Για τον έναν «θέλω» και για τον άλλο θηλιά

Η επιθυμία στον έρωτα είναι κάτι σαν τα κύτταρά του. Το κάθε άτομο, στη συνέχεια, διαδραματίζει ένα μοναδικό παζλ επιθυμιών, με τα δικά του μοναδικά κομμάτια. Τα «θέλω» του καθένα σαφώς και είναι πολυδιάστατα. Όταν γνωρίσουμε το άλλο μας μισό προσπαθούμε να ενώσουμε τα κομμάτια μας με τα δικά του. Στην προσπάθειά μας αυτή, αγνοούμε το γεγονός πως διαφέρουμε. Προσπαθούμε να ενώσουμε κομμάτια σε σημεία που δεν κολλάνε.

Μία σχέση ισορροπεί διαρκώς σε μία πολύ λεπτή γραμμή, στα «θέλω» και τα «μπορώ» μας. Είναι εύκολο να διαταραχθεί αυτή η ισορροπία. Μερικές φορές το λίγο ή το πολύ έχει ξεχωριστή έννοια για τον κάθε άνθρωπο. Δεν είμαστε κατασκευασμένοι να αντιλαμβανόμαστε κατά τον ίδιο τρόπο ό, τι συμβαίνει γύρω μας. Μεταξύ μας έχουμε διαφορετικά βιώματα και καθίσταται -σχεδόν- αδύνατο να κατανοήσουμε απόλυτα ο ένας τον άλλον.

Τα σήματα που φτάνουν στον εκάστοτε εγκέφαλο έχουν άλλα χρώματα, σε άλλη γλώσσα διαβάζονται κι από άλλα συναισθήματα φωτίζονται γιατί τα παρατηρούν άλλα ζευγάρια μάτια. Δύο άτομα μπορεί να παρακολουθούν το ίδιο πράγμα όμως να αντιλαμβάνονται διαφορετικά την κατάσταση. Στεκόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλον και βλέπουμε προς την ίδια κατεύθυνση από διαφορετική πλευρά· είναι θέμα οπτικής γωνίας.

Τα «θέλω» μας μπορούν να γίνουν απαιτήσεις για τον άνθρωπό μας. Απ’ τη μία προσπαθούμε να υποχωρήσουμε αλλά ο εγωισμός δε μας το επιτρέπει -τουλάχιστον όχι εύκολα κι ανώδυνα. Δε θέλουμε να πληγώσουμε το ταίρι μας, όμως θέλουμε να περάσει το δικό μας. Προσπαθούμε να κατακτήσουμε αυτό που θεωρούμε πως δικαιούμαστε και έμμεσα επιδιώκουμε να το επιβάλλουμε στον σύντροφό μας. Δημιουργείται μία διαμάχη μέσα μας, μεταξύ των συναισθημάτων και του εγωισμού μας, της ενσυναίσθησης και της ανάγκης για υποσυνείδητη κυριαρχία στη σχέση.

Με το πέρασμα του χρόνου τα «θέλω» μας φουσκώνουν όλο και περισσότερο. Ξεκινάμε να έχουμε κι άλλες απαιτήσεις από το ταίρι μας που μπορεί να μη συνάδουν με μια ισότιμη σχέση που συνδιαμορφώνεται από τα θέλω και των δύο. Ο εγωισμός μάς κλείνει τα μάτια, καθιστώντας μας αδύνατο να δούμε πως πιέζουμε έναν άνθρωπο ώστε να μας προσφέρει κάτι που δεν μπορεί. Σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργεί κι ως άμυνα. Ο φόβος για να μη χάσουμε κάτι σημαντικό μας ωθεί να προσπαθούμε ώστε να τα έχουμε όλα στην εντέλεια. Βέβαια τον έρωτα δεν μπορείς να τον ζεις μέσα από τείχη προστασίας. Έρχεται και σε παρασέρνει στη δύνη του· αρκεί να αφεθείς και λίγο όμως στην τυχαιότητά του.

Όταν οι απαιτήσεις μας μετατρέπονται διαρκώς σε υψηλά στάνταρτς τότε ο σύντροφός μας θα ξεκινήσει σιγά-σιγά να μη τα φτάνει. Θα προσπαθήσει στην αρχή τεντώνοντας το χέρι του ή κάνοντας μύτες ώστε να μπορέσει να μας πιάσει, στρεσάροντας σώμα και εαυτόν. Όμως η αγάπη δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της. Χρειάζεται την βοήθειά μας. Όσα βήματα κάνουμε μπροστά -με τον εγωισμό-, άλλα τόσα θα μας τραβήξει πίσω.

Εν τέλει όλα στη ζωή είναι επιλογές. Χρήσιμες, βοηθητικές, αβίαστες ή πολυσύνθετες· ανάλογα με το αποτέλεσμα που θα επιφέρουν στο τέλος και το κίνητρό τους. Όλες έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Είναι σημαντικό να διαλέγουμε εκείνες που θα φέρουν μια οργανική αρμονία στη σχέση μας. Κι όταν αυτό που θέλουμε είναι κάτι το οποίο βλάπτει το ταίρι μας, τότε ήρθε η ώρα για αναθεώρηση, δε νομίζεις;