Ένας άνθρωπος, πολλές εκδοχές

Βρίσκεσαι μόνος σε ένα δωμάτιο και σε περιβάλλουν καθρέφτες. Στον κάθε καθρέφτη αντανακλάται μία διαφορετική πλευρά του εαυτού σου. Υπάρχουν διαφορετικές λέξεις που μπορούν να αποκτήσουν το ίδιο νόημα γι’ αυτό όπου «δωμάτιο» βάλε την λέξη «ζωή» κι όπου «καθρέφτης» αντιστοιχεί στον «άνθρωπο». Η δική μας ταινία στο δωμάτιο παίζεται σε 3D· είμαστε πολυδιάστατα όντα. Στον κάθε καθρέφτη φιγουράρει διαφορετική εικόνα που προέρχεται από το ίδιο άτομο. Επιλέγουμε πώς θα σταθούμε στο χώρο και πού θα βρισκόμαστε αναλόγως τους θεατές μας.

Συχνά-πυκνά γνωρίζουμε νέους ανθρώπους. Κάποιες φορές -ίσως- θα μας τύχει δύο -ή και περισσότεροι- απ’ αυτούς να μην έχουν την ίδια άποψη για εμάς. Δεν είναι δικό τους το φταίξιμο. Αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο εμείς επιλέγουμε ποια εικόνα μας θέλουμε να δει το άτομο που έχουμε απέναντί μας. Δεν αποκλείεται να παραμορφώσει εκείνη που του προβάλουμε και να έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή μας από εκείνον.

Πέφτουμε, σηκωνόμαστε ή μένουμε στάσιμοι. Κάθε κατάσταση μάς χαρίζει ένα συναίσθημα· είτε το ορίζουμε ως θετικό είτε ως αρνητικό. Όλα τα συναισθήματα μας δίνουν ένα μάθημα που είναι εξειδικευμένο για τον καθένα. Ευτυχία, θυμός, θλίψη, μοναξιά είναι σαν παιδιά μας. Όταν τα αγκαλιάσουμε -όπως κι αν τα ορίσουμε- μας διδάσκουν μία νέα πτυχή του εαυτού μας, μία νέα διάσταση. Αποτελούν κομμάτια στο παζλ μας και μάς συμπληρώνουν.

Ο εαυτός μας έχει διάφορες εκδοχές. Είναι επιλογή μας ποια θα παρουσιάσουμε σε κάθε άτομο που γνωρίζουμε. Ο βασικός παράγοντας που συντελεί σε αυτό είναι η ενέργεια που μάς εκπέμπει ο καθρέφτης μας. Σε κάποιον μπορούμε να κοιταζόμαστε για ώρες ενώ άλλον -που θα βρεθεί στο δρόμο μας- τον προσπερνάμε χωρίς να τον παρατηρήσουμε καν.

Συχνά μπερδεύουμε το χαρακτήρα με τη συμπεριφορά. Συνδέονται κατά κάποια έννοια όμως είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ο χαρακτήρας αφορά το σύνολο των πτυχών του εαυτού μας ενώ η συμπεριφορά κάθε πτυχή ξεχωριστά. Η μεταβλητή του χαρακτήρα παραμένει σταθερή από άτομο σε άτομο, ενώ της συμπεριφοράς αλλάζει με βάση το άτομο και την οπτική γωνία που στέκεται.

Ίσως να μην επιλέγουμε πάντοτε συνειδητά ποια εκδοχή μας θα προβάλουμε στην αίθουσά μας. Το πρόγραμμα μπορεί να το ρυθμίσουμε ξαφνικά ανάλογα με τα άτομα που έκοψαν εισιτήριο. Οι άμυνές μας -ως κομμάτι του εαυτού μας- ή θα σωριαστούν κάτω ή θα υψωθούν. Στην πρώτη περίπτωση χωρίς να το έχουμε καταλάβει θα αλληλεπιδρούμε πιο άνετα με τον παρτενέρ μας. Σε αντίθεση με το άλλο άκρο που θα είμαστε άμυνα-επίθεση.

Η επιλογή -εφόσον είναι δική μας- παραμένει επιλογή. Συνειδητή ή ασυνείδητη. Σε ορισμένους καθρέφτες αντανακλάμε φως. Σε άλλους την πιο σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. Σε λίγους ανθρώπους εμφανίζεται το ουράνιο τόξο αφού επιλέγουμε να τους δείξουμε και τα δύο. Ακόμα και την καταιγίδα ή τη λιακάδα που θα ακολουθήσει. Ερχόμαστε στον κόσμο με μία εγγενή ετοιμότητα για επικοινωνία με άλλα άτομα. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να παρουσιαζόμαστε με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους, όμως μπορούμε να διαλέξουμε ποιος θα δει μέχρι και την πιο σκοτεινή πτυχή μας και ποιος θα μείνει στο «εξώφυλλο».