Ζευγάρια που πέφτουν στην παγίδα της ίδιας τους της σχέσης

Δεν είναι υπερβολή, δεν είναι δικαιολογία, δεν είναι -μόνο- σουξέ, δεν είναι μύθος, υπάρχουν πράγματι ζευγάρια που μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Στο χώρο που δίνει ο ένας στον στριμώχνονται και στο χωριστά περισσεύουν. Προσπαθούν το μαζί και δε τους βγαίνει και όλο απ’ την αρχή ξανά. Έχουν αυτόν τον τίτλο, μπορεί να προσπαθούν να το αλλάξουν, μα ίσως και να τους αρέσει. Κανείς δεν ξέρει, πολύ πιθανόν ούτε και αυτοί οι δύο. Δεν ξέρουν ακριβώς τι τους χωρίζει, ξέρουν όμως πολύ καλά πως αυτοί οι δύο μαζί δεν μπορούν να βρουν ηρεμία, αλλά χωριστά μαραζώνουν.

Είναι αγαπημένο θέμα τρίτων για να τους πικάρουν χαριτωμένα και να συζητήσουν αναπτύσσοντας τις θεωρίες και τις απόψεις τους για τον έρωτα και τις σχέσεις. Όση ώρα μιλούν, το ζευγάρι-επίκεντρο της συζήτησης μαλώνουν, για να καταλήξουν αγκαλιά υπερασπιζόμενοι τη σχέση τους. Η παρέα διχάζεται και η συζήτηση εντείνεται. Κι ο διάλογος πάει ως εξής:

-Δε βγάζεις άκρη, είναι πολύ ιδιαίτερη αυτή η σχέση, δεν μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητή και αποδεκτή από τους γύρω. Δεν μπορεί να νοηθεί ως μία όμορφη σχέση αν τρώγεσαι συνέχεια με τον άλλον. Δεν έχει νόημα να είσαι με κάποιον που τσακώνεστε και καβγαδίζετε με το καλημέρα, δεν είναι αυτός ο σκοπός της σχέσης.

-Έχουν βρει ο ένας τα κουμπιά του άλλου όμως. Χωρίς κόψε, ράψε, στένεψε, διόρθωσε. Έχουν αποδεχτεί τις διαφορές τους και έχουν λατρέψει τις ομοιότητές τους. Δεν προσπαθούν να αλλάξουν. Όταν είναι μαζί μαλώνουν, μπορεί αρκετά έντονα, αλλά όταν είναι χωριστά λιώνουν. Δε σκηνοθετούν κάτι, δεν το κάνουν επίτηδες, τους βγαίνει αβίαστα.

-Είναι αλήθεια ότι για όποιον δεν το ζει φαίνεται ακατανόητο και ακατάλληλο για την ψυχική υγεία του ζευγαριού. Μπορεί να μην είναι ο ένας για τον άλλον, μεταξύ τους εξαντλούν κάθε εγωισμό και πείσμα. Σπαταλούν πολύ χρόνο κι ενέργεια στους καβγάδες, παρά στις αγαπημένες και καλές τους στιγμές.

-Μόνο αυτοί οι δύο μεταξύ τους θα μπορούσαν όμως να τα βρουν, χωρίς να καταπιέζονται και να προσπαθούν να είναι κάτι άλλο για να είναι αρεστοί. Ίσως τελικά είναι ακριβώς ο ένας για τον άλλον, αλλά όχι με τον τρόπο που έχει συνηθίσει το μάτι μας τα ζευγάρια. Αυτό δεν τους κάνει όμως λιγότερο φυσιολογικούς, αλλά ιδιαίτερους κι εκεί κρύβεται το δικό τους μαγικό φίλτρο. Δε χρειάζεται να προσέχουν συνέχεια τι θα πουν, πώς θα φερθούν. Εκφράζονται ελεύθερα, έχουν αναπτύξει φοβερή οικειότητα μεταξύ τους και νιώθουν άνετα.

-Βέβαια αυτός ο έρωτας μπορεί εύκολα να καταστραφεί στην ίδια του τη φλόγα. Ολόκληρη φωτιά δηλαδή που μπορεί να τους κατακάψει και να μην αφήσει πίσω του ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που κατάφερε να μείνει μαζί, αλλά ένα ζευγάρι που έχασε το στοίχημα της έντασης κι έπεσε στην παγίδα του. Από τη στιγμή που υπάρχει φλόγα μεταξύ τους, τότε σίγουρα κάποιος θα καεί.

-Αν όμως γυρίζεις κοντά στη φωτιά συνέχεια με προσεκτικές κινήσεις, τη συνηθίζεις, δεν σε τσουρουφλάει πια. Δέχεσαι τη δύναμή της, μαθαίνεις να ζεις δίπλα της και να μην προκαλείς έκρηξη, να δέχεσαι μόνο τη ζεστασιά της.

-Ναι, αλλά τη φωτιά όταν νομίζεις ότι μπορείς να την προβλέψεις, σε μία στιγμή γυρίζει πάνω σου. Αν καταλάβεις πως το χωριστά πονάει λιγότερο από το μαζί, που μαλώνει συνεχώς κι έχει ένταση, διαλέγεις εκείνο το δρόμο. Κανείς δε θέλει να ζει στα μαχαίρια με τον άλλον, να μην μπορεί να βρει πουθενά την ηρεμία του και να αγωνίζεται συνεχώς να μην καεί. Μπορεί η ένταση, το πάθος, η περιπέτεια να αρέσει σε όλους και να το φωνάζουν παντού, στην πράξη όμως όλο αυτό μοιάζει κουραστικό τελικά. Κάποια ζευγάρια τα εξαντλεί, τους φτάνει στα άκρα αυτή η ένταση, χάνουν την υπομονή, την ψυχραιμία και τελικά το ενδιαφέρον τους. Είναι παρεξηγημένη η ρουτίνα, την αποφεύγεις, αλλά σου δίνει ασφάλεια, ξέρεις ποια είναι τα δεδομένα σου και κυνηγάς τα ζητούμενα, χωρίς να ψάχνεσαι συνέχεια και να ανησυχείς.

-Μπορεί να πετύχει όμως, με έναν όρο «μαζί». Ξέρεις, εκείνοι που τσακώνονται μαζί, θα αντέξουν τελικά. Σέβονται τον άνθρωπό τους και δεν ξεπερνούν τα όρια ακόμα και σε εκείνες τις στιγμές, θα τα καταφέρουν. Ο καβγάς τους βρίσκει μαζί, εκείνοι που έχουν μάθει να μαλώνουν, ξέρουν και πώς να επιβιώνουν, είναι η δύναμή τους. Εξάλλου, ένας καβγάς προσφέρει και σεξουαλική ενέργεια, απαραίτητο συστατικό για ένα ζευγάρι και βαρύνουσας σημασίας. Ας το υπολογίσουμε και αυτό.

-Το πρόβλημα υπάρχει όταν το χωριστά φαντάζει ευκολότερα διαχειρίσιμο από το μαζί. Τότε η επιλογή είναι μονόδρομος. Δεν αντέχουν όλοι στα κόκκινα, δεν μπορούν να ελέγξουν το συναίσθημά τους όταν είναι ερωτευμένοι, θα πουν μία κουβέντα παραπάνω και θέλουν να ακούν λιγότερα απ’ όσα λένε. Ένας τέτοιος έρωτας τους κάνει κτητικούς, χάνουν το παιχνίδι ψάχνοντας το δίκιο τους, ενδιαφέρονται να κερδίζουν στον καβγά και δύσκολα υποχωρούν.

-Ακόμα και οι τσακωμοί όμως μπορεί να έχουν κανόνες, όρια. Είναι διαφορετικό να υπερασπίζεσαι τη γνώμη και το συναίσθημά σου και άλλο να επιτίθεσαι στο ταίρι σου, να μειώνεις και να υποτιμάς. Υπό αυτούς τους όρους, το μεταξύ τους μπορεί να πετύχει.

-Πολύ ρομαντικά είναι όλα αυτά, αλλά δεν είναι ρεαλιστικά. Ο καβγάς δημιουργεί απόσταση στο ζευγάρι, το απομακρύνει. Οξύνει τα πνεύματα και βγαίνουν στη φόρα όλα τους τα προβλήματα σε μεγάλο βαθμό.

-Μπορεί να προκύψει και το ακριβώς αντίθετο μέσα από την ένταση. Δημιουργείται πάθος και από εκεί έρχεται η αγάπη, εκείνη που σε κάνει να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλο. Όταν το μαζί τους δεν μπορεί να νοηθεί ως χωριστά, τότε προκύπτουν δυνατές ιστορίες αγάπης. Έτσι κι αλλιώς ποια ιστορία αγάπης γράφτηκε, μνημονεύτηκε, σιγοψιθυρίστηκε για την ηρεμία και τη σταστιμότητά της;

-Μπορεί και να είναι έτσι, αλλά η αγάπη έρχεται και μέσα από την ηρεμία, τη γαλήνη που βρίσκει η ψυχή και το μυαλό, να μπορείς να ακουμπήσεις σ’ έναν άνθρωπο, να μοιραστείς ακόμα και τις πιο βαρετές στιγμές σας. Η ένταση εύκολα μπορεί να ξεφύγει.

-Όταν το μαζί όμως, θέλουν πραγματικά να το κρατήσουν, τότε ακόμα και στον τσακωμό γίνεται ανάγκη τους να τα βρουν και όχι να νικήσουν ο ένας τον άλλον. Επιζητούν το ενδιαφέρον του άλλο.

-Ποιος μπόρεσε όμως να εξηγήσει τον έρωτα και να μην πέσει έξω;

Κι ύστερα έπεσε σιωπή.