Στο ένα άκρο οι «τελειομανείς», οι οποίοι δε δέχονται τίποτα λιγότερο -για εκείνους- από το τέλειο και καταβάλλουν πάντοτε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια, ώστε να το αγγίξουν. Στο άλλο εκείνοι που σίγουρα δε θα χαρακτηρίζαμε τελειομανείς. Σε αυτή τη ζωή εκτός από τους ανεκπλήρωτους έρωτες που δεν είχαν τέλος -γιατί δεν είχαν ούτε αρχή- υπάρχουν κι άλλα πράγματα που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ανολοκλήρωτα. Πράγματα, τα οποία οι άνθρωποι που τα αρχίζουν δεν τελειώνουν ποτέ.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν ό,τι αρχίσουν. Σαν να υπάρχει μια φωνή μέσα τους που ενώ κάνουν κάτι τους υπενθυμίζει πως έχουν να κάνουν και κάτι άλλο, διαφορετικό. Ξεκινούν να διαβάζουν ένα βιβλίο και στα μισά καταλήγουν να σκουπίζουν. Στο τέλος η σκούπα θα μείνει -ξεχασμένη- σε ένα σημείο που φυσικά δε θα είναι η θέση της. Το δε βιβλίο θα είναι κάπου αφημένο και μισοτελειωμένο. Η συγκεκριμένη φωνή -αν κι ανύπαρκτη- τους καθοδηγεί· μόλις την ακούσουν είναι αδύνατον να της αρνηθούν.
Μερικές φορές εμπλέκεται κι ο ενθουσιασμός. Τα άτομα ενθουσιάζονται με την ιδέα του καινούριου και παρατούν βιαστικά ό,τι έκαναν για να ασχοληθούν με αυτό. Δε θα αργήσει πολύ, βέβαια, να τους ξαναχτυπήσει την πόρτα η βαρεμάρα, την οποία θα υποδεχτούν μεγαλοπρεπώς. Οι άνθρωποι αυτοί συχνά δυσκολεύονται να θέσουν προτεραιότητες και να τελειώσουν ό,τι ξεκινούν. Τους διακατέχει η επιθυμία να τα κάνουν όλα, όμως ο χρόνος δεν είναι επαρκής ή δεν τον έχουν υπολογίσει σωστά. Πάνω στην επιθυμία τους να τελειώσουν όλες τις δουλειές τους, καταλήγουν να μην έχουν ολοκληρώσει καμιά και θα τους έλεγες και λίγο τσαπατσούληδες.
Δε λείπουν κι οι περιπτώσεις που βάζει το χεράκι της μόνο η βαρεμάρα. Η τεμπελιά σίγουρα κάποια στιγμή μας έχει επισκεφθεί όλους, αλλά κάποιους τους επισκέπτεται συχνότερα. Το αποτέλεσμα είναι να βαριέσαι να ασχοληθείς και οι δουλειές σου να μένουν μισοτελειωμένες. Η διαφορά είναι πως σε αυτή την περίπτωση απουσιάζει ο ενθουσιασμός για κάτι άλλο. Το άτομο απλώς βαρέθηκε να σκουπίσει και παράτησε το άθλημα. Ίσως και να χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία πως αυτό που ξεκίνησε τελικά δεν του ταίριαζε ή δεν τους προσέφερε όσα περίμενε. Δεν τον ικανοποιεί τίποτα γι’ αυτό και δοκιμάζει όσα περισσότερα μπορεί, παρόλο που στο τέλος τα παρατάει.
Υπάρχουν, βέβαια, και άνθρωποι που είναι τελειομανείς σε συγκεκριμένους μόνο τομείς. Αυτή η εικόνα δεν αντικατοπτρίζει όλη τους την καθημερινότητα, αλλά μόνο ένα μέρος της· είτε αυτό είναι η εργασία, οι δουλειές του σπιτιού, ακόμα και οι ανθρώπινες σχέσεις. Μπορεί στη δουλειά τους να μην αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω και να κυνηγούν το «τέλειο», αλλά στο σπίτι τους να ξεκινούν να δουν μία ταινία και να καταλήγουν να τους παίρνει ο ύπνος ή τα πιάτα να μαζεύονται στοίβα στο νεροχύτη.
Για ορισμένους αποτελεί κατόρθωμα να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν ή ακόμα και άπιαστο όνειρο. Σε κάποιες περιπτώσεις ερμηνεύεται ως «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής», ενώ για άλλους είναι απλώς τρόπος ζωής. Είμαστε οι επιλογές μας και τις επιλέγουμε, επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε. Μερικές συνήθειες δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Οποιαδήποτε φωνή μέσα μας είναι οι συνήθειες που έχουμε κι αυτή δεν μπορούμε εύκολα να την αποχωριστούμε, αφού αποτελεί κομμάτι του εαυτού μας.
Συντάκτης: Αγγελική Παπαδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
