Έχεις πάρει την απόφαση, θα φύγεις. Δε βλέπεις άλλο δρόμο, δε σου αφήνει άλλη επιλογή. Σκέφτεσαι κάθε πιθανό σενάριο, κάθε απάντηση, κάθε αντίδραση. Προετοιμάζεσαι αρκετά, κρατάς την ψυχραιμία και τα λογικά σου. Είσαι σίγουρος, τίποτα δε θα μπορέσει να σου αλλάξει γνώμη, μέχρι εκείνο το δευτερόλεπτο που αποφασίζει να σου μιλήσει. Ο άνθρωπός σου λίγο πριν φύγεις κάνει λέξεις όλα όσα νιώθει για σένα. Και τώρα; Τώρα τι κάνεις; Αρκεί αυτό για να μείνεις ή είναι αρκετός λόγος για να φύγεις; Γαμώτο και δε συμπάθησες ποτέ τα διλήμματα.
Στέκεσαι απέναντί του εδώ και καιρό και ψάχνεις απαντήσεις στις σιωπές, λύσεις στα χιλιοειπωμένα προβλήματα, ή έστω μία αγκαλιά αντί να κοιτάξει αδιάφορα το κινητό. Οι μέρες περνούσαν και οι απαντήσεις δεν ερχόντουσαν, οι απορίες σου έμεναν μετέωρες, τα συναισθήματα κενά. Έδωσες χρόνο, ενέργεια, υπομονή, φροντίδα. Περίμενες, ρωτούσες, έκανες πίσω μήπως και δεις κάτι να αλλάζει. Μήπως έρθει μία αντίδραση που θα σου δείξει ένα σημάδι για όλα εκείνα που αμφιβάλλεις. Τίποτα όμως απ΄όλα αυτά δε γινόταν. Άνοιγες κουβέντες που δεν τελείωναν ποτέ, έξινες λίγο ακόμα τις πληγές σου στην προσπάθεια να σώσεις κάτι από τη σχέση σας. Τίποτα όμως δεν πήγαινε καλά.
Ετοιμάζεσαι να φύγεις λοιπόν, σαν να μην υπάρχει άλλη επιλογή, τις έχεις εξαντλήσει όλες. Προσπάθησες πολύ και το ξέρεις. Κρατάς την αξιοπρέπεια σου και τη βαλίτσα στο χέρι σου και αποχωρείς. Με ηρεμία εξηγείς τους λόγους που δεν μπορείς να μείνεις παραπάνω, όσο κι αν τρέμεις μέσα σου να αλλάξει κάτι μαγικά. Εκφράζεις τις τελευταίες σκέψεις σου και αφήνεις μερικές αναμνήσεις, έτσι για να υπάρχουν. Χωρίς δράματα, χωρίς κλάματα, φωνές και υπερβολές. Φεύγεις, γιατί ενδιαφέρεσαι και για τον εαυτό σου, όχι μόνο για τους άλλους. Δεν σου αρέσει όταν σε αδικούνε, οπότε γιατί να το κάνεις εσύ στον εαυτό σου τώρα;
Μαζεύεις κάτι τελευταία πράγματα που είχες αφήσει εκεί για ώρα ανάγκης. Αυτή η ώρα έφτασε, τα παίρνεις ένα-ένα μη τυχόν και ξεχάσεις τίποτα πίσω σου για να έχεις αφορμή αν γυρίσεις. Κατά τα άλλα σιωπή στο δωμάτιο, από εκείνες που κάνουν τόσο θόρυβο. Σε ενοχλούν, μα ξέρεις θα ‘ναι για λίγο. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο σίγουρος είσαι ότι έχεις κάνει τη σωστή επιλογή. Κι ας μην υπάρχουν σωστά και λάθη στον έρωτα, το ένστικτό πάντα ξέρει. Σε κοιτάζει και σου λέει όλα εκείνα που δεν είχαν ακουστεί μέχρι σήμερα. Σου πετάει συναισθήματα απότομα. Ξαφνιάζεσαι; Σταματάς για λίγο, κλείνεις τη βαλίτσα και γυρίζεις το βλέμμα σου στον καναπέ. Είναι εκεί, ο άνθρωπός σου, απαλλαγμένος από λόγια πια.
Δε λες κάτι και φοράς βιαστικά το μπουφάν σου. Να μην προλάβεις να παρασυρθείς από αυτά που ειπώθηκαν. Τώρα βρήκε τον χρόνο να τα πει, κρίμα γιατί κάποτε είχε περισσότερο. Στο μυαλό σου βέβαια παίζουν ξανά και ξανά, σχεδόν τα αποστήθισες. Μερικά τα είχες υποθέσει, για κάποια άλλα ήλπιζες και υπήρχαν κι εκείνα που στα έδειχνε με πράξεις, αλλά δεν στα είχε πει ποτέ. Δεν ήξερες τι νιώθει, δεν περιμένες όλα όσα σου ήρθαν τώρα ξαφνικά. Καλύτερα να μην ήξερες, λες. Ό,τι και να είχες υπολογίσει, αυτό δεν ήταν στα πλάνα σου. Είναι η ώρα του αποχωρισμού τελικά ή η στιγμή της εξομολόγησης;
«Σ’ αγαπάω ρε γαμώτο, μη φύγεις!» Εσύ όμως είσαι ήδη στην πόρτα. Έχεις πει εκείνα που θες, δεν περίμενες αυτήν τη στιγμή για να απαντήσεις κάτι. Υπολογίζεις βέβαια κι όσα άκουσες, είναι όμως αυτό αρκετό για να σε κάνει να μείνεις; Να προσπαθήσεις για όλα όσα αισθάνεται και η άλλη πλευρά; Έψαχνες μια καλή αφορμή για να μείνεις λίγο παραπάνω. Ήθελες να δώσεις μία ευκαιρία σε εκείνα που αισθάνεσαι κι εσύ. Ορίστε τώρα, η τέλεια αφορμή! Θέλεις να μείνεις γιατί πιστεύεις στους ανθρώπους και στις ευκαιρίες που τους δίνονται. Θέλεις να μείνεις γιατί τα συναισθήματα αξίζουν πάντα λίγη παραπάνω προσπάθεια.
Απ’ την άλλη πλευρά, η άλλη φωνούλα σου λέει «τι να το κάνεις τώρα; Τώρα που σε είδε να φεύγεις τα θυμήθηκε; Τόσο καιρό στόμα δεν είχε; Τόσο καιρό δεν τα αισθανόταν μήπως;» Έπρεπε να σε δει να φεύγεις για να τα θυμηθεί ή είναι μία εκβιαστική προσπάθεια για να σε κρατήσει; Μία παγίδα που ξέρεις πως στήθηκε αποκλειστικά για σένα και αν την επιλέξεις θα πέσεις μέσα χωρίς επιστροφή. Το αποφεύγεις με όλες σου τις δυνάμεις, η φωνούλα μέσα σου νιώθει δικαιωμένη και θα κάνει πάρτι μαζί με τους φίλους σου που δεν έδειξες την αδυναμία σου. Μία αδυναμία που έχεις στους ανθρώπους. Είναι η στιγμή να την κάνεις δύναμη.
Δε θα μείνεις εκεί που σε εκτιμάνε μόνο όταν σε χάνουν. Θα πας να βρεις τον άνθρωπο που εκτιμά πολύ παραπάνω την παρουσία σου. Θα μείνεις εκεί που δεν ξεχνούν να σε φροντίζουν κάθε μέρα που σε έχουν δίπλα τους και να νιώθουν τυχεροί γι αυτό. Έδωσες πολύ χρόνο και προσπάθεια για να δείξεις ποιος είσαι, αφέθηκες, εμπιστεύτηκες, θύμωσες, ερωτεύτηκες, έδωσες, περίμενες, στάθηκες, συγχώρησες, έκανες λάθη μα έδειξες τον εαυτό σου και δεν κρύφτηκες πίσω από καμία ανασφάλεια και κανέναν φόβο. Θέλεις ο άνθρωπός σου να μπορεί να κάνει το ίδιο και για σένα, χωρίς να φοβάται. Να μη φοβάται να μιλήσει για όσα νιώθει και να τολμά να τα παραδεχτεί πριν ανοίξεις την πόρτα να φύγεις.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελεάννα Μαυροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
