Το τέλος το διαπραγματεύεσαι πριν το δηλώσεις

Δύσκολα τα ξεκινήματα, μα τα τέλη απάλευτα. Να είναι οι μέρες χωριστές, να μη μιλήσετε στο διάλειμμά σου, να μην περάσει να σε πάρει το βράδυ, να μη σου μαγειρέψει, να μην κάνετε έρωτα ξανά, να μη γελάσετε ταυτόχρονα, να μην πάτε το ταξίδι που σχεδιάζατε. Οι λέξεις τρομακτικά ατελείωτες κι όλα αυτά που δε θα ξανασυμβού μετά το χωρισμό, περνούν ξανά και ξανά μέχρι να σε λυγίσουν.

Όλα αυτά μέχρι να παρθεί η μεγάλη απόφαση και να ακολουθηθεί το γενναίο βήμα. Γιατί περί γενναιότητας πρόκειται. Χωρίζουν δύο ζωές που ενώθηκαν για πολύ ή και λίγο, έδωσαν κομμάτια του εαυτού τους, μοιράστηκαν στιγμές κι ανάσες. Δεν μπορείς να πεις «χωρίζουμε», να σου απαντήσει «οκ» και η ζωή συνεχίζεται. Δε θα πιείτε ένα γρήγορο καφέ, για να ανακοινώσεις τα νέα σου και το θέμα θα τελειώσει εκεί. Δεν μπορείς να εξαφανιστείς και να είναι όλα καλά. Πρέπει να ακολουθηθεί το πρωτόκολλο του χωρισμού, μια διαδικασία, με δύσκολη αρχή, φλύαρη μέση και ξεκάθαρο τέλος. Αυτό το οφείλουν στην αξία τους και τη σημαντικότητά τους οι υγιείς σχέσεις με ευσυνείδητους ανθρώπους. Πρέπει να φροντίσουν το τέλος τους όπως ακριβώς φρόντισαν την αρχή και τη διάρκειά της.

Δεν είναι οι πιο εύκολες λέξεις να τις βάλεις σε σειρά: «θέλω να χωρίσουμε», για την ακρίβεια είναι οι πιο αμήχανες. Για τους τολμηρούς και για εκείνους που είναι εντελώς σίγουροι γι’ αυτό που ξεστομίζουν, ίσως η διαδικασία είναι πιο εύκολη, όχι ανώδυνη όμως. Έχουν σκεφτεί τις συνέπειες, τα πιθανά σενάρια και είναι προετοιμασμένοι για όσα ακολουθήσουν. Καταφέρνεις να πεις την απόφασή σου και περιμένεις αντίδραση. Θα συζητήσετε, θα κλάψετε, θα τσακωθείτε ή θα κάνετε σεξ. Δε νομίζω πως υπάρχει άλλη δυνατή επιλογή.

Ο μαραθώνιος των συζητήσεων θα τελειώσει όταν γίνουν κατανοητά ή τουλάχιστον προσπαθήσουν να εξηγηθούν τα αίτια του χωρισμού κι έπειτα η συνειδητοποίηση της νέας πραγματικότητας. Εκείνη τη στιγμή κάθε αντίδραση είναι αποδεκτή. Υπάρχει σοβαρό άλλοθι, ένα ζευγάρι χωρίζει κι όχι, δεν είναι το πρώτο και δε θα ‘ναι ούτε το τελευταίο, αλλά η στιγμή είναι ιερή κι απολύτως προσωπική. Αφορά αυστηρά τους δύο, για να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο του δικού τους «μαζί».

Αν είναι μία απόφαση, σχεδόν ειλημμένη, που απλά έπρεπε από κάποιον να ειπωθεί, οι διαπραγματεύσεις θα ‘ναι πιο σύντομες και ο πόνος πιο βραχύς. Μπορεί να κυλήσουν και κάποια δάκρυα, έτσι για την τιμή της σχέσης. Αν όμως όλο αυτό δεν ξεσπάσει με τον οποιοδήποτε τρόπο, αν δηλαδή δε συζητηθεί, αν κάποιος δε φωνάξει, αν δε σπάσει τουλάχιστον ένα τασάκι για το εφέ, ο κύκλος μένει ανολοκλήρωτος.

Δε χρειάζεται να αναφερθούν οι περιπτώσεις που χωρίζουν χωρίς καν να το πουν. Εκεί ο κύκλος μένει μισοτελειωμένος, αλλά οι πληγές ανοιχτές. Η ορθάνοιχτη πόρτα είναι κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι σου και απειλεί να σε πλακώσει. Το να φοβάσαι να πάρεις την ευθύνη και να πεις αυτά που σκέφτεσαι, να εκφράσεις αυτά που νιώθεις, είναι αρκετός λόγος για να μη χρειάζεται να υπάρχεις στη ζωή του άλλου ατόμου, αλλά του οφείλεις τουλάχιστον έναν τίμιο χωρισμό.

Οι διαπραγματεύσεις της διαδικασίας είναι ατελείωτες κι ατέρμονες κυρίως όταν θέλει μόνο ο ένας από τους δύο το χωρισμό. Εκείνος θα μιλάει λογικά κι ο άλλος δακρύβρεχτα, ο ένας θα φέρει αντιρρήσεις κι ο άλλος θα παρουσιάζει τις λύσεις. H ιστορία θα συνεχίζεται ανάλογα με το πόσο δυναμικός είναι εκείνος που επιλέγει το τέλος της σχέσης. Αν υπάρχει αμφιβολία, τότε θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να παρθεί οριστική απόφαση. Εκείνος που δε θέλει να αποχωριστεί το σύντροφό του θα επικαλεστεί το συναίσθημα ως σωστή drama Queen και η απέναντι πλευρά μιλώντας ως αυθεντία θα αντικρούσει με λογικά σχεδόν κυνικά επιχειρήματα. Οι διαπραγματεύσεις είναι πολύωρες και οι συγκρούσεις έντονες. Κανένας από τους δύο δεν το διασκεδάζει, αλλά σίγουρα στη συνέχεια θα φανεί αρκετά λυτρωτικό.

Δίνεται άφεση αμαρτιών στα μηνύματα στις τρεις τα ξημερώματα, στις αναπάντητες κλήσεις που θα αφήσεις και στα πρώτα πισωγυρίσματα. Συγχωρούνται ακόμα και οι μεγαλειώδεις δηλώσεις. Έχω όμως συγκλονιστικά νέα κι ορκίσου πως δεν τα μαθαίνεις από μένα, η ζωή προχωράει και μετά το χωρισμό και σίγουρα θα ‘ρθουν οι επόμενοι κι άλλοι τόσοι θα φύγουν. Βάλε την πανοπλία σου, άσε τα κλάματα και ξαναβρες τα χαμόγελα, βγες έξω χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος για να ζήσεις ακόμη μια φοβερή ιστορία που θα της αξίζει ένας φοβερά γκράντε χωρισμός.