Φάκελος μεθύσι. Το μεθύσι το ωραίο, το καλό, το ορίτζιναλ, το σωστό, το πασοκικό. Εκείνο που τα περιέχει όλα, εκείνο που ξεπέρασες τα όριά σου, εκείνο που έχει μία ιστορία να διηγηθεί και άξιζε να την ακούσουν όλοι. Το μεθύσι το πρώτο που ήρθε να σου μάθει τι σημαίνει «πίνω και μεθώ, ωχ αμάν». Είχες ακούσει πολλά, αλλά δεν καταλάβαινες σχεδόν τίποτα. Τώρα όμως ξέρεις κι εσύ, τώρα έχεις να πεις την ιστορία σου.
Πείτε την αλήθεια: όταν μαζεύεται όλη η παρέα, οι ιστορίες ξετυλίγονται και δεν έχουν τελειωμό. Ξεκινάμε ίσως με τις πιο πρόσφατες, εκείνες που έλειπαν κάποιοι και οφείλουν τώρα να ενημερωθούν, να γελάσουμε ξανά, να θυμηθούμε για να μην ξεχνάμε. Να πικάρουμε κάποιον από την παρέα και συνήθως είναι εκείνος που έχει να δώσει μία πληρωμένη απάντηση με αντίστοιχη ιστορία για να τσιγκλήσει κάποιον άλλο κι έτσι να συνεχιστεί η όλη φάση μέχρι η παρέα να σπάσει. Κάπου εκεί ανάμεσα θα ακουστούν και ιστορίες για μεθύσια.
Κάθε παρέα που σέβεται τον εαυτό της έχει να διηγηθεί ιστορίες βραδινές, από ξημερώματα, απογεύματα -γιατί όχι;- ή και από μεσημεριανά τσιπουράκια -εκεί που κανείς δεν το περίμενε. Ξέρεις ότι κάθε φορά που θα μαζευτείτε όλοι μαζί θα ακουστούν συγκεκριμένες ιστορίες, που όσες φορές κι αν έχουν ειπωθεί συνεχίζουν να έχουν ενδιαφέρον. Ειδικά εκείνο το πρώτο το μεθύσι που δεν το είδες να ‘ρχεται από πουθενά, θα μνημονευτεί πολλές φορές. Θα ξεκινήσει από την επόμενη μέρα, θα συνεχίσει σε παρέες, φίλους, γνωστούς -ή και όχι τόσο-, θα ταξιδέψει και σε οικογενειακά τραπέζια όταν πια θα είσαι αρκετά μεγάλος και δε θα ντρέπεσαι γι’ αυτό, δε θα φοβάσαι την κατσάδα. Το πρώτο μεθύσι σου το παινεύεσαι για χρόνια, το έχεις σαν γαλόνι πάνω σου, το χαίρεσαι και το καμαρώνεις. Μισή αφορμή να σου δοθεί, θα ξεκινήσεις σαν κασέτα την ιστορία σου χωρίς να παραλείψεις καμία λεπτομέρεια, ακόμα κι αν την ξέρουν όλοι λέξη προς λέξη.
Είναι μία ιστορία που δε βαριέσαι ποτέ, όσο πιο παλιά είναι τόσο καλύτερη γίνεται. Σαν το κρασί αποκτά άλλη αξία με τα χρόνια. Το κατόρθωμά σου αυτό μοιάζει σαν την ενηλικίωση, θα το εξιστορίσεις όσες φορές χρειαστεί προκειμένου να μην το ξεχάσεις και είναι σταθμός στην πορεία σου. Βέβαια υπάρχει και μία πιθανότητα να μη θυμάσαι και πολλά, αλλά πάντα υπάρχει αυτός ο φίλος που στάθηκε στο ύψος του -κυριολεκτικά και μεταφορικά- και σε φρόντισε την επίμαχη νύχτα, οπότε θα είναι εκεί και θα συμπληρώσει όποια πληροφορία έχει ξεχάσει το θολωμένο σου μυαλό.
Αν είσαι από εκείνους τους τύπους που το μεθύσι τους συνοδεύει μετά από κάθε έξοδο, τότε μόλις κοκορευτείς για εκείνο το πρώτο με μαθηματική ακρίβεια, οι φίλοι θα σου θυμίσουν και πολλά επόμενα. Θυμώνεις γιατί έτσι χάνει την αξία του το ορίτζιναλ, αλλά έχουν και οι άλλοι πολλά να πουν γι’ αυτό και θα τα πουν, κανένα μαύρο σύννεφο δε βαραίνει τη γλώσσα τους. Αν είσαι από εκείνους που δε συνηθίζουν να χάνουν τον έλεγχο με το αλκοόλ, τότε τα περιγράφεις με περισσότερο στόμφο και κορδώνεσαι που έπαθες εσύ κάτι τέτοιο. Χαίρεσαι βέβαια γιατί σου συνέβη, έχεις κι εσύ μία ιστορία να πεις ρε αδερφέ και δεν είσαι το μαύρο πρόβατο της μάζωξης.
Το πρώτο μεθύσι είναι αυτό που συνήθως έχεις πιει 35 σφηνάκια και την άλλη μέρα υποστηρίζεις ότι σε πείραξε το ποτό γιατί δεν ήταν καθαρό και δεν έπρεπε να πιεις εκείνο το τελευταίο ποτηράκι, σαν να μην ήσουν αυτός που επέμενε ότι αν δεν τελειώσει το μπουκάλι δε θα αποχωρήσετε από το μαγαζί. Φεύγεις χωρίς να είσαι σίγουρος αν έχεις πάρει όλα τα πράγματά σου, γιατί δε θυμάσαι και με πόσα ήρθες, λες στους φίλους σου να πληρώσουν εκείνοι και θα τα βρείτε αύριο γιατί δεν είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις το 2ευρω από το πενηντάρικο και αποχωρείς δήθεν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Ενώ συμβαίνουν τα παραπάνω ο Σάκης Ρουβάς μέσα σου ουρλιάζει πως όλα γύρω σου γυρίζουν, αλλά εσύ πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις και θα το νικήσεις το κακό απόψε. Σε πάνε σπίτι σου; Καλείς ταξί; Χρειάζεσαι νοσοκομειακή περίθαλψη; Έχουν συμβεί κι αυτά, αλλά σε καμία περίπτωση δε θυμάσαι με ποιον τρόπο βρέθηκες στο κρεβάτι σου. Πώς να κοιμηθείς τώρα; Θα ‘ναι μια βραδιά δύσκολη, συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα και πολλές απώλειες, ήσυχα όμως, μην ακουστείς και σε καταλάβουν. Λες και δεν έχεις σκουντουφλήσει σε όλα τα έπιπλα, ίσως σε πάρει για λίγο ο ύπνος κάπου ανάμεσα σε νιπτήρα και μπανιέρα, αλλά μόλις πας στο κρεβάτι σου παίζετε γύρω γύρω όλοι κι ας είσαι μόνος.
Ας πούμε ότι κάπως τα καταφέρνεις και βγαίνει η νύχτα, ξυπνάς το πρωί, το μεσημέρι, νωρίς το απόγευμα -λίγη σημασία έχει αυτό, κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις. Όχι, κανένας δε χτυπάει κατσαρόλες πάνω από το κεφάλι σου. Τα χθεσινά 35 σφηνάκια σού θυμίζουν τι έφταιξε και έφτασες ως εδώ. Φυσικά θα ακολουθήσουν φράσεις και μηνύματα σε φίλους του τύπου: «Εγώ δεν ξαναπίνω, τέλος!», «Καλά τι έγινε χθες, τι ήπιαμε;», «Ποιος με έφερε σπίτι μου και γιατί είμαι με το βρακί;». Θα καλωσορίσεις το hangover και θα το παρακαλέσεις να φύγει γρήγορα. Το στόμα σου είναι σαν παπούτσι πολυπερπατημένο σε άσφαλτο με 38 βαθμούς, το κορμί σου κουρασμένο λες και πάλευες μ’ έναν αόρατο εχθρό όλο το βράδυ, το κεφάλι σου δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του όρθιο χωρίς στήριγμα, τα μάτια σου θέλουν να ανοίξουν αλλά μία ανώτερη δύναμη δεν τους επιτρέπει.
Αργότερα μόλις καταφέρεις να σηκωθείς από το κρεβάτι, τον καναπέ ή το πάτωμα, αναλόγως πού σε πήρε ο ύπνος, πίνεις καφέ. Δε θες να φας τίποτα, σκέφτεσαι το αλκοόλ και αηδιάζεις. Μάντεψε όμως, δε θα κρατήσει για πολύ και κάπου εκεί ίσως βρεις και καμία μελανιά πάνω σου, κάποιο σημάδι που δεν ξέρεις από πού προέκυψε. Πολύ φοβάμαι ότι η ιστορία πίσω απ’ αυτό το σημάδι δεν είναι όσο φάνσι θα ήθελες, γιατί η γωνία του κρεβατιού ξέρει.
Επόμενη κίνηση να ελέγξεις το κινητό σου και τα απεσταλμένα μηνύματα με μία ευχή, να μην έχεις στείλει κάτι που δεν έπρεπε, ή κάτι που έπρεπε αλλά σε αυτόν που δεν έπρεπε και όλο αυτό από μόνο του σου φέρνει έξτρα πονοκέφαλο. Μετά ρωτάς τους φίλους σου αν έγινε κάτι χθες που δεν ξέρεις και πρέπει να μάθεις, αν έκανες κάτι για το οποίο λίγη ντροπή θα έπρεπε να την έχεις. Δηλαδή μπροστά ήσουν, ίσως και πρωταγωνιστής, αλλά και χίλια σκυλιά να σε κρατούσαν πάλι δεν μπορείς να θυμηθείς. Σέρνεσαι για λίγο μες το σπίτι, κοιμάσαι, ξυπνάς, ελέγχεις αν ζεις και αν είσαι τόσο σκληρό καρύδι και βγεις για λίγο έξω είσαι σαν τη θεία μου την Κατίνα που μοιράζει συμβουλές για καταχρήσεις και αλκοόλ, φοράει το σάλι στους ώμους και πίνει τσάι σκέτο πράσινο ρουφώντας εκκωφαντικά.
Μετά το πρώτο σου μεθύσι μεγαλώνεις απότομα, και αφού γίνεις η θεία μου που είναι 80 χρονών, επανέρχεσαι σιγά-σιγά στη δική σου ηλικία. Ώριμος άνθρωπος, υπεύθυνος, που τώρα ξέρει τι θα του συμβεί αν ξαναπιεί κι έχει μάθει να φυλάγεται από τις κακοτοπιές. Όχι και τόσο καλά όμως…
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
