Γκρινιάζουν διαρκώς για να εκτονωθούν ψυχολογικά

Όλοι -αργά ή γρήγορα- θα γνωρίσουμε έναν γκρινιάρη. Προφανώς δεν μιλάμε για τις περιπτώσεις των ανθρώπων τις οποίες όντως τους έχει τύχει κάποιο κακό, αλλά για εκείνες τις οποίες παθαίνεις εσύ κακό μόλις τους γνωρίσεις· τουλάχιστον μέχρι να μάθεις να τους αντιμετωπίζεις. Μιλάμε για τους κατά κανόνα γκρινιάρηδες· εκείνους που όταν τους έπλαθε ο Θεός τους κούμπωσε γερά μία -μόνιμη- γκρίνια συνοδευτικό του χαρακτήρα τους.

Όλα τους φταίνε. Ο καιρός, ο χρόνος, η δουλειά, ο σύντροφος. Αυτός που γκρινιάζει διαρκώς δεν τον ενδιαφέρει ν’ ακούσει την γνώμη σου ή να του δώσεις λύση στο πρόβλημά του κι ας στην ζητάει. Προσπερνούν κάθε απάντησή σου σαν να είναι κόκκινο φανάρι στην γειτονιά τους. Ασχολούνται έμμεσα μαζί του -χωρίς να θέλουν να το λύσουν- ίσως επειδή φοβούνται να το αντιμετωπίσουν κατάματα ή έχουν συνηθίσει να έχουν μία αρνητική στάση ως προς την ζωή. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να το διαιωνίζουν.

Μαθαίνεις -όσο καιρό συναναστρέφεσαι έναν γκρινιάρη- πως η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να προσποιείσαι ότι ακούς. Κι εκείνος είναι ικανοποιημένος, αφού ακροατήριο θέλει κι εσύ δεν το παίρνεις βαριά. Αποτελεί την ρουτίνα σας όποτε συναντιέστε· ανεβαίνει στη σκηνή ώστε να ερμηνεύσει τον μονόλογο του δίχως να μοιάζει τίποτα ικανό να του αποσπάσει την προσοχή -ακριβώς όπως στις θεατρικές παραστάσεις στις οποίες σε παίρνει ο ύπνος, αλλά ξυπνάς στο τέλος για να χειροκροτήσεις.

Ξέρουν πως κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν αλλάζει η κατάσταση που τους βρήκε όμως δεν πτοούνται· θα αναλύσουν μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια για ατελείωτες ώρες. Το να γκρινιάζουν είναι απλώς η ψυχολογική τους εκτόνωση. Με αυτή τη μέθοδο ξορκίζουν το κακό και το στέλνουν σε εσένα. Φοβάσαι να απαντήσεις μη σε πάρει η μπάλα και κατρακυλήσεις προς την κατηφόρα έχοντας συντροφιά τη διάθεση τους. Δεν μπορείς να επέμβεις στη συγκεκριμένη σχέση πάθους, είναι αυτός κι η γκρίνια του σαν ερωτευμένα πιτσουνάκια κι όπως λέει κι ο λαός «στους δύο ο τρίτος δεν χωρεί».

Κρατάς τεφτέρι και μετράς -άκρως προσεκτικά- τα λόγια σου προκειμένου να μη πεις κάτι που δεν αρέσει στον συνομιλητή σου, γιατί φαίνεται λίγο πιο ευαίσθητος τη στιγμή της έκρηξής του. Ακόμα κι αν τους πεις πως έχουν δίκιο θα προσπαθήσουν να σε πείσουν πως έχουν άδικο παρόλο που αυτό -μπορεί- να αποζητούσαν αρχικά σαν απάντηση. Δεν ικανοποιούνται με καμία απάντηση. Μόλις τελειώσει η πυρηνική καταστροφή που σας βρήκε του δείχνεις -για τα πρακτικά- τη συμπόνια και τη στήριξή που υποτίθεται πως αναζητά κι ας σκεφτόσουν καθ’ όλη τη διάρκεια τι θα φας μόλις τελειώσετε.

Τη στιγμή που θα έρθετε αντιμέτωποι με άνθρωπο που κουβαλά έμφυτη την γκρίνια -ίσως- στην αρχή να σας περάσει αδιάφορος. Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη όμως το μεγαλύτερο -τη στιγμή που θα είστε μόνοι μαζί του- θα είναι να τον ρωτήσετε πώς μπορείτε να τον βοηθήσετε. Το μόνο που θέλει είναι να δώσει το ρεσιτάλ του κι εσείς απλώς να στέκεστε απέναντί του· δεν έχει νόημα να τα λέει στους τοίχους του. Υπεραναλύουν καθετί μικρό μέχρι να σας φουσκώσουν την υπομονή και να εκραγεί. Ο μόνος τρόπος για να τους βοηθήσετε και να επιβιώσετε από την συγκεκριμένη καταστροφή είναι να φορέσετε ωτοασπίδες μέχρι να εκτονωθούν.