Σήμερα θέλω να παραδεχθούμε ότι όλοι έχουμε βρεθεί σε μία κατάσταση, ας την ονομάσουμε φλερτ, μ’ έναν άνθρωπο που ξαφνικά και μετά από πολύ σούξου-μούξου, μας παρουσιάζει τη σχέση του. Αν δεν το έχετε πάθει μη μου το πείτε και στενοχωρηθώ, αν σας έχει συμβεί, χαλαρώστε γιατί θα το συζητήσουμε εκτενώς.
Η ιστορία είναι γνωστή, γνωρίζεις κάποιον, κάπως σου αρέσει, νιώθεις μία αμοιβαία συμπάθεια για αρχή, λίγο το σκέφτεσαι, λίγο το αφήνεις, λίγο το πιάνεις και χωρίς να το καταλάβεις, έχει ξεκινήσει το παιχνίδι του φλερτ. Είναι κρίμα που σ’ αυτά τα παιχνίδια, δεν υπάρχουν κανόνες και τιμωρίες για τους παραβάτες. Γιατί κάποιοι θα είχαν αποκλειστεί ισόβια και κάποιοι άλλοι θα είχαν γλιτώσει τους φίλους και συγγενείς από ατελείωτες και αδιέξοδες ώρες πάρλας.
Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας, όπου δύο άτομα, αρέσκονται μεταξύ τους, έρχονται κοντά, κοιτάζονται, μιλάνε, φλερτάρουν και όλοι το βλέπουν αυτό. Κρατήστε το, είναι σημαντική λεπτομέρεια, ότι δεν το βλέπεις μόνο εσύ, το αντιλαμβάνονται κι άλλοι. Ενδεχομένως δε γνωρίζεις ποια είναι η κατάσταση της προσωπικής ζωής αυτού του ανθρώπου-λάθος-, βλέπεις όμως ότι το φλερτ καλά κρατεί, οπότε υποθέτεις πως δεν υπάρχουν σχέσεις, δεσμεύσεις κι άλλοι έρωτες. Αθώο μου πλάσμα! Κάποιες φορές αυτό που για ‘σένα είναι λογικό και δεδομένο, για κάποιους άλλους χρειάζεται ξεκαθάρισμα και διευκρινήσεις. Και για να μην παρεξηγηθώ, εγώ είμαι αυτή που παροτρύνω τον κόσμο να φλερτάρει, αλλά αν είναι δεσμευμένος μπορεί μόνο να κοιτάζει και να μη δίνει χώρο και δικαιώματα. Επαναλάβετε μετά από ‘μένα: «Όταν είσαι δεσμευμένος, φλερτάρεις χωρίς να δίνεις χώρο και δικαιώματα στην απέναντι πλευρά!» Ωραία, τώρα που τα συμφωνήσαμε, μπορούμε να προχωρήσουμε.
Η υπόθεσή σου ότι ο άνθρωπος που σου αρέσει είναι ελεύθερος, παραμένει μία υπόθεση και δεν ξεκαθαρίζεται. Στέλνετε μηνύματα, σου απαντάει κατευθείαν, αναφέρεται στο πρόγραμμά του, νοιάζεται για το δικό σου, από κοντά σου γελάει, σε κοιτάζει και λες δεν μπορεί, με θέλει! Κι όμως μπορεί να σε θέλει, αλλά δε θέλει μόνο εσένα. Όλα μες στη ζωή είναι. Δίνεις χρόνο όμως, ένα βήμα εσύ, ένα βήμα ο άλλος, όλα καλά και ανθηρά ως εδώ, όμως κάπου σκαλώνει το πράγμα.
Ξεκινούν επόμενες υποθέσεις, ότι μπορεί να ‘ναι ντροπαλό το άτομο, να θέλει λίγη ώθηση και πας να τη δώσεις, σου όμως γυρνάει πίσω και νιώθεις ένα χέρι να σε σταματάει. Δεν το βάζεις κάτω όμως, δεν πάει ακόμα ο νους σου ότι η πόρτα που χτυπάς θα σου φωνάξει «άλλος», και όχι γιατί δε σου περνάει απ’ το μυαλό, αλλά γιατί δε μπορείς να το πιστέψεις. Συνεχίζεις λοιπόν, γιατί βλέπεις τον τρόπο που σε κοιτάζει και σκέφτεσαι-αρκετά αισιόδοξα τολμώ να πω-μωρέ μήπως είναι στα χωρίσματα ή μήπως τελικά δε σε γουστάρει και είναι ιδέα σου. Τα σενάρια στην παρέα πάνε κι έρχονται, σου βάζουν κι άλλες ιδέες, ότι μπορεί να ‘χει βγει από μεγάλη σχέση, ίσως να μη θέλει κάτι σοβαρό, γιατί όλοι αντιλαμβάνονται το φλερτ, αλλά αισθάνονται μαζί σου αυτήν τη διστακτικότητα να το πω, συστολή να το πω; Όπως θες πες το.
Πάντως το παιχνίδι εξελίσσεται, αλλά δε φτάνουμε στο ψητό και ξαφνικά αντί για κυρίως πιάτο, σου σερβίρει τη σχέση του ο άνθρωπος. Έτσι ξαφνικά εξηγούνται όλα στο μυαλό σου κι όπως μπήκε στη ζωή σου, έτσι θα χαθείτε τελικά. Ακολουθούν ατάκες με πολλή φαντασία, ποικιλία και χρώματα, αναλόγως την εφευρετικότητα και ενίοτε το θράσος του δεσμευμένου που δε μαζεύεται, αλλά η πιο αγαπημένη μου θα είναι εκείνη που σου λέει «ευχαριστώ, αλλά έχω σχέση».
Σε πρώτη σκέψη, χωρίς ιδιαίτερη ψυχραιμία και πού να τη βρεις άλλωστε, αναρωτιέσαι πού είναι τόσο καιρό η σχέση σου άνθρωπέ μου, όσο εμείς οι δύο «μέλι μέλι και τηγανίτα τίποτα;» ή μήπως όλο αυτό δεν ήταν φλερτ; Κι επειδή δε σ’αρέσει να αφήνεις εκκρεμότητες, θες να μάθεις για τι ακριβώς σε ευχαριστεί. Μάλλον για την επιβεβαίωση της ματαιοδοξίας, την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και για το κενό που γέμισες, αλλά έχει σχέση. Ένας γνωστός μου, λέει πως ό, τι προηγείται του «αλλά» σε μία πρόταση, αυτομάτως το καταργεί. Δική μου άποψη είναι πως μαζί με το ευχαριστώ, θα ‘πρεπε να συνοδεύεται και το συγγνώμη, έτσι για να φανεί πως τρέχει αίμα στις φλέβες και όχι νερό.
Τελοσπάντων τώρα, μη σκας, να θυμάσαι ότι εσύ ευχαριστείς πιο πολύ, γιατί γλίτωσες νωρίς. Δεν είναι κακό πάντως όταν γνωρίζετε έναν άνθρωπο να ρωτάτε, αν είναι ελεύθερος, να ξέρουμε πού πορευόμεθα, γιατί εμφανίζονται σχέσεις απ’ το πουθενά και δεν ξέρουμε από πού μας ήρθε. Όχι εγώ, κάτι φίλοι μου.
Απ’ την άλλη κι εσείς που έχετε σχέση, ασχοληθείτε λίγο περισσότερο μαζί της, να φλερτάρετε, δεν είπαμε, αλλά ως ένα σημείο ρε παιδιά. Δε θέλουν όλοι οι άνθρωποι μπλεξίματα, μπερδέματα, περιπέτειες, τρίγωνα, τετράγωνα, πολύγωνα. Μη φτάνει ο κόσμος δηλαδή στα μη περαιτέρω για να παρουσιάσετε τη σχέση σας. Να σέβεστε και τον άνθρωπο που είστε μαζί και την απέναντι πλευρά που ανοίγεται, μα κυρίως τον εαυτό σας. Είναι λογικό να αρέσει το παιχνίδι, να ανανεώνεται η διάθεση και να φτιάχνει η ψυχολογία σας, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε τούτη τη ζωή.
Να φλερτάρετε, αλλά να παίζετε δίκαια και να θυμάστε, όχι άλλα «ευχαριστώ, αλλά έχω σχέση».
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου