Τίποτα πιο τρυφερό απ’ το «Να προσέχεις!»

Περίπλοκοι οι ανθρώπινοι δεσμοί. Στην αρχή κυριαρχεί ο ενθουσιασμός, όμως με τον καιρό γεννιούνται δυνατότερα συναισθήματα. Δεν είναι εύκολο για όλους να τα εκφράσουν. Κάποιοι επιλέγουν πράξεις, άλλοι λέξεις κι άλλοι –σ’ αυτούς έχουμε αδυναμία– το πάντρεμά τους.

Μπορεί γενικά να προτιμάμε τα έργα, τα λόγια να μην είναι πάντοτε αρκετά, να ‘μαστε συχνά δύσπιστοι απέναντί τους, όμως υπάρχουν κάποιες φράσεις που κανείς μας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα συναισθήματα που κρύβονται από πίσω τους. Γιατί πολλές φορές δύο λέξεις αρκούν να χωρέσουν μέσα τους όλα τα νοήματα του κόσμου. Μία από αυτές τις μαγικές φράσεις είναι και το «να προσέχεις». Τη στιγμή που τολμάει να το ξεστομίσει κάποιος, ανοίγεται μπροστά μας η ψυχή του. Είναι τόσο περίεργο πως μία τόσο μικρή πρόταση μπορεί να συνοψίσει τόσο ενδιαφέρον μέσα της.

Συνηθίζουμε να το ακούμε απ’ τον ερχομό μας σ’ αυτόν τον κόσμο και καθ’ όλη την πορεία της ζωής μας απ’ την οικογένειά μας. Ξεκινάει με ένα «πρόσεχε μη χτυπήσεις», γίνεται «να προσέχεις μην κρυώσεις» κι όλο και προστίθενται νέα πράγματα που πρέπει να προσέχουμε, σύμφωνα με τους γονείς μας. Η ανησυχία τους είναι δεδομένη, αλλά δεν είναι οι μόνοι που μας νοιάζονται. Θα ακούσουμε τις ίδιες λέξεις κι από ένα φιλαράκι και πολύ περισσότερο από έναν ερωτικό σύντροφο.

Κι εκεί είναι που θα το νιώσουμε λίγο πιο βαθιά, που θα μας συγκινήσει λίγο περισσότερο. Όχι πάντα, βέβαια, μα όταν ξέρουμε πως το εννοούν, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο να μας χαρίσουν σαν απόδειξη των συναισθημάτων τους. Υπάρχουν, λοιπόν, εκείνοι που το λένε απλώς για να το πουν, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που το προφέρουν με αγάπη. Είναι κάπως παρακλητικό το δικό τους «Να προσέχεις», διότι νοιάζονται για εμάς, σημαίνουμε πολλά γι’ αυτούς και θέλουν να ‘μαστε καλά όσο είμαστε μακριά τους, όσο δεν μπορούν να μας προσέχουν οι ίδιοι.

Κι ενώ είναι απ’ τις αγαπημένες μας κουβέντες, επειδή το λέμε ή/και το λαμβάνουμε συχνά, δε θα δώσουμε πολλή σημασία όταν το ακούσουμε. Θα μας περάσει αδιάφορα ή, αν απαντήσουμε, θα πετάξουμε βιαστικά ένα «ναι» ή «κι εσύ». Δεν είναι ότι το υποτιμούμε, απλώς είναι απ’ τα λόγια που δε φωνάζουν. Έρχεται σιγά-σιγά κι αθόρυβα, τόσο αθόρυβα όσο το πάτημα της γάτας. Αυτή η φράση μας καθησυχάζει, χωρίς να μας εφησυχάζει, δε μας δημιουργεί προσδοκίες, δε μας τάζει σωτήρες, παρά μόνο μας δίνει δύναμη για να τα καταφέρουμε μόνοι.

Είναι όμορφο να το ακούς απ’ τον άνθρωπό σου. Το «να προσεχείς» κρύβει μέσα του ένα «σ’ αγαπώ». Αυτές οι δύο έννοιες πορεύονται μαζί. Όταν αγαπάς κάποιον σημαίνει πως νοιάζεσαι γι’ αυτόν. Μα εκτός απ’ την αγάπη υποδηλώνει το άγχος και τον φόβο. Κρύβει την ανησυχία. Πριν κλείσει το ακουστικό θα ‘ναι η τελευταία φράση που θα σου πει αυτός που σε νοιάζεται. Μόλις σε αποχωριστεί θα σου πει «να προσέχεις».  Μακριά σου εκείνο το άτομο νιώθει ανίκανο να σε προστατέψει, γι’ αυτό θέλει να προσέχεις εσύ τον εαυτό σου. Να μην πάθεις τίποτα, να μην πληγωθείς. Κι ίσως κάποτε να ανησυχεί υπερβολικά, μα η αγάπη δεν έχει όρια και λογική.

Θα σου πει να προσέχεις πριν από ένα μεγάλο ταξίδι, μα το ίδιο θα σου φωνάξει ακόμα κι αν αυτός ο αποχωρισμός διαρκέσει τόσο λίγο όσο μεσολαβεί ανάμεσα σ’ ένα βράδυ και το επόμενο πρωί. Είναι πιθανό μερικές φορές να κρύβεται πίσω από αυτή τη φράση μια δόση ζήλιας, αφού όση εμπιστοσύνη και να σου έχει κάποιος, πάντοτε θα αισθάνεται μια μικρή ανασφάλεια. Φοβάται ίσως μήπως δεν είναι αρκετός για ‘σένα.

«Να προσέχεις», λοιπόν, δύο λέξεις που ήταν και θα ‘ναι διαχρονικά απ’ τις πιο γλυκές ερωτικές κουβέντες. Απλό, λιτό, δύο μόλις λέξεις γεμάτες νόημα. Μέσα απ’ την ησυχία του φωνάζει πολλά. Μπορεί να κρύβει μέσα του ανησυχία και φόβο, δεν παύει όμως να ξεχειλίζει τρυφερότητα κι ενδιαφέρον.

Η αγάπη δε χρειάζεται ηχηρές δηλώσεις, δεν έχει να αποδείξει κάτι. Αυτά τα λόγια, τα ήσυχα, όσο κλισέ κι αν ακούγονται σε κάποιους, έρχονται διακριτικά για να ταράξουν την ησυχία σου.