψυχικής γαλήνης του άλλου ανθρώπου. Καθαρά σεντόνια, καθαρά εσώρουχα είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο. Αποσμητικά και προϊόντα καθαριότητας κι ευωδιάς είναι τα αγαπημένα τους δώρα και για να λαμβάνουν και για να χαρίζουν και οποιαδήποτε μορφή αντισηψίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς να φέρει προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι ευπρόσδεκτη.
Εδώ τίθεται και το θέμα με τους υποχόνδριους και τα ΣΜΝ και οτιδήποτε μπορεί να μεταδοθεί γυρνάει συνεχώς στο μυαλό τους και δεν απολαμβάνουν απόλυτα τη στιγμή. Μην πετάξεις κάτω τα ρούχα από το πάθος, μην ξαπλώσεις στα σεντόνια με βρώμικα ρούχα ή πόδια κι άλλα τόσα «μη και προσοχή» που γυρίζουν στο μυαλό τους. Αν μπορούσαν θα φορούσαν ολόσωμο λάτεξ, αντίστοιχο με στολή δύτη για να νιώθουν ασφαλείς και προστατευμένοι, αλλά καταλαβαίνουν ότι αυτό δε γίνεται ή δεν έχει εφευρεθεί ακόμα. Επειδή όμως το θέμα αυτό εκτός από αστείο είναι και σοβαρό έχουν ενημερωθεί για το πώς να προστατευθούν και μπράβο τους. Κάνοντας όμως αυτήν την αυτονόητη και αναγκαία κίνηση, ενημερώνονται και για τόσα άλλα ταυτόχρονα, αγχώνονται κι ελέγχουν κάθε τρεις και λίγο το σώμα τους αλλά και του συντρόφου τους μην τυχόν και ανακαλύψουν κάτι καινούργιο που δε θα πρεπε.
Κατά τα άλλα όλα κυλούν φυσιολογικά και ήρεμα με αυτούς τους ανθρώπους, οι άλλοι χρειάζονται πού και πού λίγη αποτοξίνωση από τη χλωρίνη και τα αντιβακτηριδιακά μαντηλάκια όχι για κάποιον άλλο λόγο, μόνο για να ανασάνουν λίγο καθαρό αέρα, αλλά ο καθένας με τις παραξενιές του, αυτό είναι το λιγότερο! Δε σας έπεισα; Προσπάθησα όμως!
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
