Η ζωή είναι σαν ένα τσίρκο· υπάρχουν διάφορα νούμερα στο πρόγραμμα, κάποια τραβούν το ενδιαφέρον μας κι άλλα μας βρίσκουν αδιάφορους. Οι σχέσεις είναι σαν το σχοινί που είναι δεμένο από τη μία άκρη στην άλλη κι εμείς καλούμαστε να ισορροπήσουμε πάνω σ’ αυτό σαν ακροβάτες. Προσπαθούμε κάθε βήμα μας να γίνεται σταδιακά, με τον ίδιο ρυθμό προκειμένου να μη χάσουμε την ισορροπία μας. Ένα στραβοπάτημα φτάνει για να καταστραφεί το νούμερο και να βρεθούμε -πιθανώς- στα προστατευτικά σχοινιά.
Η ευθύνη στη σχέση είναι πάντα 50-50. Σε όλα. Και στα λάθη και στα σωστά. Για να χάσει ο ένας ακροβάτης εκ των δύο την ισορροπία του, βασική προϋπόθεση αποτελεί να ταρακουνήσει ο άλλος το σχοινί. Ακόμα και στο κέρατο. Η πτώση μιας σχέσης μοιάζει με εκείνη ενός αστεριού· μόνο που εκείνη τη στιγμή είναι πολύ αργά για να πραγματοποιήσεις μια ευχή. Το γεγονός συμβαίνει, αλλά η εικόνα της πτώσης του ταξιδεύει μερικά έτη φωτός αργότερα προς τον πλανήτη μας.
Δύο άνθρωποι πάνω σ’ ένα σχοινί παλεύουν να μείνουν όρθιοι. Ο ένας πρέπει να περιμένει τον άλλον και το αντίστροφο. Αν αυτές οι αναλογίες τραυματιστούν τότε αναπόφευκτα χάνεται η ισορροπία. Στην πορεία ο ασφαλής δεσμός βγάζει τη ζώνη ασφαλείας και μετατρέπεται σε πρόσδεση αποφυγής. Τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και πέφτει πάνω στην αδιαφορία. Η αδιαφορία είναι θωρακισμένη με αερόσακους που -στην προκειμένη περίπτωση- αποτελούν παρηγοριά από άλλα πρόσωπα. Η παρηγοριά γνωρίζει πολλά μονοπάτια κι αργά ή γρήγορα ο απογοητευμένος ακροβάτης θα παρασυρθεί μαζί της και θα απομακρυνθεί προς το άγνωστο.
Σε κάθε ιστορία υπάρχει ο θύτης, το θύμα κι ένας τρίτος που η θέση του δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα. Από τη μία ο θύτης μετά την πτώση καταλήγει με δύναμη πάνω στον αερόσακο. Κρύβει την αποτυχία του τελευταίου προγράμματος και αναζητά καινούργιο συνεργάτη για να πλαισιώσουν το νέο πρόγραμμα. Η ευθύνη που του αναλογεί είναι πως ακόμα κι αν δεν κράτησε ο συνεργάτης του, το σχοινί σταθερό εκείνος δεν προσπάθησε αρκετά να ισορροπήσει. Θα μπορούσε να είχε πιαστεί με το μικρό του δαχτυλάκι από μια άκρη έως ότου ανακτήσει τις δυνάμεις του ο άνθρωπός του.
Από την αντίπερα πλευρά του σχοινιού το φερόμενο «θύμα» δεν προσπάθησε αρκετά για να κρατήσει το άλλο άτομο πάνω στο σχοινί. Αναλώθηκε στη ρουτίνα του προγράμματος προσπερνώντας το γεγονός πως μερικές φορές χρειάζεται πρόβα πριν βγεις στη σκηνή. Με την πρόβα συνειδητοποιείς τις αλλαγές που θα μπορούσες να εφαρμόσεις στην επόμενη παράσταση προκειμένου το κοινό να μη βαρεθεί.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θύτης και θύμα. Η ευθύνη δε είναι σαν την βασιλόπιτα· σε όποιον τύχει το φλουρί. Φταίει αυτός που κερνάει το κέρατο εξίσου με αυτόν που το τρώει. Η απιστία δεν έρχεται από τη μία στιγμή στην άλλη· προειδοποιεί και τους δύο ανθρώπους άσχετα αν η εικόνα φτάνει καθυστερημένα στον πλανήτη τους. Η ισορροπία δεν είναι εύκολο πράγμα. Απαιτεί δεξιότητες οι οποίες δεν ρυθμίζονται πάντα ακούσια. Ισορροπώντας στο σχοινί μιας σχέσης την κρατάς ζωντανή. Ένα βήμα αρκεί για μία αλλαγή. Μικρή ή μεγάλη. Ή το τσίρκο θα απογειωθεί μαζί με το κόλπο ή θα συγκρουστεί μια για πάντα με τις συναφείς δυσλειτουργίες του προγράμματος.
Συντάκτης: Αγγελική Παπαδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
