Ό,τι δεν τελειώνει μας στοιχειώνει

Απωθημένα λοιπόν, αυτό το βάσανο. Ως απωθημένο ορίζεται μια ανεκπλήρωτη ή ανολοκλήρωτη επιθυμία, είναι καταπιεσμένα συναισθήματα που κατοικούν στο υποσυνείδητό μας. Τα απωθημένα είναι επικίνδυνα αφού τροφοδοτούνται από τις μνήμες μας. Υπάρχουν και τα ερωτικά απωθημένα ή αλλιώς οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, τότε το άτομο που το βιώνει γεννάει συναισθήματα για έναν άνθρωπο, που έχει υπάρξει σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του, χωρίς ουσιαστικά να έχει αποτελέσει μέρος της και το άτομο συνήθως απογοητεύεται.

Υπάρχουν οι άνθρωποι που επιλέγουν να μη ζήσουν ποτέ με το απωθημένο τους. Μπορεί να μην είναι εύκολο να εκφράσουν δυνατά τις σκέψεις τους, αλλά εξίσου δύσκολο είναι να καταπιέζει κάποιος τα συναισθήματά του. Αυτούς τους ανθρώπους τους καταβάλλει ο φόβος τους, από κάποιους μπορεί να χαρακτηριστούν δειλοί. Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, αυτοί που τολμούν κι επιλέγουν να το ζήσουν, έστω για λίγο. Αυτοί που δεν καταπιέζουν τα συναισθήματά τους και ρισκάρουν για τον άνθρωπό τους, γι’ αυτό το παιχνίδι που λέγεται έρωτας, όμως ο γύρος τους είναι σύντομος.

Παρ’όλα αυτά σε όποια πλευρά κι αν ανήκει κάποιος, το απωθημένο παραμένει απωθημένο. Στη ζωή όλα ολοκληρώνονται, κάνουν τον κύκλο τους. Όμως αυτή η κατάσταση δεν έχει τέλος, ως ένας κύκλος που δεν κλείνει ποτέ. Κι εμφανίζονται τα ερωτηματικά.

Αν θελήσει κάποιος μπορεί να απαλλαγεί από το βάρος της μνήμης του και να κερδίσει στο παιχνίδι που έχει δημιουργήσει το μυαλό του. Βέβαια δεν είναι εύκολο να απαλλαγεί κάποιος από κάτι τέτοιο καθώς το μυαλό ενός ανθρώπου είναι ικανό για όλα. Έχει την ικανότητα να εξιδανικεύει μια κατάσταση, στην προκειμένη περίπτωση έναν άνθρωπο. Κάποιες φορές η έντονη επιθυμία του για να ζήσει τον έρωτα με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, βάζει τη φαντασία του να οργιάζει. Ξεκινάει το μυαλό του να πλάθει μια ιδανική, κατ’ αυτόν, εικόνα του αντικειμένου της επιθυμίας του. Πιστεύει ότι δε θα βρει κάποιον εξίσου ικανό για να τον συμπληρώσει, πως κανένας δε θα είναι σαν αυτόν που επιθυμεί, σαν την πλαστή εικόνα που έχει στο μυαλό του.

Επίσης το μυαλό ενός ερωτευμένου έχει την τάση να του γεννά ελπίδες. Αρκεί μόνο ο εγκέφαλός του να δεχθεί οποιοδήποτε ερέθισμα. Μπορεί σε δευτερόλεπτα να παρερμηνεύσει οποιαδήποτε κίνηση της απέναντι πλευράς. Αρκεί μόνο ένα απλό βλέμμα ή ακόμα και η ένδειξη ανθρώπινου ή φιλικού ενδιαφέροντος για να ξεκινήσει το μυαλό να δημιουργεί χιλιάδες σενάρια. Η στιγμή που η εξάρτησή τους, από το αντικείμενο του πόθου τους, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Θα έλεγε κανείς, η στιγμή που η φαντασία, πάλι, οργιάζει.

Είναι επιλογή τους να ζουν με ένα ή περισσότερα απωθημένα και οι επιλογές του κάθε ανθρώπου πρέπει να είναι πάντοτε συνειδητές.  Ανέκαθεν ο άνθρωπος είχε την τάση να τον ελκύει ό,τι δεν μπορεί να έχει στην κατοχή του. Με αυτόν τον τρόπο παγιδεύεται σε έναν ονειρικά πλασμένο κόσμο, σε έναν κόσμο της φαντασίας του. Μπορεί κάποιος να το θάψει κάτω από το έδαφος, όμως μέσα του πάντα θα υπάρχει ένα αγκάθι κι αρκεί ένα σημάδι από την απέναντι πλευρά για να βγει ξανά στην επιφάνεια.

Τελικά ίσως να υπάρχει κάποιος που να κατάφερε να κερδίσει το μυαλό του και να τερματίσει αυτό το παιχνίδι, μπορεί να μη μάθουμε ποτέ. Είναι ένα δύσκολο παιχνίδι κι ο νικητής -αν υπάρξει- μπορεί να χαρακτηριστεί δυνατός παίκτης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο έρωτας, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανεκπλήρωτος ή ανολοκλήρωτος· παραμένει ένα απωθημένο. Ένα απωθημένο που ταλαιπωρεί το υποσυνείδητο κάποιων, τους εξάπτει την φαντασία. Άλλοτε τους δημιουργεί ελπίδες και φτιάχνουν υποθέσεις για μια, συνήθως, σβηστή υπόθεση. Απωθημένο φυγείν αδύνατον;