«Τώρα αυτό εγώ γιατί έπρεπε να το ξέρω;» Είναι αυτή η αμήχανη στιγμή που κάποιος πολύ δικός σου, σου έχει εμπιστευθεί ένα μυστικό και το δευτερόλεπτο που το ακούς, εύχεσαι να μην το ήξερες ποτέ. Και το πιστεύω, πως κάποια πράγματα ίσως είναι καλύτερα να μην τα ξέρουμε. Από τη μία θέλει να βγει από μέσα του και να του φύγει ένα βάρος, αλλά μήπως τελικά το μεταθέτει στην άλλη μεριά με αυτήν την εξομολόγηση;
Η βόμβα σκάει μπροστά σου και σε βρίσκει εντελώς απροετοίμαστο, τουλάχιστον έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε εμπιστεύονται. Από την αντίθετη ματιά ελπίζεις πως δε θα ανακατεύονται συχνά σε μυστικές υποθέσεις που μυρίζουν μπελά από χιλιόμετρα. Φίλοι, οικογένεια, συνάδελφοι, σύντροφοι αποφασίζουν πως θέλουν εσύ να ξέρεις το μυστικό τους. Αυτό σημαίνει ότι είσαι άξιος της εμπιστοσύνης τους κι αποδεικνύεται πως αυτή η σχέση έχει γερές βάσεις. Η ευθύνη όμως που φέρει ένα μυστικό μπορεί να μοιραστεί ή να πολλαπλασιαστεί;
Ας δούμε τη θέση εκείνου δεν μπορεί να κρατήσει για τον εαυτό του αυτό που συμβαίνει και θέλει να το εκμυστηρευτεί σε κάποιον. Αποτελεί σίγουρα σημαντική πληροφορία, ίσως πολύ προσωπική κι ενδεχομένως κάπως επικίνδυνη, αλλιώς δε θα ήταν μυστικό. Η θέση του είναι δύσκολη και δεν αντέχει να το περνάει μόνος του, οπότε διαλέγει το κατάλληλο πρόσωπο για να το μοιραστεί, εσένα δηλαδή. Συγχαρητήρια, είσαι ο πιο δυνατός κρίκος. Προτού όμως το κάνει οφείλει να σκεφτεί τις συνέπειες που θα ακολουθήσουν και να σου υπενθυμίσει πως νιώθει ασφάλεια μαζί σου και σιγουριά. Δεν θέλει να κριθεί απ’ αυτά που θα του πεις. Δε θέλει τη λύση στο λαβύρινθό του. Θέλει απλά να το μοιραστεί και περιμένει από ‘σένα να παραμείνεις ψύχραιμος και να τον στηρίξεις. Κυρίως όμως επιθυμεί, σχεδόν απαιτεί εχεμύθεια από ‘σένα. Σε καμία περίπτωση δεν προδίδεις όσα έμαθες και ταυτόχρονα τον άνθρωπο που σου ανοίχτηκε. Θέλεις να διατηρήσεις τη δυνατή σας σχέση και προτιμάς να τρέξει ξανά σε ‘σένα όταν χρειαστεί κι ας εύχεσαι τόσο ξεκάθαρα να μη χρειαστεί ξανά.
Οι μέρες περνούν και άθελά σου, αλλάζεις συμπεριφορά. Προσαρμόζεσαι με βάση το καινούριο δεδομένο. Αναγκάζεσαι να καλύψεις το δικό σου άνθρωπο, να γίνεις συνεργός του και το έγκλημα να συνεχιστεί. Για λίγο τα χάνεις, αρχίζεις τα ψέματα κι ανησυχείς για ‘σένα και τον άλλο. Κάποιες φορές μπερδεύεσαι πού σταματάει η κανονική πραγματικότητα και πού αρχίζει η μυστική. Ίσως αναγκάζεσαι να λειτουργείς εις βάρος κάποιων άλλων ανθρώπων που δε γνωρίζουν όσα εσύ κι αυτό σε δυσκολεύει. Κάθε φορά που βλέπεις τον άνθρωπο-εξομολογητή δεν ξεχνάς να τον αναθεματίζεις για την περιπέτεια που σε έμπλεξε. Τους αγαπάς, τους εκτιμάς τους φίλους σου, αλλά τελικά δε θέλεις να τα ξέρεις όλα. Τα οικογενειακά τους, τα περιουσιακά τους ή τα πολύ προσωπικά τους.
Έρχεσαι σε δύσκολη θέση, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή, μπήκες στο χορό και θα χορέψεις κι ας μην σου αρέσει καθόλου η μουσική που ακούγεται κι ας σου είναι παντελώς άγνωστος ο ρυθμός. Γίνεσαι πλέον κι εσύ μέρος του μυστικού. Νιώθεις την ευθύνη, το παίρνεις ίσως λίγο πιο σοβαρά από όσο χρειάζεται, από όσο χρειάζεται για να το αντέξεις δηλαδή και να μην ξημεροβραδιάζεσαι μ’ αυτήν την ανησυχία.
Μετά ακολουθεί ο φόβος πως αν μαθευτεί κάτι, θα γίνεις αμέσως ο εύκολος στόχος, ότι δηλαδή από ‘σένα διέρρευσε η πληροφορία. Τους βλέπεις όλους γύρω σου καχύποπτα, νομίζεις πως ό,τι σε ρωτάνε κρύβει κάποια παγίδα που πρέπει να αποφύγεις. Νομίζεις πως σε κοιτάνε περίεργα, γιατί έχουν καταλάβει το μυστικό σας. Λες και υπάρχει φωτεινή επιγραφή πάνω από το κεφάλι σου, χαλάρωσε γιατί μάλλον εσύ έχεις παράξενη συμπεριφορά γι’ αυτό σε κοιτάζουν έτσι. Μη γίνεσαι απόμακρος και νευρικός, καρφώνεσαι.
Συνήθως οι σχέσεις των ανθρώπων δοκιμάζονται με τα μυστικά. Ίσως βέβαια κάποια μυστικά πρέπει να μαθαίνονται, κάποια ίσως να καλύπτονται μέχρι να ‘ρθει η κατάλληλη στιγμή -αν αυτή υπάρχει- που θα αποκαλυφθούν. Επίσης υπάρχει και η κατηγορία των μυστικών που το ξέρουν όλοι. Εσύ προσπαθείς καλά να κρύψεις την πληροφορία που έχεις, αλλά τη μαθαίνεις από παντού. Πάρε μια βαθιά ανάσα γιατί ξέμπλεξες γρήγορα απ’ αυτό.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το ξεχάσεις την επόμενη στιγμή και να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι όλα μαθαίνονται με έναν τρόπο, φρόντισε μόνο να μην είναι από ‘σένα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου