«Να 'σαι καλά»· μια φράση πασπαρτού για όλες τις προθέσεις

Οι λέξεις έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν και να κουβαλούν μαζί τους ένα -μεγάλο ή μικρό- σακίδιο, στο οποίο κρύβουν τις ρίζες τους. Πολλές φορές όταν μεταφέρονται από στόμα σε στόμα εισβάλλουν σ’ αυτό το σακίδιο λαθρεπιβάτες· αντίθετες έννοιες απ’ αυτές που ήδη κουβαλούν. Τότε οι λέξεις αποκτούν μία νέα διάσταση, διαφορετική από την προηγούμενη. Η λέξη ξεκινά αμέσως να κουβαλά πιο βαρύ φορτίο, αφού πίσω από τη ράχη της συγκρούονται διαφορετικές δυνάμεις, όπως το καλό και το κακό, η αγάπη και το μίσος.

Η μεταφορά του μηνύματος προϋποθέτει την ύπαρξη ενός πομπού κι ενός δέκτη. Όταν θέλουμε -ως πομποί- να κινηθούμε στρατηγικά τότε εκτοξεύουμε τους λαθρεπιβάτες μας μαζί με το μήνυμα προς το δέκτη. Μπορούν να κρύψουν πολλή χολή, αλλά εκ πρώτης όψεως να δείχνουν καλοσύνη. Μία απ’ αυτές είναι και η φράση «να ‘σαι καλά» η οποία μπορεί να υποδηλώνει από ευχή μέχρι και κατάρα.

Η φράση «να ‘σαι καλά» αποτελεί το πασπαρτού μας· μία απάντηση όπου μπορούμε να την πλασάρουμε αντί για όσα νιώθουμε ώστε να μη χαρακτηριστούμε κακοί, υποκριτές ή να μη δώσουμε θάρρος σε κάποιον λέγοντας του απλώς «ευχαριστώ». Ταιριάζει σε κάθε περίσταση· χωρισμούς, τσακωμούς, χαρές, λύπες.

Ο εαυτός μας είναι το έργο τέχνης μας που υλοποιούμε με υπέρμετρο ζήλο τόσα χρόνια. Χτίζουμε το «εγώ» μας προσεκτικά, ώστε να μην υπάρχουν ψεγάδια. Πράττουμε το κατά δύναμη προκειμένου να μην έρθει κανένας με το σφυρί του και χτυπήσει πάνω τους. Κινούμαστε στρατηγικά -με ελιγμούς- μην τυχόν και μας βρει η πτώση.

Τους ευχόμαστε να είναι καλά ακόμα κι αν δεν έχουμε τόσο αγνές προθέσεις. Κατά βάθος ξεστομίζοντάς το μπορεί να ξεγελάμε τον εαυτό μας. Καταπιέζουμε ένα απωθημένο ή μία ζήλια που έρχεται στην επιφάνεια ως χολή για το άλλο άτομο. Υπάρχει περίπτωση το εννοούμε εν μέρη δηλαδή να θέλουμε να είναι καλά, αλλά όχι καλύτερα από εμάς· έχουμε κι έναν εγωισμό να προστατέψουμε. Ίσως ενδόμυχα και να ελπίζουμε πως -μακριά μας- δε θα περνά το ίδιο ωραία.

Πνιγόμαστε από τον κόμπο που δημιουργούν στον λαιμό μας οι σκέψεις που κατοικούν βαθιά στο κεφάλι μας και προσπαθούν να βγουν σε λέξεις. Πόσα «άντε γ…σου» έχουμε θάψει μέσα μας κι αντ’ αυτού έχουμε βγάλει προς τα έξω ένα «να ‘σαι καλά»; Λίγες οι πιθανότητες να σκεφτόμαστε τον άνθρωπο που στέκεται αντικριστά μας. Στην πραγματικότητα το πράττουμε για να μην εκτεθούμε στον αντίπαλο που κρατά το σφυρί. Νομίζουμε πως γινόμαστε διπλωμάτες, αλλά όλα θα ήταν πιο απλά αν ήμασταν ξεκάθαροι και δε χρησιμοποιούσαμε φράσεις «κλειδιά».

Υπάρχουν σχέσεις και φράσεις, οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν διπλωματικές. Φράσεις που το πρωί ντύνονται ευχές και το βράδυ μεταμφιέζονται σε κατάρες. Όσα λεξικά κι αν δώσουν μία έννοια σε μία λέξη πάντοτε -έστω κι άτυπα- θα την ακολουθούν κι άλλες από πίσω. Μία απ’ αυτές τις φράσεις είναι και το «να ‘σαι καλά» που κουβαλά ξοπίσω του πολλές «ευχές». Χάρη σ’ αυτήν ξεφεύγουμε από μία δύσκολη κατάσταση που θα δημιουργούσαν οι σκέψεις μας. Είναι το κλειδί έκτακτης ανάγκης που ταιριάζει σε όλες τις πόρτες.