Κάθε μορφή ζωής διέπεται από έναν κύκλο. Οι κύκλοι αποτελούνται από σημεία και σταθμούς· παρόλο που μοιάζουν στα σημεία έχουν διαφορετική διάρκεια παραμονής στον κάθε σταθμό. Ο κύκλος ζωής μας προσομοιάζει -θα έλεγε κανείς- σε εκείνον των φρούτων. Κάθε είδος φρούτου χρειάζεται συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να χαρακτηριστεί ως ώριμο. Υπάρχουν παράγοντες και χειρισμοί που είναι ικανοί να επισπεύσουν ή να καθυστερήσουν αυτή τη διαδικασία με αποτέλεσμα το φρούτο είτε να πέσει και να σαπίσει στο χώμα είτε να παραμείνει σκληρό και άκαμπτο στο δέντρο.
Η ωρίμανση παρόλο που θεωρείται φυσική εξέλιξη στη ζωή του ανθρώπου πολλές φορές αμφισβητείται από τον περίγυρό του. Μερικές φορές -άθελά μας- συνδέουμε την ωριμότητα με την ανάπτυξη. Θεωρούμε πως οι δύο σημαντικές -για την εξέλιξη του ατόμου- έννοιες τέμνονται. Στην πραγματικότητα μπερδευόμαστε βλέποντας τις δύο λέξεις κοντά επειδή πορεύονται παράλληλα όμως δεν έχουμε την υπομονή να παρακολουθήσουμε ολόκληρη την πορεία τους -ακριβώς όπως όταν ξεκινάμε μία ταινία και δε μαθαίνουμε ποτέ το τέλος της.
Η διαδρομή των δύο λέξεων αποτελεί διαφορετική ταινία για κάθε άνθρωπο. Δεν είναι απίθανο να ξεκινά η κάθε προβολή με παρόμοιο τρόπο όμως στη συνέχεια παρατηρείται πως η ωρίμανση βαδίζει πιο μπροστά από την ανάπτυξη ή το αντίστροφο ή κατά διαστήματα εμφανίζονται ως «μπαλέτα» που χορεύουν συγχρονισμένα. Κάθε λέξη είναι αυτόνομη και περπατά με το ρυθμό της, ο οποίος καθορίζεται από εξωτερικούς ή εσωτερικούς παράγοντες.
Η επιλογή του σπόρου μας γίνεται από τρίτους, οι οποίοι μάς φροντίζουν έως ότου το δέντρο μας -στην επιφάνεια- να είναι τόσο ανεπτυγμένο όσο θεωρείται πως μπορεί πλέον να στηριχτεί χωρίς την απαραίτητη φροντίδα τους. Κρίνουν από την εικόνα πως είμαστε γεροί και μεγάλοι αγνοώντας εντελώς το κομμάτι που βρίσκεται στην κάτω στοιβάδα· τις ρίζες. Οι ρίζες μεγαλώνουν μέσα μας με διαφορετικό ρυθμό απ’ ότι ο κορμός μας. Τρέφονται από ερεθίσματα και καταστάσεις που μας στοιχειώνουν για μια ζωή.
Η ωρίμανση δεν επέρχεται ως αποτέλεσμα της φυσιολογικής ανάπτυξης. Αποτελεί το σύνολο των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων που δεχόμαστε και των καταστάσεων που βιώνουμε. Δε σημαίνει πως όσο μεγαλύτερος είναι κάποιος τόσο περισσότερο ώριμος είναι. Η εσωτερική εικόνα πέφτει θύμα μας καθώς δεν έχουμε υπομονή να ξετυλίξουμε έναν άνθρωπο και μένουμε στις κορδέλες ή -άντε- και στο περιτύλιγμα.
Η ωριμότητα άλλοτε καλλιεργείται με αργούς κι άλλοτε με γοργούς ρυθμούς. Μία ένδειξή της είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που διαδραματίζονται γύρω μας ανεξαρτήτως της ηλικίας μας. Η συμπεριφορά που θα επιδείξουμε απέναντι σε ανθρώπους που ίσως να μη μας φερθούν και με τόσο καλό τρόπο. Ωριμότητα -ίσως- είναι να μάθουμε να εκτιμάμε τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά και τις στιγμές. Να μη σωπάς, αλλά και να μη φλυαρείς. Να εξελίσσεται ο νους με το λίπασμα της εκτίμησης, του σεβασμού και της κρίσης.
Ο κύκλοι ζωής μπορούν να είναι τόσο όμοιοι και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα. Οι σταθμοί -σχεδόν πάντα- κάνουν τη διαφορά. Ένα δέντρο στην πραγματικότητα μεγαλώνει από μέσα προς τα έξω -ακριβώς όπως κι ο άνθρωπος. Η εξέλιξη κι η ανάπτυξη του ανθρώπου δεν μπορεί να καθοριστεί από τη σωματική ή ηλικιακή ανάπτυξη, αλλά από τη νοητική και συναισθηματική, η οποία μπορεί να προηγηθεί των προαναφερθέντων.
Όλοι περιμένουν να μεγαλώσουμε, να σπουδάσουμε, να βρούμε μια δουλειά και να κάνουμε οικογένεια. Τότε θεωρούν πως θα είμαστε ώριμοι. Θα δεχτούμε πολλά χτυπήματα και θα πονέσουμε. Θα θυσιάσουμε δικές μας επιθυμίες προκειμένου να ευχαριστήσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα. Μέσα από τις καταστάσεις θα μάθουμε να σηκωνόμαστε, αλλά και να δεχόμαστε και τις επακόλουθες πτώσεις. Τότε θα εξελιχθούμε από μέσα προς τα έξω· θα ανθίσει ένα διαφορετικό λουλούδι. Ένα και μοναδικό άνθος που θα είναι καλά κρυμμένο μέσα μας και δε θα είναι όλοι ικανοί να το διακρίνουν.
Συντάκτης: Αγγελική Παπαδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
