Ένα δωμάτιο, το απόλυτο σκοτάδι, λίγα λεπτά, εσύ και ο πρώην έρωτάς σου. Τι θα ρωτούσες; Τι θα ήθελες να πεις; Τι δε θα ήθελες να ακουστεί ούτε και τώρα; Ίσως θα έλεγες όλα εκείνα που δεν τολμάς να πεις τόσο καιρό κοιτάζοντας στα μάτια τον πρώην άνθρωπό σου. Μπορεί να ξεστόμιζες όσα τα χέρια δειλιάζουν να πληκτρολογήσουν, να τολμούσες να νιώσεις αμήχανα μα ίσως και λυτρωτικά. Αν ξεκινήσεις να μιλάς στο κενό-σκοτάδι, συνήθως θα προχωρήσεις σε μια κατάθεση ψυχής. Δε βλέπεις κανέναν δίπλα σου, αν ξεχάσει ο ένας την παρουσία του άλλου θα φτάσουμε στην αλήθεια. Θα αντέξεις αυτήν τη φορά να την ακούσεις ή θα την αποφύγεις άτσαλα;
Έχεις μία ευκαιρία να εκφράσεις όσα σκέφτεσαι, να ρωτήσεις ό,τι τριγυρίζει στο μυαλό σου, να κάνετε μία συζήτηση που ενδεχομένως να μην μπορέσετε ποτέ ξανά. Χωρίς να κοιτάζεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, χωρίς να μπορείς να ερμηνεύσεις τις κινήσεις του, να μπλοφάρεις με τα συναισθήματά σου, επιτρέπεται μόνο να νιώθεις τη αύρα του, στ’ αλήθεια μπορείς να το κάνεις αυτό; Επιτρέπεται μόνο να ακούσεις την αναπνοή του, αν η καρδιά χτυπά γρήγορα, αν ανασαίνει βαριά, την αμηχανία που κρύβει ένα βιαστικό γελάκι, τον ενθουσιασμό που βρίσκεται εκεί, τη βιασύνη να απαντήσει στις ερωτήσεις σου, τον τόνο της φωνής του ψάχνοντας τις κατάλληλες λέξεις που θα τον κάνουν να ξεφύγει από την ειλικρίνεια που στο σκοτάδι είναι καταδικασμένος να αντικρίσει. Λείπει όμως το βλέμμα σου να τον διαπερνά κι ίσως αυτό είναι κάτι. Ένα βήμα πιο κοντά στην αλήθεια και το επισημαίνω γιατί φαντάζομαι πως αυτό είναι το ζητούμενο, αλλιώς δε θα βρισκόσουν εκεί.
Τι θα ρωτούσες λοιπόν αν σου δινόταν αυτή η ευκαιρία;
Με έχεις απατήσει;
Γιατί χωρίσαμε;
Με έχεις ξεπεράσει/έχεις προχωρήσει;
Είναι οι πιο hot ερωτήσεις, που ψάχνουν απελπισμένα απαντήσεις. Αυτές οι τρεις ερωτήσεις ακούστηκαν και στο video παρακάτω, το οποίο στάθηκε αφορμή γι’ αυτό εδώ το κείμενο. Δεν εγγυάται βέβαια κανείς πως το σκοτάδι θα φωτίσει τις αλήθειες του πρώην ζευγαριού. Κι αν τελικά έχει απιστήσει; Τι σημαίνει αυτό για σένα, αφού πλέον ζείτε χωριστά; Το «γιατί» του χωρισμού θα σιγοκαίει πάντα στην αδικημένη καρδιά ενός ερωτευμένου, ακόμα κι όταν οι απαντήσεις είναι μπροστά του. Ίσως βέβαια αυτή η ερώτηση να έχει κάποιο νόημα, σ’ εκείνες τις περιπτώσεις που το τέλος δεν ήταν διαυγές. Τώρα για το τι έγινε μετά από τη σχέση σας, τι τα θες, τι τα ρωτάς; Τα ‘χουμε ξαναπεί, τι σημαίνει ξεπερνάω και πού πάω μετά απ’ αυτό; Αν έχει προχωρήσει πάντως είναι το ερώτημα εκείνου που θέλει την επιβεβαίωση μόνιμα πάνω του ή εκείνου που θέλει να κάνει το μεγάλο come back.
Tι άλλο θα ήθελες όμως να συζητήσεις μαζί του; Πώς μοιάζουν οι μέρες τώρα χωρίς εσένα, τι θυμάται από σένα, τι λέει στους φίλους του για σένα, αν μαθαίνει τα νέα σου, αν κρυφοκοιτάζει τη ζωή σου ή φεύγοντας έκλεισε το κεφάλαιό σας αποφασιστικά και δυνατά; Θα τολμούσες να ρωτήσεις ξεκάθαρα αν μπορείτε να είστε και πάλι μαζί, αν βλέπει το μέλλον μαζί σου; Δεν ξέρω, εγώ απλώς αναρωτιέμαι φωναχτά. Σκέφτομαι δύο πρώην συντρόφους αν θα ήθελαν να συνεχίσουν την κουβέντα με τα φώτα ανοιχτά αυτήν τη φορά, αν είχε νόημα όσα ειπώθηκαν στο απόλυτο σκοτάδι. Μήπως μέσα σε αυτά τα λεπτά το κεφάλαιο έκλεισε οριστικά κι ένιωσες αυτό το «ξεπερνάω»; Μήπως η ιστορία σας μπορεί να συνεχιστεί, να δώσει ένα άλλο φινάλε ή μια απρόσμενη συνέχεια.
Αν σταθούμε για λίγο σε όσα ζήσατε μαζί; Θα ρωτούσες τι ένιωσε για σένα, τι ήταν για σένανε, τι ήσουνα για κείνο το πρόσωπο φωτιά και μήπως αυτή η ώρα είναι η κατάλληλη για να λογαριαστείτε; Σκέφτομαι ότι μπορεί να μάτωσε πληγές πολύ καλά καμουφλαρισμένες αυτή η συνύπαρξη, να θύμισε στιγμές που είχαν πείσει πως είχαν ξεχαστεί. Στο κάτω-κάτω μετά απ’ αυτήν την εμπειρία μπορείτε να ανεχτείτε ο ένας την ύπαρξη του άλλου, κάτι είναι και αυτό. Μπορεί ο στόχος να είναι προς τα εκεί, να ζητήσεις να εξομαλυνθούν οι σχέσεις σας μετά απ’ όσα μοιραστήκατε.
Ξέρεις, αν σκεφτώ εμάς, στον ίδιο χώρο να μπορούμε να μιλήσουμε για τα πάντα, υπό έναν όρο όμως: το απόλυτο σκοτάδι- τρομάζω λίγο. Θέλω να ξέρω πόσο μακριά μου είσαι και να φροντίζω να μην πλησιάζεις. Να φροντίζω να μη μιλήσουμε για το παρελθόν, το κοινό μας παρελθόν. Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα, που οποιαδήποτε λέξη φαντάζει μισή. Αν φύγουμε απ΄όσα έγιναν ή δεν έγιναν μεταξύ μας τότε, αν αφήσουμε τις στιγμές εκεί που χωράνε, χωρίς να στριμώχνονται, χωρίς να περισσεύουν, να δυσανασχετούν και να βρουν επιτέλους την ηρεμία τους. Αν ξεχάσουμε για λίγο πώς νιώσαμε τότε κι έρθουμε στο σήμερα, θέλω να σε ρωτήσω, κάναμε καλά; Είμαστε ευτυχισμένοι χώρια;
Δε με φοβίζει η απάντηση, την ξέρω. Αλήθεια, εγώ έμαθα πολλά μαζί σου, εσύ; Πήρες λίγο από μένα; Μόνο λίγο. Υπομονή, ηρεμία, πείσμα, συζητήσεις κι αυτό μου το κουσούρι να ψάχνω το καλό στους ανθρώπους στο κόλλησα καθόλου ή τζάμπα οι τόσες ώρες που περάσαμε μαζί; Ένα λεπτό πριν φύγεις θα ήθελα να σου πω πόσο περήφανη είμαι για τη ζωή που έχεις τώρα και πόσο ανακουφισμένη που δεν είμαι μέσα σ’ αυτήν. Να προλάβω να σου πω τα νέα μου, να δεις ότι έκανα όλα εκείνα που ποτέ δεν πίστεψα για μένα, αλλά εσύ δεν ξεχνούσες να μου υπενθυμίζεις. Αν θέλω κάτι από σέν; Θέλω να μου πεις τις λέξεις που χρειάζομαι να ακούσω, αυτό το μοναδικό ταλέντο σου μου λείπει κι ίσως είναι το μόνο που μου λείπει από σένα, τελικά.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος και να βρεθεί σ’ αυτό το σκοτεινό δωμάτιο χωρίς ντροπή, ενδοιασμούς, δεύτερες σκέψεις και κρυφά νοήματα. Είστε οι δυο σας, με τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τους φόβους, το σήμερα και το κοινό παρελθόν σας. Μπορεί να χαρείς που βρίσκεσαι εκεί, αλλά δε θα το δείξεις ποτέ, μπορεί να νιώσεις αμήχανα γι’ αυτήν τη συνάντηση μα ίσως και να σε βολεύει που θα κρυφτείς πίσω από το σκοτάδι. Περιμένεις απαντήσεις που θα κλείσουν τα κενά; Κάθε χωρισμός αφήνει ερωτήματα, ακόμα κι όταν όλα είναι ξεκάθαρα, αφήνει μισοτελειωμένα κείμενα κι ανοιχτούς λογαριασμούς, ίσως κι απλήρωτους, εκκρεμότητες που δεν ελέγχθηκαν ποτέ. Τι περιμένεις πως θα βγει στο απόλυτο σκοτάδι που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το φως;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
