Ταλέντο να παραμένεις ψύχραιμος ενώ μέσα σου ρίχνεις καντήλια

Αν σε ρωτάνε ποια είναι τα πλεονεκτήματα του χαρακτήρα σου κι απαντάς η ψυχραιμία σου στις δύσκολες στιγμές, τότε είσαι στο σωστό κείμενο, τη σωστή στιγμή. Αν όχι, μείνε εδώ για να μάθεις πώς τα καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι, ή αλλιώς οι μικροί ήρωες που ζουν ανάμεσά μας και μένουν ακέραιοι ενώ το σύμπαν γύρω τους γκρεμίζεται.

Ας υποθέσουμε ότι είσαι στο σούπερ μάρκετ, με ειρηνικές διαθέσεις κι έρχεται κυρία από τα πλάγια, ύπουλα και πονηρά, τρώει τη σειρούλα σου, χωρίς καν να στο ζητήσει, εσύ όμως δεν ανοίγεις το στόμα σου, παρά μόνο για να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να χαμογελάσεις συγκαταβατικά στην ταμία. Ας πούμε ότι είσαι στο αυτοκίνητό σου, οδηγείς αμέριμνος, χαλαρός κι όμορφος, αλλά το αμάξι στο δίπλα ρεύμα έχει αποφασίσει να ταράξει την ηρεμία σου και σου κλείνει συνεχώς το δρόμο, χωρίς ωστόσο να έχει αποφασίσει τη διαδρομή που θέλει να ακολουθήσει. Για μία στιγμή σκέφτεσαι ότι αυτό σου έχει συμβεί ξανά με άνθρωπο, στην πραγματική ζωή κι όχι μόνο στις λωρίδες της εθνικής, αλλά παραμένεις και τώρα, όπως και τότε ήρεμος, χαλαρός και πανέμορφος. Τον αφήνεις λοιπόν να περάσει για να μην ενοχλεί το δικό σου δρόμο, χωρίς κόρνες, φωνές και υστερίες συνεχίζεις, χωρίς ούτε ένα φάσκελο, δυναμώνεις τη μουσική και προχωράς.

Ναι, υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, που περιμένουν υπομονετικά στο ταμείο να πληρώσει ο πελάτης που μπορεί να ρωτήσει ακόμα και γιατί ανακαλύφθηκε η Αμερική, αλλά εκείνοι χαμογελούν κι απαντούν υπομονετικά σε όλες  τις απορίες, ενώ στην πραγματικότητα δε θέλουν να τον ξαναδούν ποτέ. Και μετά έρχονται εκείνοι, οι εντελώς αγενείς, που δεν απαντούν στην καλημέρα, που δε λένε ευχαριστώ, αλλά έχουν υψηλές απαιτήσεις, βιάζονται πάντα και παντού και φεύγουν έχοντας κάνει έναν άνθρωπο έξαλλο μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα. Εκείνος όμως δε χαλάει τη ζαχαρένια του, χαμογελά στον επόμενο πελάτη και συνεχίζει την ημέρα του, σαν να μην έφαγε ποτέ στα μούτρα υπερβολική δόση αγένειας. Δεν τους θαυμάζετε αυτούς τους τύπους;

Ας δούμε όμως και μια αισθηματική περίπτωση, που έχετε κανονίσει με το αμόρε έξοδο και ξαφνικά θυμάται τι είναι αυτό που σπάει το κεφάλι του να θυμηθεί όλη την ημέρα. Μα φυσικά υποσχέθηκε σε φίλο φίλου να πάει σε κάτι γενέθλια μιας ξαδέρφης. Αφού γλίτωσε το κεφάλι του και θυμήθηκε τι είχε ξεχάσει, τώρα κινδυνεύει από ‘σένα που αντί να πάρεις το σπέσιαλ για τη βραδιά prop που αγόρασες και να το κάνεις κομφετί, πετώντας ένα-ένα τα κομματάκια βασανιστικά στο στόμα της σχέσης σου, σκέφτεσαι λογικά και περιμένεις την επόμενη μέρα που θα ‘ναι μόνο για ‘σας, αλλιώς από βδομάδα! Δεν αναφέρω καν την περίπτωση που ο ένας από τους δύο βλέπει περίεργα, σχεδόν ύποπτα μηνύματα στο κινητό του άλλου και το συζητάει ήρεμα και ήσυχα, χωρίς αιωρούμενα τασάκια και σπασμένες πόρτες.

Είναι μεγάλο προσόν να είσαι αυτός ο άνθρωπος που καταφέρνει σε στιγμές απόλυτης παράνοιας και παραφροσύνης να κρατά την ψυχραιμία του και τα νεύρα του και να μη σπάει κούπες, μπουκάλια, ποτήρια και τασάκια για τα πικρά λογάκια. Ξέρει πού να ξοδέψει την ενέργειά του και με ποιον τρόπο, έχει αυτοσυγκράτηση και μπορεί να ελέγξει τον εαυτό και δεν ελέγχεται από τις διαθέσεις των άλλων. Συνήθως είναι ο ίδιος άνθρωπος που δε μαλώνει, που δε φέρνει ανθρώπους και καταστάσεις εκτός ορίων, σταματάει ένα βήμα πριν το μεγάλο μπαμ και λύνει τα προβλήματά του με διάλογο. Καλά διάβασες, με διάλογο, είναι αυτό που δύο άνθρωποι μιλούν μεταξύ τους ήρεμα, χωρίς φωνές και υστερίες.

Βέβαια για να είμαι δίκαιη, σ’ αυτές τις περιπτώσεις ελοχεύει πάντα ένας κίνδυνος, η ανεξάντλητη ηρεμία και η απεριόριστη υπομονή, να γίνει εκμεταλλεύσιμη και χαλί να την πατήσουν οι άλλοι. Να νομίζει ο κόσμος γύρω ότι δεν υπάρχουν όρια, ότι δε νευριάζει, ότι δεν τον πειράζει τίποτα και ποτέ. Δεν είναι ακριβώς όμως έτσι τα πράγματα.

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που ξεπερνούν τα όριά μας, αλλά μία ανώτερη δύναμη μέσα μας, ένα μαγικό ραβδάκι μάς γαληνεύει, αφήνει το ποτήρι που ήμασταν έτοιμοι να πετάξουμε και του δίνει λίγη ζωή ακόμη. Κρατά την ειρωνεία μας, που θέλουμε τόσο πολύ να σερβίρουμε στα μούτρα του αγενή ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας και γλιτώνουμε για ακόμα μια φορά την απόλυση, συγκρατούμε τα νεύρα μας όταν η μανούλα παραληρεί στο τηλέφωνο, λέμε ευγενικά στους κύριους που προσπαθούν με μανία να ανέβουν στο λεωφορείο, προτού κατέβουμε εμείς, να μας περιμένουν για να μην τους πατήσουμε.

Είναι τέχνη τελικά να το καταφέρνεις αυτό, κερδίζεις χρόνο γιατί δεν τσακώνεσαι και δεν αναλώνεσαι σε καταστάσεις που δε θα βρεις το δίκιο σου κι επίσης γλιτώνεις από ανεπιθύμητη αρνητική ενέργεια και περιττές ρυτίδες.

Μην ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αρέσκονται στο να βλέπουν άλλους ανθρώπους να χάνουν την ψυχραιμία τους. Αν ανήκεις σ’ αυτήν την κατηγορία: πίσσα και πούπουλα, αν θαυμάζεις εκείνους που αντιδρούν πάντα ψύχραιμα, έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά να θυμάσαι πως όταν δε θα μπορέσουν να είναι ήρεμοι πρέπει να  τρέξεις να κρυφτείς!